นอนกอดความเหงา ใต้เงาจันทรา

พันดาว

มองท้องฟ้าสีฟ้า  เป็นสีเหงา
มองจันทราสีเทา  ดูอับแสง
เสียงทะเลครวญคร่ำ  ราวบอกถึงความอ่อนแรง
ที่สร้างคลื่นรอนแรม กระทบฝั่ง นานเกินกว่าคนอย่างฉันจะเข้าใจ 
                                         *-+--+--+--+--*  
หลังหยุดสายพิรุณพร่ำ ในวันฟ้าหม่น
การจากไปของสายฝน ทิ้งใจดวงหนึ่งให้หวั่นไหว
ภาพใครบางคนในความทรงจำ  เค้าผู้จากไป
ไอดินที่เคยสดใส  ถูกลบเลือนไป ด้วยไอน้ำตา 
                                         *-+--+--+--+--*  
เค้า ใครคนหนึ่ง ช่วงเวลาหนึ่ง
ไม่    เคยลืมเลือนจากใจฉัน
รัก   หนึ่งน้ำคำมั่น ที่พร่ำบอกกัน
ฉัน  คนเดียวเท่านั้น ที่ทำตามสัญญา 
                                         *-+--+--+--+--* 
ปีกฉัน บ อ บ ป า ง  เ กิ น ก ว่ า ส า ย ล ม ห น า ว
ตาฉัน  ฝ้ า ร า ว  กั บ ไ อ ห ม อ ก  ที่ ป ล า ย ย อ ด เ ข า
หูฉัน    ไ ด้ ยิ น เ สี ย ง   เ พี ย ง จั ง ห ว ะ เ ต้ น ข อ ง หั ว ใ จ อั น แ ผ่ ว เ บ า
คือฉัน  ผู้ น อ น ก อ ด ค ว า ม เ ห ง า  ใ ต้ เ ง า จั น ท ร า

 *..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..* 
แอ๊ปเปิ้ล  
นอนกอดความเหงาใต้เงาจันทรา
ลมหายใจเคลื่อนแผ่วช้าในคืนเหน็บหนาว
สายฝนผ่านไป ทิ้งฉันไว้กับความทรงจำแห่งเรื่องราว
ความรักแห่งดวงดาว คำอธิษฐานของคนเศร้าที่ไม่มีวันจะเป็นจริง
 
                                         *-+--+--+--+--* 
สายลมเหงาพัดผ่านไปอย่างเงียบ-เงียบ
หัวใจเลาะเลียบไปตามมุมฟ้า ซ่อนตัวแอบอิง
อยากหยุด อยากพัก เรื่องราว ในบางสิ่ง
อ ย า ก ลื ม ค ว า ม จ ริ ง ที่ ว่ า...กำ ลั ง คิ ด ถึ ง เ ธ อ