หน้าส่วนตัว
จบชีวิต..
เพราะชีวิตขีดเส้นเป็นเหมือนบาป
หรือถูกสาบให้ประสบพบผิดหวัง
ความใฝ่ฝันพลันสิ้นรักภินท์พัง
เคราะห์ประดังทุกข์กระหน่ำช้ำสุดทน
คงถูกสาบให้เกิดมาต้องอาภัพ
จึงได้รับความยับย่อยสักร้อยหน
รันทดท้อต่อความเศร้าร้าวกมล
ฝืนหมองหม่นทนเขาหมิ่นเหมือนสิ้นคิด
ถูกชีวิตหยิบยื่นแต่ขื่นขม
ทุกข์ระทมสะอื้นอั้นตันดวงจิต
ขาดคนปลอบดวงกมลคนไร้มิตร
ฉันมีสิทธิ์เพียงแต่แค่คนรอง
จึงขออยู่อย่างหัวใจที่ไร้รัก
จะสู้หักห้ามกมลไม่หม่นหมอง
จะขออยู่อย่างเศร้าเศร้าเข้าครอบครอง
จะไม่ร้องร่ำให้ใครเวทนา
เพราะหัวใจมันชาชินสิ้นรู้สึก
จึงไม่นึกฝากใจหรือใฝ่หา
เพราะจำเจกับความช้ำและน้ำตา
จนรู้ว่าค่าของเราเท่าผงดิน
แล้วจะบ่นไปใยให้ใครหยัน
สู้รอวันร่างลับดับลมสิ้น
จะทอดร่างอย่างสงบลบราคิน
กว่าชีวินถูกกลบลบความจริง
M.BLACK ROSE.
ปุ๊ก.
ธนิศร อยู่พรหม.
M.BLACK ROSE. 8 มี.ค. 2547 03:03 น. - ID 48216 
1356
3
0
8 มีนาคม 2547 03:04 น. - comment id 226704
ใครที่เข้ามาชมกรุณาแสงความคิดเห็นด้วยนะครับผม ขอบคุณครับ...
8 มีนาคม 2547 03:21 น. - comment id 226710
เขียนดีแล้วนี่ค่ะ ไม่ทราบจะให้คิดเห็นอย่างไรค่ะ
8 มีนาคม 2547 15:35 น. - comment id 226981
เก่งเองเก่งเรียนให้เก่งแบบนี้บ้างนะครับพ่อคุณ...
8 มีนาคม 2547 19:19 น. - comment id 227145
จึงขออยู่อย่างหัวใจที่ไร้รัก ไม่ขอปักดวงชีวันฝันใฝ่หา เพราะจบมาแล้วเหลือคณา จนต้อนรินกินน้ำตาที่คราไป *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆเลยค่ะ*-*
11 มีนาคม 2547 00:54 น. - comment id 228836
ขยันแต่งกลอนแบบนี้ การเรียนก็คงขยันเหมือนกันเนอะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด