ความทรงจำ...ในคืนฝนพรำ

แอ็ปเปิ้ล

ฝนโปรยสายพริ้วไหวอยู่ในค่ำคืน
ฤดูกาลที่โลกตื่นจากการหลับไหล
สายลมกรรโชกแรงราวกับใครกระชากความคิดถึงไปจากใจ
ความทรงจำก่อตัว..อย่างอ่อนไหว..จุดเริ่มต้น และจุดสุดท้าย ต่างหมุนเคลื่อนไปตามกาลเวลา
บทสนทนาระหว่างฉันกับเสียงหัวใจ
เริ่มจากวันที่ไม่มีใคร..จนท่วงทำนองความผูกพันเดินทางเข้ามาอย่างช้า-ช้า
ดั่งเมล็ดพันธุ์ความรัก..กลบตัวใต้ผืนดิน..เพียงได้รับหนึ่งหยดน้ำความห่วงหา
ก็พร้อมจะงอก กิ่ง ก้าน ใบ  ขึ้นมา...แย้มรับแสงตะวัน
ด้านหนึ่งของหัวใจฉันแม้จะรู้สึกเหว่ว้า
แต่บางเรื่องราวนั้นงดงามล้ำค่า..เพราะเธอสร้างสิ่งดี-ดี ขึ้นมาไว้ในใจฉัน
หน้าบันทึกจะไม่ว่างเปล่า...แม้เธอและฉันไม่ได้อยู่เคียงข้างกัน
สัญญาว่าจะมีเรื่องเธออยู่ในนั้น...จะเขียนทุกความฝันที่เราต่างมี
ดีใจเหลือเกิน...ที่เราได้รู้จักกัน
แม้อาจไม่ได้เป็นนิรันดร์...แต่สำหรับฉันเพียงพอแค่นี้
ยิ้มรับในคำทักทาย...สัมผัสกับคำกล่าวลา ที่มี
ยังซึบซับในบทเพลงของเธอ ที่เปิดฟังกี่ที...ก็ยังซึ้ง..ยังอุ่นใจ
คืนนี้...ฉันเหม่อมองเม็ดฝนที่โปรยสายลงมา
เปิดบันทึกอย่างช้า ๆ เขียนประโยคหนึ่งว่า ...คิดถึงเธอมากรู้ไหม...font color=#DC6400>ความทรงจำของเธอมีฉันบ้างหรือเปล่า..ก็ไม่อาจรู้ได้
รู้เพียงเธอคือทุกความหมาย...เกินกว่าสิ่งใดในโลกจะทำให้หัวใจลืมเธอ..จากความทรงจำ