หน้าส่วนตัว
คงไม่เจ็บมากมายเท่าไรหรอก
แค่หนามยอกชอกช้ำใจที่ไหนเล่า
เขี่ยหนามออกก็หายคลายทุเลา
บีบเบาๆที่แผลและทายา
หนามตำเนื้อไม่เท่าไรไม่เจ็บนัก
แต่หนามรักตำใจใยหนักหนา
เจ็บช้ำแทบขาดใจวายชีวา
สะกดกลั้นน้ำตาไว้อย่าไหลริน
ถึงแม้ดึงหนามที่ว่าออกมาได้
แต่แผลใจใช่จะหายสนิท
ปวดตุบๆใจป่วยรวยระริน
เผลอสะกิดครั้งใดใจแทบพัง
ไม่เอาแล้วใจเข็ดเล่นกับรัก
กลัวถ้าหากพลั้งไปใจผิดหวัง
รู้ว่ารักนั้นไซร้ไม่จีรัง
ไม่อยากนั่งเสียน้ำตาคราอกตรม...
ตะแหง่ว 12 มิ.ย. 2547 15:07 น. - ID 55163 
1290
11
0
12 มิถุนายน 2547 16:55 น. - comment id 284390
แค่หนามรักจมหนักยังโหยไห้
ถึงชอกช้ำระกำใจไม่นอนกิน...
แต่รักเหลือเมื่อร้างห่างถึงเศร้า
รักรุมเร้าเกินจักหน่ายมิคลายถวิล
หากฝ่าเขตเทวษครองไปปองดิน
ฤาจะสิ้นชีพด้วยฤทธิ์พิษลูกปืน
พิษรักช่างมันเหอะ หักใจซะหน่อย
ทืกิ_tiki
12 มิถุนายน 2547 17:40 น. - comment id 284401
............................ ...จะอยู่ไปทำไม ในความช้ำ จะจดจำไปทำไม ให้ห่วงหา จะคิดถึงไปทำไม เสียเวลา รักตัวเอง ดีกว่า ไม่ช้ำใจ ........................... ...................
12 มิถุนายน 2547 20:39 น. - comment id 284439
สวัสดีค่ะพี่ผึ้ง มาทักทายค่ะ คิดถึงจางง ตอนนี้กะลังทำรายงานเลยแว้ปเข้ามา ฮือๆงานหนักเป็นบ้า กลอนเพราะเสมอเลยนะคะ
12 มิถุนายน 2547 22:14 น. - comment id 284460
หนามยอกตรงยอดอก ถึงช้ำฟกสะบัดหนาว ชีวิตคงไม่ยาว อุระร้าวเพราะแรงหนาม หนามรักตำใจคงคล้ายข้าวถูกตักแตนตำ อย่าไปกลัวนักเลย ดูแต่ครกยังไม่กลัวสาก เลย อิอิ
12 มิถุนายน 2547 22:33 น. - comment id 284470
เอ้า....เอาทิงเจอมาให้ไว้ทา
12 มิถุนายน 2547 22:48 น. - comment id 284475
ตามตำรา หนามยอกตำ เอาหนามบ่ง รักเลี้ยวโค้ง ไม่ตรงซื่อ ถือใจหัก ไปให้พ้น คนจัญไร ใจไม่ภักดิ์ ริเริ่มกล้า หาความรัก รักษาใจ อาประเภทยุให้คนมีความรัก อย่าถอดใจนะจ๊ะหลานผึ้ง
13 มิถุนายน 2547 03:09 น. - comment id 284523
สักวันหนึ่งลมแห่งรักต้องพัดผ่าน
รัติกาลที่เหงาเศร้าจะล่วงพ้น
เมื่อคู่แท้แห่งความฝันปรากฎตน
แล้ววันนั้นความทุกข์ทนจะหมดไป
ขอให้คุณตะแหง่ว หายเศร้าเร็วๆน๊ะครับ ^_^ บางทีหนามเล็กๆมาตำเท้า ก็เจ็บเหมือนกันเนอะ
13 มิถุนายน 2547 11:27 น. - comment id 284570
คุณทิกิ....ขอบคุณค่า....ช่างมันเถอะเนอะ มาดามมด....ใช่ค่ะ ยังมีตัวเราเองให้รักอยู่ทั้งคน ขอบคุณค่ะ.. น้องฝัน...น่าสงสารจังเลย..ให้พี่ช่วยอะไรมั้ยจ๊ะ ..อ่ะ..ให้กำลังใจไปดีกว่า แล้วก็ให้การบ้านได้คะแนนเต็มด้วยเอ้า.. คุณฤกษ์...ครกกับสากมันของคู่กันนี่คะ ..อืมม์..แต่รักมันก็คู่กับใจอยู่แล้วนี่เนอะ .. ไม่รู้อ่ะ...ตะแหง่วไม่ผู้เชี่ยวชาญนี่..คุณฤกษ์แนะนำหน่อยดิ อิอิ.. คุณอาผี....คิดถึงอาผีจังค่ะ หายไปนาน ทิงเจอ ไม่เอาได้มั้ยคะ กลัวแสบ อิอิ คุณอาชัย...แน่ะ...ได้ผู้ชี้แนะมาอีกคน...ขอบคุณค่ะอาชัย สงสัยอาชัยจะเป็นกามเทพนะนี่ อิอิ คุณกระบี่....กลอนปลอบดีจริงๆเลยค่ะ ตะแหง่วเศร้าไม่นานหรอก ขอบคุณมากๆเลยค่ะ..
13 มิถุนายน 2547 13:26 น. - comment id 284612
โอ๋ โอ๋........อย่าเศร้าไปใยนะ.........
กระดานมาช่วยดึงหนามรัก..............
และจะผูกมัดด้วยหัวใจ
แวะมาโต้คลื่นแถวนี้เจ้าค่ะ
13 มิถุนายน 2547 16:45 น. - comment id 284741
หนามยอกเอาหนามบ่งซิครับ หายไปนานนะครับ สบายดีหรือป่าว
13 มิถุนายน 2547 20:15 น. - comment id 284848
หนามรักทิ่มใจ ไม่อาจมองเห็นได้สักครั้ง คงเพราะเล็กเกินระวัง จึงพลั้ง..อ่อนใจ เหมือนรักเธอ รู้เสมอว่าไม่ใช่ เรื่องเล็ก ๆ ที่ฉันใส่ใจ ได้กลับมาแค่ร้องไห้..คนเดียว มาเยี่ยมนะครับ ตะแหง่ว...คิดถึงมาก ๆ ครับผม
17 มิถุนายน 2547 13:35 น. - comment id 286140
น้องกระดาน....ขอบคุณจ้า....อยากโต้คลื่นด้วยจัง ลำน้ำน่าน....เอาหนามบ่งมันไม่เจ็บเหรอคะ...สบายดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่ยังไม่ลืมตะแหง่ว พู่กัน....เศร้าจังเนอะ คิดถึงพู่กันเหมือนกันค่ะ...
26 มิถุนายน 2547 17:13 น. - comment id 290236
เขียนกลอนได้ไพเราะมากนะจ๊ะ คนบ้านใกล้กันนะ กรุงเทพฯ
14 กรกฎาคม 2547 13:30 น. - comment id 298224
พี่วรเชษฐ์....โฮ้ย.....ดีใจจัง นึกว่าไม่แวะมาแล้วซะอีก... ขอบคุณเจ้า.....
14 กรกฎาคม 2547 13:32 น. - comment id 298226
พี่วรเชษฐ์....โฮ้ย.....ดีใจจัง นึกว่าไม่แวะมาแล้วซะอีก... ขอบคุณเจ้า.....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด