บทกวี..สีน้ำตา
ตัวอักษรเลือนลาพร่าไหว
หนึ่งคนลึกซึ้ง..อีกคนหนึ่งไม่คิดอะไร
ความหวังดีที่ส่งให้..
ความเย็นชาจากใครที่รับมา
เพลงรัก..สีเศร้า
ยิ่งฟัง ยิ่งเหงา ยิ่งอ่อนล้า
ความรักไม่เคยไปถึง ฉันยังดื้อดึงเสียน้ำตา
เขาไม่เคยเห็นค่า ไยจึงยื้อเวลาปวดใจ
บนเส้นทาง..สีหม่น
ฉันคงต้องลืมบางคนที่อยากใกล้
เมื่อเสียงหัวใจแผ่วลง..
ฉันคงเลิกพะวงกับคนไกล
และเมื่อหมดลมหายใจ..
ฉันคงลืมเธอได้..เสียที
24 กรกฎาคม 2547 19:30 น. - comment id 302033
บทกวีสีน้ำตา ยังคงมีคุณค่าสำหรับฉัน แม้ตัวอักษรที่อ้อนจำนรร สีของมันจะดูเลือนลาง บทกวีสีน้ำตา ยังคงอยู่ในอุราไม่เมินหมาง ทุกความรู้ยังบาดลึกในรอยทาง และไม่เคยจะทิ้งขว้างแม้ใจต้องอ้างว้างเดียวดาย *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง ชื่นชมในผลงานนะค่ะ แต่งได้ถูกใจจริง ๆ เลยค่ะ*-*

24 กรกฎาคม 2547 22:06 น. - comment id 302096
ชอบมากๆเลย.......แต่งเก่งสุดๆ ความหมายดีมากๆเลยค่ะ..... .....เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ....

27 กรกฎาคม 2547 20:15 น. - comment id 302481
แม้หลักฐานนั้นจะลางเลือนหาย แต่ยังอยู่ภายในใจไม่เลือนลาง
