ท้องฟ้ามีเมฆน้อย อ้อยอิ่งลอยคอยเป็นเพื่อน ทิวาไม่คลาเคลื่อน ราตรีเลื่อนไม่จากไป ฟ้ากลับไม่เห็นค่า ที่เมฆาเป็นคู่ใจ พิโรธคะอึงไป ฟ้าแล่บไปมืดครึ้มพลัน ฟ้าโกรธพิโรธขึ้ง เมฆก็บึ้งตึงเหมือนกัน น้ำตาเมฆานั้น หลั่งเป็นฝนหล่นสู่ดิน เมฆามาตีจาก ฟ้ากลับอยากอาวรณ์ถวิล หัวใจที่โผผิน ฤาจะบินกลับมาคืน ฟ้ากลายเป็นสีเทา เพราะว่าเหงาสุดจะฝืน รู้ผิดจึงขมขื่น รักไม่คืนมาดังเดิม ขอโทษโปรดอภัย ทุกข์ทั้งใจอย่าซ้ำเติม ให้ร้าวมากกว่าเดิม ขอเริ่มใหม่นะคนดี บางคราชีวิตคน ก็สับสนเป็นเช่นนี้ บางคราก็ควรที่ จะมีโกรธขึ้งใส่กัน ควรจะถนอมใจ สัมพันธ์ไว้อย่าแปรผัน ก็เหมือนลิ้นกับฟัน สองฝ่ายนั้นจงให้อภัย
Picure 15 พ.ย. 2544 06:40 น. - ID 5652 
2330
0
0
15 พฤศจิกายน 2544 08:28 น. - comment id 19477
โบราณว่า "การขอที่น่ารัก คือการขอเป็นผู้ให้ การให้ที่น่าเอ็นดู คือการให้อภัย" คนมีน้ำใจ แม้สายเกินก็ยังให้อภัยกันได้นะ
15 พฤศจิกายน 2544 13:08 น. - comment id 19499
อันนี้ใช่เจทแต่งหรือเปล่าไม่ได้ลงชื่อลิขสิทธิ์เอาไว้
16 พฤศจิกายน 2544 06:22 น. - comment id 19565
อื้ม บ่อยครั้งที่ไม่รู้ว่าตัวทำอะไรผิดจนกระทั่งมันเกิดขึ้นแล้วเนอะ
16 พฤศจิกายน 2544 07:04 น. - comment id 19568
เพราะดีมีความหมาย คงไม่สายจะเกินแก้ มั่นคงจงแน่แท้ ใจแน่วแน่แก้ได้เลย
16 พฤศจิกายน 2544 08:00 น. - comment id 19589
เพราะมากเลยค่ะ.. "มิตรภาพ" ไม่ว่าจะเป็นเช่นความรัก..หรือเพื่อน.. สำคัญเสมอเน๊าะ..
16 พฤศจิกายน 2544 11:47 น. - comment id 19616
ชอบที่นี่มาก จะมาเป็นประจำค่ะ
17 พฤศจิกายน 2544 07:03 น. - comment id 19755
รักจริงต้องไม่แพ้รักแท้ต้องรอก่อนนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
