โอ้ตัวเราเป็นไรอะไรไปไม่รู้
เมื่ออยู่อยู่คิดถึงนักเป็นหนักหนา
แค่แว๊บเดียวเสี้ยวนาทีที่จากมา
ในอุราต้องระทมตรมฤดี
จะมองเช้าสายเย็นเห็นรูปลักษณ์
เป็นเอาหนักมักมีทุกข์ไม่มีสุขขี
ทำการงานนั้นจิตใจเหมือนไม่มี
ล่องลอยไปในทุกที่ถ้ามีเธอ
เป็นอย่างนี้นะหรือคือความรัก
ที่คนมักถามหากันนั้นเสมอ
ฉันว่าทรมานมากนะเออ
ถ้าหากเธอจะรู้ซึ้งถึงรักดี
หรือว่าเราทุ่มเทรักหนักไปหน่อย
มันเลยลอยเวียนว่ายไปอย่างนี้
ถ้าใครเจอใจฉันจับมันที
ถ้าให้ดีมัดเอาไว้กับใจเธอ