จากวันนั้น..ผันผ่าน..จนวันนี้ จากวันที่เคยรู้จัก..เคยรักเขา ความผูกพันคำสัญญาว่ารักเรา จะไม่เก่าไม่ลาร้าง...แม้จากไกล พอเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อย จากที่เคยเอ่ยคำรัก..กลับผลักไส บอกว่าเราคงไปไม่ได้ไกล หยุดความรักเอาไว้..อย่าใกล้กัน ความรู้สึกตอนนั้น..มันแสนเจ็บ ใจหนาวเหน็บช้ำรักตื่นจากฝัน หวังแค่เพียงเวลารักษามัน ให้หายหวั่น..บาดแผลรักจักบางเบา มาวันนี้..ใจที่มีที่เคยช้ำ เคยถลำไปกับรักจากคำเขา ความรู้สึกเจ็บช้ำ..เริ่มบางเบา ไม่มีเขาก็อยู่ได้..ไม่เห็นแคร์ รักตัวเองดีกว่า...ไม่กลัวเจ็บ ไม่ต้องเย็บรอยช้ำรักจากบาดแผล ไม่ต้องห่วงว่ามีใครให้ดูแล จะขอแคร์..แค่ตัวเรา..เท่านั้นพอ
ตะแหง่ว 11 ก.ย. 2549 12:58 น. - ID 92897 
2178
7
0
11 กันยายน 2549 13:03 น. - comment id 605105
รักตัวเองดีกว่า แต่ถ้าคุณรักด้วยก็จะดีที่สุดค่ะ อิอิ แต่เมื่อจำเป็นจริงๆ ไม่มีเขา เราก็อยู่ได้นะคะ
11 กันยายน 2549 14:12 น. - comment id 605114
จะตัดใจ ไม่เอื้อนเอ่ย คนเคยรัก เจ้าจะหัก อย่างว่าไซร้ ไปได้หรือ ผมเคยรัก เมื่อรักจาก ที่ฝากคือ แผลในใจ ที่ติดตื้อ ยื้อไม่ไป แม้ยามนอน ยังหลับฝัน พลันเห็นหน้า พอหลับตา เห็นหน้าเธอ วนเวียนใกล้ ยามกินข้าว น้ำตาตก หกลงไป ไม่ต้องใส่ เรื่องน้ำปลา ที่ว่าเค็ม...
11 กันยายน 2549 14:32 น. - comment id 605119
สวัสดี ครับ ตะแหง่ว ผม พิกุลทอง นะครับ ไม่ได้เจอกันนาน เลย คิดถึง จริง ๆๆ กลอน ยังไพเราะเหมือนเดิมครับผม วันหลัง จะมาอ่าน บ่อย ๆๆ นะ
11 กันยายน 2549 14:38 น. - comment id 605120
เพียงพลิ้ว...เวลาที่ผ่านไป เป็นยารักษาใจได้อย่างดีเลยค่ะคนบนเกาะ...ยามอกหักเจ็บนักแทบอยากบ้า หยาดน้ำตาแห่งความช้ำจำหลั่งไหล ไม่มีเธอก็ไม่รู้อยู่ได้ไง ยังร้องไห้คิดถึงวันที่ผ่านมา ในตอนนี้ไม่มีแล้วความคิดนั้น เจอหน้ากันไม่ยิ้มทักไม่อยากสน เหมือนเธอเป็นเพียงแค่คนหนึ่งคน ผ่านมาบนถนนชีวิตที่ผิดทาง ................. คิดถึงบ้านกลอนไทยจัง ไม่ได้มาโพสกลอนเลย แต่ดก็เข้ามาแวะเวยนเสมอค่ะ
11 กันยายน 2549 14:47 น. - comment id 605124
พิกุลทอง...หวัดดีค่ะ ดีใจจัง ตะแหง่วไม่ค่อยได้โพสกลอนค่ะ มันคิดไม่ออก แต่ก็เข้ามาบ่อยๆ ไม่คิดว่าจะเจอเพื่อนเก่า อิอิ คิดถึงๆ เหมือนกันค่ะ เอ...ตอนนี้เป็นคุณครูไปรึยังน๊า.....ตะแหง่วจำไม่ผิดใช่ป่ะ... คงเจอกันที่นี่อีกนะคะ
11 กันยายน 2549 15:30 น. - comment id 605132
ไม่มีใครดูแล เราก็ดูแลตัวเองได้ดีเช่นกันค่ะ...... ...\"อดีตจะสอนให้เราเข็มแข็งกว่าเดิม\"...
11 กันยายน 2549 19:31 น. - comment id 605166
หน้าส่วนตัว
ต้องอยู่เรียนรู้ ความเจ็บปวด...
เข้มแข็งค่ะ ... สักวันเราจะชาชิน...
รักตัวเองเยอะ ๆ จะเสียน้ำตาน้อยลง..
11 กันยายน 2549 20:10 น. - comment id 605183
..บทกลอนน่ารักจัง...เขียนได้ดีค่ะ...คิดถึงเพื่อนเก่า..นะจ๊ะ...หายไปนานนะ..สบายดีมั้ยคะ...
11 กันยายน 2549 23:11 น. - comment id 605233
รักตัวเองดีกว่าจะหาไหน เพราะคนอื่นที่ห่วงใยมหาศาล คงจะไม่รักเราเท่าดวงมาลย์ ตลอดกาลยืนยันพี่มั่นใจสบายดีไหมจ๊ะ คิดถึงจังไม่เจอเลย เรียนเป็นไงบ้างจ๊ะ
12 กันยายน 2549 12:26 น. - comment id 605457
มีคนเขาเขียนไว้ว่า เมื่อฉันเจ็บจนหมดน้ำตา เมื่อนั้นฉันจึงรู้ว่าฉันมีค่าที่สุด ทะเลใจเข้าใจความหมายนี้แล้วค่ะ
12 กันยายน 2549 10:55 น. - comment id 605493
นางฟ้าแสนซน......ขอบคุณค่า...ที่แวะมาเยี่ยม.....พี่ราชิกา.....ขอบคุณค่ะ คิดถึงเพื่อนเก่าเหมือนกัน คิดถึงสองสามปีที่ผ่านมา ตะแหง่วสบายดีค่ะ
12 กันยายน 2549 10:59 น. - comment id 605495
whitelily.....ใช่แล้ว..ม่ายมีใครรักเราเท่าตัวเราเอง ขอบคุณค่า......
19 กันยายน 2549 03:20 น. - comment id 607337
รักเอ๋ยรักจ๋า เด๋ววิ่งมา วิ่งไป ให้ฉงน รักตัวเอง ดีกว่าเนอะ แม่หน้ามล แล้วสักวัน จะพบคน ที่รักเรา สวัสดีค๊าบบบบ..... (ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน) คิดถึงนะคร้าบ อิอิ บทกลอนไพเราะมั่กๆจ้า
6 กุมภาพันธ์ 2550 09:39 น. - comment id 653425
ขอโทษนะสำหรับทุกอย่างที่ทำลงไป แต่เราไม่ได้หวังว่าจะยกโทษให้นะ
19 สิงหาคม 2550 20:32 น. - comment id 740696
โดนนนค่ะ++!! พี่ผึ้งขาพี่ผึ้งยังเข้ามาในนี้อยู่รึป่าวคะ ฝันคิดถึง
23 มีนาคม 2552 02:08 น. - comment id 966307
เศร้าดีจังนะ นิวเองนะครับขอโทษนะ อย่างร้ายแรงคิดถึงตลอดเวลาอยาก โทรหาแต่ว่าคงไม่อยากคุย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
