วันวานที่คุ้นเคย

ผู้หญิงขี้เล่น

จำได้ไหมวันแรกที่พบกัน
เธอนั้นตามเอาจัยฉันทุกอย่าง
พอเวลาผันเปลี่ยนจัยเธอเปลี่ยน
ไม่เหมือนกับครั้งก่อนที่พบกัน
ฉันคนนี้อยากรู้นักว่าทำไม
มีอะไรมาเปลี่ยนเธอได้อย่างนี้
หรือว่าเธอมีใหม่ช่วยบอกที
อย่างหั้ยฉันนั่งคิดอย่างนี้เลย
จัยมันปวดยังงัยบอกไม่ถูก
ถ้าเธอนั้นจะมีใหม่ก็ช่วยบอก
ฉันจะได้ทำจัยเข้าจัยไหม
อย่าปล่อยเรื่องทิ้งไว้เป็นแบบนี้
เพราะมันทำให้ใครทรมาน
คิดไม่ตกว่าทำไมเธอเปลี่ยนไป				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงขี้เล่น

    5 มิถุนายน 2547 10:36 น. - comment id 280334

    ไม่ได้แต่งนานถ้าอ่านแล้ว
    ไม่ดีขอโทษด้วยนะจ๊ะทุกคน
    ใครหนอจะเป็นคนแวะมาทักทายคนแรก
  • ผู้หญิงไร้เงา

    5 มิถุนายน 2547 20:50 น. - comment id 280629

    ทำไมต้องเมินหน้าหนี
    หรือจะหลีกหลี้ไม่ยอมพบหน้า
    แล้วบ่อยให้ความเข้าใจผิดมาบอกลา
    และสิ่งที่ตามมาคือปัญหาของหัวใจ
    
    *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
  • ภูตะวัน ตะวันรอน

    6 มิถุนายน 2547 13:26 น. - comment id 280962

    
    มาแอบเยี่ยมบ้าน...
    
    บ่ายวันอาทิตย์...
    
    หิวจัง...
    
    ยิ่งอ่านกลอนแล้วยิ่งหิวข้าว..
    เกี่ยวกันไหมนี่..!!!
    
    แวะมาทายทัก....จ้า
  • เมกกะ

    6 มิถุนายน 2547 14:10 น. - comment id 280976

    มีเพียงช่วงเวลาไม่นานนัก
    ที่มีเธอมาคอยรักอยู่เสมอ
    เป็นเวลาที่อุ่นใจอย่างไม่เคยเจอ
    ที่มีเธอติดต่อไม่ขาดเลย..เรื่องหัวใจ
    ไม่มากก็น้อยที่เธอคอยแคร์
    แม้เพียงเสี้ยวที่เหลียวแลก็มีความหมาย
    บางทีมีรู้สึกซึ้งปลื้มมากมาย
    จนเก็บใจไว้ไม่ไหวซึมน้ำตา
    เป็นอย่างนี้ตลอดไป..ได้ไหม
    เชื่ออนุภาพของหัวใจทอความฝัน
    เก็บความรู้สึกดีอย่างนี้ไว้ให้กัน
    เก็บไว้ตราบเวลาผ่านไม่ลืมเลือน
    
    อย่าเศร้านักนะครับน้องเบส
    พี่เมกแวะมาหั้ยกำลังใจนะ
    ยังมีพี่ชายอีกคนนั่งอยู่ตรงนี้นะครับ
    สนุก  ร่าเริง  แจ่มใสทั้งวันครับ
  • ผู้หญิงขี้เล่น

    7 มิถุนายน 2547 09:44 น. - comment id 281334

    ขอบคุณทุกคนที่แวะมานะค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน