“แด่..ผู้ผ่านมาทักทาย ”

อัลมิตรา

 
..๏ ท่านผู้เป็นเสมือนเพื่อนเสมือนพี่
มากไมตรีขอน้อมรับประทับขวัญ
อัลมิตราขอร่ายกลอนอ้อนรำพัน
เพื่อรังสรรค์บทกวีศรีชาติไทย
กล่าวแต่เดิมมิเสริมแต่งแสดงบท
คงปรากฏงานเขียนเวียนอ่านได้
จะรจนาครานี้ที่เป็นไป
เพื่อสื่อให้คนหนึ่งซึ่งอ่านกลอน
จงรับรู้ความนัยที่จารจรด
อาจมิงดงามเทียบเคียงเยี่ยงสมร
แต่กลั่นจากห้วงใจให้นิวรณ์
เป็นบทย้อนวันคืนชื่นดวงมาน
หากอ่านข้อความเขียนเจียรจากจิต
ขอมิ่งมิตรกลับคืนชื่นประสาน
มิตรภาพตราบฟ้าดินสิ้นวิญญาณ
ใช่เพียงขานกล่าวคำ..แล้วอำลา 
เยี่ยงก่อนกาลหากตรองมองยังเห็น
เราต่างเป็นดุจสหายกรายหรรษา
เข้ามาเยือนและฝากคำจำนรรจา
สุขอุรายามย้อนกาลก่อนเคย
เสียงหัวเราะยิ้มหัวและยั่วเย้า
คลายความเศร้าทุกข์ระทมขมอกเผย
มีแง่คิดปริศนามากล่าวเปรย
นัยยะเอ่ยจากใจให้สู่กัน
ยังคำนึงซึ้งใจในความหลัง
หว่างภวังค์ตราตรึงประหนึ่งฝัน
ผ่านวันเดือนเลือนลับนับปีพลัน
สิ่งเหล่านั้นก่อร่างสร้างไมตรี
ไยท่านคิดตัดสายใยสายสวาท
แลตัดขาดญาติมิตรผิดน้อง-พี่
ฤๅสิ้นรักหักดิบไซร้ในไมตรี
จึงหลบลี้แปรหายมิกรายคืน  
 
โปรดหวนคิดก่อนเราเคล้าสนาน
สุขสำราญเริงใจให้ระรื่น
กาลยาวนานใช่ผ่านแค่วันคืน
ชนดาษดื่นมิอาจเทียบเปรียบกับเรา
อย่าเป็นเพียงคนผ่าน..ขานทักทาย
แล้วลี้หายหลบเลี่ยงเยี่ยงก่อนเหงา
ผู้มาเยือนหมื่นแสนแม้นบรรเทา
ใช่ปลดเศร้าแลเห็นเป็นอย่างเคย
อย่าเป็นเพียงคนผ่านมา..ค่านิยาม
มีคำถามอยากฝากหากเฉลย
สายสัมพันธ์ยังมั่นฉันท์ก่อนเคย
หรือละเลยถดถอยน้อยใจจริง
อย่าเป็นเพียงคนไกล..ให้หวลหา
ไกลเพียงตาระยะทางขวางทุกสิ่ง
หากแต่ใจยังคล้ายหมายประวิง
ประดุจสิงเคียงข้างมิห่างนวล  
อย่าลืมเลือนเบือนคำเคยสรรสร้าง
ความหลังอ้างอย่างไรโปรดไต่สวน
หากพลิกผันหัวใจให้รัญจวน
เฝ้าคร่ำครวญเพรียกหา..อย่าคืนคำ
อย่าวางเฉยต่อกันอย่างวันนี้
แล้วเดินหนีจากไปให้ทุกข์ล้ำ
แสร้งทำเมินเหินห่างอย่างใจดำ
สุดจะช้ำเกินเอ่ยเปรยเป็นกลอน
ที่เขียนมาทั้งหมดจรดความหมาย
ทุกข์มากมายหนักหนากว่าสิงขร 
จึงร่ายจากใจจริงดุจวิงวอน
โปรดจงย้อนกลับคืนให้ชื่นทรวง
เพียงแค่เศษอักษรกลกลอนนี้
หวังไมตรีจากคนเคยห่วงหวง
รับรู้ซึ้งความหมายในแดดวง
อย่าเพียงล่วงแล้วผ่าน..ขานทักทาย ๚ะ๛