..๏ แสร้ง.. ต้องหลบเลี่ยงสายตามิกล้าเอ่ย วางหน้าเฉยไม่ทุกข์ร้อนตอนเธอถาม ที่เป็นจริงคือร้องไห้ในทุกยาม แต่หักห้ามเสแสร้งแกล้งบอกไป ยังสบายดีอยู่..เธอก็เห็น คงยิ้มเช่นเริงร่า..อย่าสงสัย เรื่องราวที่เคยระทมตรมหัวใจ ลบเลือนไปมิจำคำคนลวง อย่าเพียรถามว่าฉันเจ็บปวดไหม ตอบทันใด...ลืมซะ.. ! อย่ามาห่วง สิ่งเธอทำช้ำใจทั้งหลายปวง บัดนี้ล่วงมิจำคำบิดเบือน ขอเถอะนะ..อย่าถามอีกได้ไหม คำซักไซร้เหมือนมีดกรีดเสมือน ฉันสร้างภาพมายามาแรมเดือน เพื่อลบเลือน..แผลใจให้หายจาง จำต้องใช้ช่วงเวลาครานี้ หลอกคนดีว่าใจไม่หม่นหมาง เพราะรักเรากลับไป..ไร้หนทาง จึงอำพรางแสร้งสุขเก็บทุกข์ใน ๚ะ๛
อัลมิตรา 8 มี.ค. 2547 14:23 น. - ID 48240 
1317
19
0
8 มีนาคม 2547 14:42 น. - comment id 226951
เขียนดีคะ เพราะมากเลย แต่น่าสงสารนะคะเปิดเผยความในใจไม่ได้คงอึดอัดน่าดู เป็นกำลังใจให้คะ - - - -
8 มีนาคม 2547 14:50 น. - comment id 226955
ยิ่งเก็บกดอดเปรี้ยวจะกินหวาน ถ้าหักหาญไม่ยอมอย่าสงสัย เลิกหวังเลยของหวงไม่ให้ใคร แสร้งมารักเพราะอยากได้ใจคนลวง อิอิ ดีนะที่รู้ทัน..จะไปไหนก็รีบไปเลย อิอิ
8 มีนาคม 2547 14:58 น. - comment id 226962
ด้วยเพราะรักจึงจำใจต้องลาจาก ต้องพลัดพรากน้องแก้วไปไกลห่าง ด้วยเพราะกรรมในอดีตมาขีดทาง แต่ต้องยิ้มท่ามกลางความหมองมน - -
8 มีนาคม 2547 15:21 น. - comment id 226973
รักระทมตรมเพราะรักหนักในอก ไฟนรกเผาใจให้โศกศัลย์ ยามหลับตาคราใดให้จาบัลย์ เจ้าจอมขวัญผันแปรไปให้ใจรอน เขียนกลอนสวยมากเลยค่ะ ... แต่เศร้าจัง แงๆแลฮือๆ ^__^
8 มีนาคม 2547 15:21 น. - comment id 226974
รักระทมตรมเพราะรักหนักในอก ไฟนรกเผาใจให้โศกศัลย์ ยามหลับตาคราใดให้จาบัลย์ เจ้าจอมขวัญผันแปรไปให้ใจรอน เขียนกลอนสวยมากเลยค่ะ ... แต่เศร้าจัง แงๆแลฮือๆ ^__^
8 มีนาคม 2547 15:36 น. - comment id 226982
นางเอย ไฉนต้องเสแสร้งให้ทุกข์ระทมมากกว่าเดิมด้วยเล่า ? ซุกซ่อนคราบน้ำตา หันหลังกับความเป็นจริง เพิกเฉยต่อใจตนเอง สมควรกระทำ ?
8 มีนาคม 2547 15:45 น. - comment id 226987
แต่งได้เพราะจิงๆ ภาพก็สวยด้วย อ่านแล้วเพลินจัง
8 มีนาคม 2547 16:03 น. - comment id 227014
เรื่องราวที่เคยระทมตรมหัวใจ ลบเลือนไปมิจำคำคนลวง สิ่งเธอทำช้ำใจทั้งหลายปวง บัดนี้ล่วงมิจำคำบิดเบือน ---------------------------------------------- ถ้าเช่นนั้น คนลวง คงต้องลา...ทั้งน้ำตา
8 มีนาคม 2547 16:21 น. - comment id 227034
แต่งได้ดี ไพเราะมากมายค่ะ
8 มีนาคม 2547 16:24 น. - comment id 227040
เพราะว่าเรามิใช่เป็นใครอื่น จึงต้องฝืนเก็บคงความสงสัย ว่าเขาแปลภาพเห็นว่าเป็นใคร ที่เคยรักปักใจแต่ก่อนมา เหมือนเสแสร้งสวมรอยมาคอยเฝ้า หวังจะเอาหัวใจต่างใบหน้า ชมชื่นรักสักน้อยคอยเวลา รอให้ฟ้าใหม่สางก็รางเลือน อยากเข้าใจอยากรู้อยู่ด้วยรัก อยากรู้จักจริงใจได้เสมือน เช่นมิตรแท้แต่คำยังย้ำเตือน หากเพียงเพื่อนจะนับรับไมตรี นิยายรักขอจบไม่รบต่อ คงเฝ้ารอสมานมิตรไม่คิดหนี รักไม่รักบีบคอตายพอดี ถ้าเป็นผีจะมาหลอกบอกไว้เลย
8 มีนาคม 2547 16:36 น. - comment id 227052
บางสิ่งบางอย่างทำไม่รู้ไม่เเห็นก็เป็นดีนะครับ
8 มีนาคม 2547 17:13 น. - comment id 227069
ลืมแล้วว่าเราเคยรักกัน ลืมเถอะคืนวันที่เคียงคู่ ใจฉันมันเจ็บเกินจะดู ไม่อยากรู้อยากฟังน้ำคำเธอ เวะมาทักทาย เป็นกำลังใจ นะค่ะ
8 มีนาคม 2547 17:48 น. - comment id 227098
คุณความทรงจำ.. บางอย่างต้องทน ต้องยอมรับความเป็นจริง และเพื่อให้คนที่เรารักมีความสุข ไม่ต้องทุกข์ใจไปกับเรา เราจะทำเช่นไรดี ถ้าไม่แสร้งว่าสุข คุณฤกษ์ .. รู้น๊า คิดอะไรอยู่ แสร้งทำเป็นว่ารักทักทายถาม บิดเบือนความติดตลกเพ้อพกใส่ อ่านบทกลอนตาฤกษ์เลิกคิดไป ว่าทำไมถึงขำลำนำกานท์ น้องดินสอ .. เพราะว่ารักจึงหักใจหลบหนี ตอบคนดีรู้ไว้ใจสูญสิ้น ต่างเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าชีวิน มิคืนถิ่นชื่นสวาท...อนาถนัก คุณCompletely.. ใจจะขาดรอน .. อืมม หลอกผู้อื่นดื่นดาษมาตรหลอกได้ แต่หัวใจเราสิปริเป็นผง แท้จริงรักหยัดยืนชื่นมั่นคง ฝืนทรนงเสแสร้งแสดงเบือน ท่านปีศาจสุราฯ .. บางทีการแสร้งมิได้ทำเพื่อตนเอง เนื่องจากตนเองสามารถยอมรับความเจ็บปวดนั้นได้ แต่ทว่า.. คงสาหัสกว่านั้นแน่นอนหากผู้ที่เรารักต้องทรมานไปด้วย กระทำใดจะดียิ่งกว่า ยอมทุกข์ทนแต่เพียงผู้เดียว วอนท่านชี้แนะ.. คุณพันดาว.. ขอบคุณมากค่ะ คุณคนลวง .. ขอบคุณมากค่ะ ท่านเผย ท่านเปรย ท่านคิด ท่านลิขิต ตัวเอง เกรงไฉน ข้าฯทุกข์ ข้าฯช้ำ เพียงใด ข้าฯทน รำไป ไม่อินัง คุณปลาวาฬสีน้ำเงิน..ขอบคุณมากค่ะ คุณเสือ.. หากว่าเธอมิใช่ใครคนอื่น จำต้องฝืนเก็บงำคำสงสัย อ่านอักษรย้อนจิตคิดตามไป เห็นผู้ใดเขียนต่อจึงส่อความ ไยห่างหายห่างเหินทำเมินหมาง ประดุจสร้างกำแพงแผงกั้นขาม แค่คนกรายมาเยือนเปื้อนนิยาม ก็ผลีผลามวิตกหัวอกตรม โปรดรับรู้..รับความตามกานท์นี้ อย่าหลบหนีเลี่ยงคำทำขื่นขม เป็นมิตรแท้แน่ใจนัยคารม ขอให้บ่มเพาะพันธ์ฉันท์เพื่อนเกลอ นิยายรักจากใจใคร่พานพบ หากใครรบหยามท้ามาเสนอ แม้หวาดหวั่นกลัวภัยในสิ่งเจอ อัลมิตราคงเก้อละเมอดาย.. คุณผลิใบสู่วัยกล้า .. ขอบคุณมากค่ะ แต่บางทีก็ยากทำใจนะคะ คุณnuch.. ขอบคุณมากค่ะ ลืมแล้วหรือไรว่าเคยมีใครคอยอยู่ ลืมแล้วหรือเสียงนกที่ขันคูเคยฟังอยู่ด้วยกัน .. เศร้าจัง
8 มีนาคม 2547 19:34 น. - comment id 227157
ความรักแม้งดงาม แต่บางยามเก็บเจ็บแสน..... มาชื่นชม เขียนได้จับใจเสมอครับ... ขบเขียนแสดงออกมาได้ดีจัง .... เศร้า แต่สะสลวย.... ถ้าเจ็บปวดเพราะความรัก ก็อย่าลืมมีใครอีกคนฝากแรงใจให้ จงเข้มแข็ง.... ด้วยใจ จากใจ
8 มีนาคม 2547 20:17 น. - comment id 227195
ขอเถอะนะอย่าถามฉันได้ไหม ในเมื่อเธอก็รู้ใจในคำถาม ว่าฉันเป็นเช่นไรในเนื้อความ แล้วเธอจะเอ่ยถามความทำไม *-*กลอนไพเราะ โดนความรู้สึกอย่างจังเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
8 มีนาคม 2547 20:35 น. - comment id 227213
ภาพสยมาก ๆ กลอนก็เพราะ
8 มีนาคม 2547 21:09 น. - comment id 227236
ช้ำจัง...
8 มีนาคม 2547 21:33 น. - comment id 227258
หน้าส่วนตัว
มาปลอบโยนคนเหงาอย่าเศร้าสร้อย
ต่างคนคอยคิดถึงคนึงหา
แม้จะห่างหายไปไกลสุดตา
ก็ใช่ว่าหลบลี้หนีเจ้าจอม
เสียงนกเขาขันคูฟังคู่กัน
ถ้อยรำพันข้างหูรู้ถนอม
มิอยากเห็นความเศร้าเจ้าพยอม
ส่งเสียงอ้อมข้ามฟ้า.อย่าระทม..
8 มีนาคม 2547 22:03 น. - comment id 227274
คุณแทนคุณแทนไท ..ขอบคุณสำหรับแรงใจค่ะ จะจารึกไว้ในความทรงจำ คุณผู้หญิงไร้เงา .. คำตอบที่เปรยไปให้รับรู้ เพียงเธอดูว่าสุขลืมทุกข์ขม ทั้งที่ใจสุดหมองครองระทม เกินจะข่มซ่อนเก็บความเจ็บใน คุณแม่จิตร ..ขอบคุณมากค่ะ คุณละอองน้ำ.. ขอบคุณมากค่ะ คุณฟ้าใหม่.. รู้ว่าไกลเพียงฟ้ามาคั่นขวาง ระยะทางมากคณาเกินกว่าไข หากเธอร้างทิ้งขว้างวางรักไป จะเหลือใดแทนที่เคยมีกัน ฟังเสียงนกเขาคูคู่ขับร้อง ไยมันพ้องละเมอเยี่ยงเธอ-ฉัน นกเคียงคู่เกาะคอนตอนรำพัน แต่เรานั้น..แสนห่างหนทางเจอ
8 มีนาคม 2547 22:09 น. - comment id 227278
คงจะเข้าทำนองหน้าชื่นอกตรม ก็คงจะยังสบายดีอยู่ที่สามารถตีหน้าตาย ยังยิ้มสู้ได้อยู่ครับ
8 มีนาคม 2547 22:13 น. - comment id 227281
ต้องตีกี่ทีคะ ถึงทำหน้าได้อย่างนั้น ยิ้มแบบว่ามีหนวดรกๆหรือเปล่า คะ คุณชัยชนะ
8 มีนาคม 2547 22:27 น. - comment id 227307
อันของสูงถ้าอยากได้ก็ต้องสอย ปล่อยให้ลอยมาเข้ามือ...อื้อฮือฝัน ถ้าคิดรักก็ต้องสู้.........ให้ครองมัน ได้แต่หวั่นนั่งเสียใจ.......จะได้ฤา
8 มีนาคม 2547 22:40 น. - comment id 227320
อื้อ ..จริงสิ คุณมังกรฯ สูงสุดสอยแลเพียงเยี่ยงเพ้อหา เจ็บปวดปร่าเหลือเกินอยากเมินฝัน หากต่อสู้กู่ขานกานท์รำพัน ใจก็หวั่นกลัวเศร้า..เราผู้เดียว
8 มีนาคม 2547 23:45 น. - comment id 227375
.. แสร้งแสดงให้เห็นว่าสุขนัก ยลเพียงพักตร์ที่ระรื่นฝืนหนักหนา ..ไม่เป็นไร..ตอบได้ไม่นำพา กลั้นน้ำตาไว้ข้างในไม่ไหลริน อย่าร้องน่ะ โอ๋ โอ๋....วันนี้การบ้านเยอะจัง..บทเดียวพอน่ะ..
9 มีนาคม 2547 13:22 น. - comment id 227653
คุณกุ้งหนามแดง.. ไม่ร้องแล้ว เงียบแล้ว ..กิ..กิ.. ซ่อนอารมณ์ข่มใจให้มิดชิด ก็หวังปลิดตัวตนพ้นความหมอง แสร้งยิ้มร่ามีสุขทุกคนมอง เก็บทุกข์ขังใส่ข้อง ..ร้องลำพัง
9 มีนาคม 2547 23:16 น. - comment id 228026
เศร้า กินใจค่ะ น้ำตาลูกเป็ดหยด
10 มีนาคม 2547 00:45 น. - comment id 228061
ขอบคุณค่ะ คุณลูกเป็ดขี้เหร่
10 มีนาคม 2547 01:19 น. - comment id 228080
ด้วยความเศร้าจึงปั้นหน้าเพราะว่าเศร้า เพราะว่ารู้มิใช่เราที่เขาหมาย มิเคยกลัวเขาจะเก้อละเมอดาย คนมากมายตอบกระทู้อยู่ทุกคืน สร้างกำแพงแฝงร่างเพื่อพรางหลบ กลัวใครพบเสือระทมอมทุกข์ฝืน ยอมเสแสร้งว่ามีหวังยังหยัดยืน หลับแล้วตื่นยังรอใครหนอใคร บอกว่ารักรักรักรักรักรัก แต่ไม่ยักเจาะจงว่าตรงไหน ปล่อยให้เดาเดาเดาเดาเข้าไป จะขาดใจใจใจใจรอนรอน โปรดรับรู้..รับความตามกานท์นี้ เรียนรู้รักหากมีที่เขาสอน แย่งสัมผัสยามเรียนหัดเขียนกลอน ง่ายกว่าตอนแย่งสัมผัสหัดรักเอย
10 มีนาคม 2547 10:00 น. - comment id 228203
..ฟังคารมเสือเศร้าเราวิตก ..ไยเพ้อพกระแวงแสดงอื่น ..คนมากมายกรายมาหาทุกคืน ..เป็นพันหมื่นฤๅสำคัญจึงหวั่นใจ ..มาเทียบค่าคิดท้อหนออกเอ๋ย ..ก่อนชิดเชยเคียงคู่รู้ความไข ..ปราสาทรักเสือสร้างหว่างพงไพร ..แล้วเหตุใดกั้นกำแพงเสแสร้งทำ ..คำว่ารักรักรักรักรักรัก ..ก็ประจักษ์ตรงหน้าอย่าคิดขำ ..วางมาดนิ่งจริงหนอพ่อใจดำ ..อุบายย้ำแสร้งบ่นคนชีกอ ..ด้วยรับรู้สื่อความตามกานท์นี้ ..กลวิธียากเย็นเข็ญใจหนอ ..สัมผัสกลอนครูสอนอ้อนเพียงพอ ..แต่สุดท้อเสียจริงรักลิงเอย ../ อรุณสวัสดิ์ค่ะ ..คุณม้าลาย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
