ฉันคือ ต้นไม้ใหญ่ที่ยืนนานผ่านกาลเวลา... นานพอที่จะเห็นเรื่องราวของผู้คน ความฝัน ความเหงา ความทุกข์ ความสุข จินตนาการ ... ...ก่อนที่ฉันจะเริ่มเล่าเรื่องราว อยากให้เธอจำไว้ว่า ฉันเป็นเพียงนักเล่า สิ่งที่ฉันพูดคือ เรื่องเล่า เธอจะเชื่อหรือไม่ก็ได้..นั่งลงให้สบาย... - ต่อไปนี้คือ เรื่องเล่าจากใบไม้ บทใบไม้ร่วงโรย- *-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-* ฤดูใบไม้ร่วง กับการพัดมาของสายลมเหงา หนึ่งใบไม้ ใกล้เวลาโรยตัวอย่างแผ่วเบา ดั่งดวงดาวที่อ่อนล้า ความรักบนเส้นทางหัวใจสลาย ดั่งใบไม้ที่มาสุดเส้นทางกาลเวลา ดั่งดวงดาวชรา ถึงเวลากล่าวอำลากับฟากฟ้าไกล เมื่อปลายฝันมาเคาะประตูบ้าน ปิดฉากเรื่องราวของวันวาน ที่บอกเล่าผ่านดวงตาฉัน สัมผัสสุดท้าย เธอกล่าวคำร่ำลา แล้วเราจะได้เจอกัน ร่วงหล่นอย่างเงียบงัน อี ก ห นึ่ ง ฝั น ที่ เ ดิ น ม า ถึ ง วั น ฝั น ร่ ว ง โ ร ย
พันดาว 10 ส.ค. 2547 10:36 น. - ID 58823 
2714
30
0
10 สิงหาคม 2547 11:20 น. - comment id 309391
จินตนาการและนำเสนอความนัยได้ดีเยี่ยม๚ะ๛ size>
10 สิงหาคม 2547 11:23 น. - comment id 309393
...ร้อยเรียงคำได้ไพเราะค่ะ.. แวะมาชื่นชมและเป็นกำลังใจ จากใจใบไม้...ใบหนึ่งค่ะ The sky is as bright as yesterday, If you whip your tears away, The sky will be back to you.
10 สิงหาคม 2547 11:23 น. - comment id 309395
แวะมาอ่านเรื่องเล่าครับ อืม ก็ดีครับ ดี ดี ดีมั๊กม๊าก ร่วงหล่นอย่างเงียบงัน อี ก ห นึ่ ง ฝั น ที่ เ ดิ น ม า ถึ ง วั น ฝั น ร่ ว ง โ ร ย ชอบมั๊กม๊าก คริๆๆๆๆๆ
10 สิงหาคม 2547 11:43 น. - comment id 309413
เหงาจังเลยนะค่ะ เรื่องนี้
10 สิงหาคม 2547 11:47 น. - comment id 309416
หน้าส่วนตัว
To:
Robert TingNongNoi:
ขอบคุณที่แวะเวียนมาเสมอ และเป็นคนแรกเลยครับ
นางสาวใบไม้:
ยินดีต้อนรับสู่บ้านพันดาว นามปากกาตรงกับเนื้อเรื่องจังเลย... ใบไม้.. ใบหนึ่ง
เมกกะ:
ดีใจๆ ที่ชอบและแวะมาเยี่ยมครับ
10 สิงหาคม 2547 11:54 น. - comment id 309422
To:
ข้าวปล้อง:
ยินดีต้อนรับสู่บ้านพันดาว นิทานบทใบไม้ร่วง เศร้าและเหงาเสมอ
10 สิงหาคม 2547 12:25 น. - comment id 309443
ตบมืออย่างงามๆๆ สาม แป่ะ เพราะจังค่ะพี่ น่าจะมีฤดูกาลแห่งสายลมเหงา อยู่บนโลกนี้ด้วยเนอะ น่าจะเพิ่มอีกฤดู ก็คงจะดี แล้วจะให้พี่พันดาว แต่งเรื่อง สายลมเหงาแห่งดวงดาว ดีเปล่า ..... อิอิ ตามมาอ่าน รู้สึกเหงาๆๆอยู่ นะเนี่ย พี่ใช้ถ้อยคำงดงามมากๆๆ ชื่นชม นะคะ ขอบคุณที่นำผลงานดีๆๆมา นำเสนอ เสมอๆๆ จ้า สิบ บาท ก่ะเจ้า อิอิ ฤดูใบไม้ร่วง กับการพัดมาของสายลมเหงา หนึ่งใบไม้ ใกล้เวลาโรยตัวอย่างแผ่วเบา ดั่งดวงดาวที่อ่อนล้า
10 สิงหาคม 2547 12:34 น. - comment id 309450
เพราะมากเลยครับ กวีบ้านไร่เป็นคนชอบธรรมชาติ เลยชอบกลอนนี้เป็นพิเศษครับ
10 สิงหาคม 2547 13:00 น. - comment id 309471
To:
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน:
สายลมเหงาแห่งดวงดาว อืมๆๆ ชื่อเพราะดีล่ะ แล้ว 10 บาท นี่อะไรเหรอ..
กวีบ้านไร่:
ขอบคุณที่แวะมา ดีใจครับที่ชอบกลอนบทนี้
10 สิงหาคม 2547 14:05 น. - comment id 309531
เพราะดีค่ะ แวะมาทักทายนะคะ แวแต่งอีกเรื่อย ๆ นะคะ จะรอคอย ไว้กลัยมาจากบ้านจะเข้ามาอ่านค่ะ อิ อิ แม้ใบไม้จะร่วงหล่นจากต้น แต่มันปนไปด้วยสิ่งมีคุณค่า ถึงจะหล่นจากต้อนไม้ในพนา แต่ก็เป็นปุ๋ยที่มีค่าให้ผืนดิน...
10 สิงหาคม 2547 14:28 น. - comment id 309542
To:
ลอยไปในสายลม:
เดินทางสวัสดิภาพน่ะ แล้วกลับมาอ่านอีกน่ะ สายลมที่ล่องลอย
10 สิงหาคม 2547 16:00 น. - comment id 309555
ร่วงหล่นอย่างเงียบงัน อี ก ห นึ่ ง ฝั น ที่ เ ดิ น ม า ถึ ง วั น ฝั น ร่ ว ง โ ร ย งดงามทุกตัวอักษร................โดนใจทุกอักขระ.. พี่พันดาวของกระดานเก่งจังเลย ตบมือเป็นจังหวะใบไม้ร่วงโรยลา......................
10 สิงหาคม 2547 16:22 น. - comment id 309565
มาอีกรอบ .......เพราะลืมบอกว่า ชอบ ท่อนนี้ มาก พี่พันดาว ฤดูใบไม้ร่วง กับการพัดมาของสายลมเหงา หนึ่งใบไม้ ใกล้เวลาโรยตัวอย่างแผ่วเบา ดั่งดวงดาวที่อ่อนล้า สิบบาทอ่ะเหรอ ค่านายหน้าไง สิบบาท นะโอเค จะเอาไปแบ่งกับเปิ้ล จ้า อิอิ
10 สิงหาคม 2547 16:40 น. - comment id 309574
To:
กระดานโต้คลื่น:
ปลื้มๆๆ สุดๆ หวังว่า คงไม่เศร้าเกินไปน่ะ
ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน:
แก๊งค์มาร่วมตัว.. นี่กลอนนี้เศร้าน่ะ ทำไม หัวเราะ อิอิ ล่ะ
10 สิงหาคม 2547 16:55 น. - comment id 309587
แวะมาทักทายค่ะ perfect สุดยอดเลยค่ะพี่พัน ตอนนี้ทำงานอยู่จริงเปล่าคะ แต่แว๊บมาโพสบ่อยๆ ก็ดีค่ะ
10 สิงหาคม 2547 17:18 น. - comment id 309603
นี่ๆๆ ใบไม้ร่วงโรยเพราะไรเหรอ สงสัยมันจะแก่เนอะ 55 ......ดั่งดวงดาวชรา ถึงเวลากล่าวอำลากับฟากฟ้าไกล..... เศร้าจังๆๆๆ เพิ่งแฮปปี้อยู่หยกๆๆกะกลอนอันเก่า มาอันนี้เศร้าอีกล่ะเหรอๆๆ นี่ๆๆๆเค้าล้อเล่นนะ เพราะที่สุดเลยตามสไตล์กลอนเหงาเศร้าของ กำนัน อีกแล้ว... ไปแล้วนะ ลิงยักษ์เรียกล่ะ บายๆๆ
10 สิงหาคม 2547 17:31 น. - comment id 309614
ชีวิตหนึ่งพึงสดับรับฟังไว้ เหมือนใบไม้หนึ่งใบในป่าฝน ฤดูกาลผ่านไปไม่คงทน ยามล่วงหล่นใครบ้างจะสนใจ คนตายหนึ่งคนก็เหมือนใบไม้ในป่าล่วงหนึ่งใบ ช่างเงียบงัน
10 สิงหาคม 2547 18:02 น. - comment id 309628
เขียนได้ดีจังครับ.... ภาษาสวยครับคุณ ไพเราะมากด้วยครับ... กาลเวลาเดินผ่านไป ขณะที่ใจกลับหยุดนิ่ง...ความเป็นจริงของวันนี้จึงโหดร้ายนัก....
10 สิงหาคม 2547 18:18 น. - comment id 309635
To:
ดาวพันดวง:
ใบไม้แก่น่ะซิ ไม่แก่แล้วจะร่วงเหรอ... อิอิ กลอนสายลม ก็แปรปรวนแหละ
10 สิงหาคม 2547 18:21 น. - comment id 309638
To:
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์:
ใบไม้ถ้าร่วงในผืนป่า ย่อมเงียบงัน.. ไร้การเปลี่ยนแปลง ทุกสิ่งยังคงหมุนต่อไป
แทนคุณแทนไท:
ขอบคุณที่แวะมาเสมอ ความจริง บางเรื่องเป็นสิ่งที่โหดร้าย
10 สิงหาคม 2547 20:54 น. - comment id 309742
เรน ..อยากเป็นนักเล่าที่เก่ง..เหมือนพี่ๆ ..นะคะ..
ใบไม้ ..หนึ่งใบ ..
สื่อให้..ความหมาย..ดีจัง..
เด็กๆ ..นั่งลุ้น ..รอฟัง ..
เรื่องราวความหลัง .. มากมาย เรียนรู้..
ใบไม้ ..หายไป..
เด็กหญิงใจหาย .. ร้องไห้..หดหู่..
โลกกว้าง ..อยากดู..
หนึ่งใบช่วยปู .สิ่งรู้ ..เรื่องเล่าที่ผ่าน..
สื่อ..ความรู้สึก ..ได้เศร้ามากเลยคะ..
อ่านแล้ว .. ทำให้ เรน..เข้าใจ..ความรู้สึก..
ของหนึ่งใบไม้ .. ใบนั้นจัง..
...
10 สิงหาคม 2547 21:21 น. - comment id 309758
เมื่อปลายฝันมาเคาะประตูบ้าน มีแต่ความร้าวรานมาสร้างค่า เพราะเธอนั้นแค่มาเอ่ยบอกลา แล้วก็ไปไม่เห็นค่าของตัวฉัน ทำให้ฉันต้องเจ็บร้าวเศร้าหนักหนา ที่เธอนั้นไม่เห็นค่าพาไหวหวั่น จึงต้องเศร้ากอดเข่าเฝ้ารำพัน ว่าตัวฉันอยากชิดใกล้ดวงใจเธอ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
10 สิงหาคม 2547 22:41 น. - comment id 309825
สวัสดีค่ะคุณพันดาว..
แวะมาเยี่ยมเยียนกันนะคะ
ชอบใจเรื่องเล่านี้มากค่ะ รู้สึกเหมือนว่าใบไม้นั้นเป็นเช่นนางเอก เป็นเช่นผู้เสียสละ เพราะเธอจากไปอย่างเงียบๆ ..หากแต่ไม่มีใครเฝ้าติดตาม เพราะเธอเป็นเพียงใบไม้แห้งๆ ที่ร่วงหล่นไปตามเวลา...เท่านั้น
ขอบคุณค่ะ
10 สิงหาคม 2547 23:21 น. - comment id 309870
To:
Rain:
ดั่งใบไม้หนึ่งที่จากไปในสายลมหนาว
ญ ไร้เงา:
ขอบคุณคำกลอน ที่ประสานท่ามกลางความเงียบเหงา
กอกก:
ปลิดใบทิ้งตัวร่วงหล่นอย่างเงียบเชียบ.. ไม่เรียกร้อง ไม่ส่งเสียง.. สงบนิ่งอยู่บนผืนดินอย่างแผ่วเบา
11 สิงหาคม 2547 01:18 น. - comment id 309947
ขอรับความรู้สึกของพี่พันไว้นะครับ ฉันคือความเหงา ฉันจะเป่าเพลงใบไม้ แผ่วโหยจากห้วงหฤทัย กล่อมเห่ให้เจ้านิทรา... ฉันคือผีเสื้อเหงา ก็หมายคลอเคล้าเสน่หา หมายดอมหอมแก้มกรรณิกา น้อมดวงใจให้มากำนัล... ฉันคือสายลมเหงา โอบกอดกายเจ้าเฝ้าฝัน อยากหวนสวาทยามจากกัน ปรารถนานิรันดร์มาแรมใจ... ฉันคือดอกไม้เหงา หนีรวงร่วงร้าวเนินไศล รอเจ้าประกรองกลีบมาลัย มาแซมเสียบไว้ในเกษา... ฉันคือเกลียวคลื่นเหงา เพียงกระซิบแผ่วเบาระโหยหา ก่อนพลิกพลิ้วลิ่วไปลับตา ในห้วงแห่งโศกาอาวรณ์ ฉันคือใบไม้เหงา เจ้าคือผืนทรายละเอียดอ่อน จงรับทุกธาตุแท้อันอาทร ยามฉันคว้างฟ้อนลงซอนซบ...
11 สิงหาคม 2547 09:22 น. - comment id 310027
To:
Tim:
บทกลอนตอบสวยงาม เพราะดี ขอบคุณที่แวะเวียนมาบ้านพันดาว ครับ
11 สิงหาคม 2547 10:40 น. - comment id 310080
ไม่เป็นไรครับพี่พัน ไว้ตอนเที่ยงค่อยคุยกันครับ
11 สิงหาคม 2547 12:57 น. - comment id 310223
คลาสิกจังค่ะ...อ่านแล้วเหมือนกำลังยืนอยู่ใต้ต้นไม้... ใบไม้ค่อยๆ ร่วงลงมา...เรายืนอยู่ในนั้น... ได้แต่มอง...โดยทำอะไรไม่ได้... ...................................................................
11 สิงหาคม 2547 13:29 น. - comment id 310236
To:
ลี่...ผู้มาเยือน :
หากมีเวลานานพอ จะเห็นว่า มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น อย่างเงียบกริบ ไม่มีใครรับรู้ แต่ทุกสิ่งก็ดำเนินไป
11 สิงหาคม 2547 14:37 น. - comment id 310265
แม้ใบไม้ใบสุดท้ายจะปลิวร่วง แต่ทุกความห่วงหวงไม่เคยเหือดแห้งในความคิดถึง ปลิดปลิวจากกิ่งก้านสลายเป็นปุ๋ยความรักให้รากใจรำพันรำพึง แทรกความห่วงใยลึกซึ้ง เพื่อรอวันหนึ่งแห่งฤดูกาลผลิใบ รอคอยอุ่นไอเมื่อตะวันสาดแสง วันนั้น...ฉันกลับเอาความกล้าแกร่งมาโบกไสว พร้อมจะอยู่เคียงข้างเธอต้นไม้ความรักของหัวใจ ให้สายลมโบกโบย...กาลเวลาทำหน้าที่หมุนเดินไป เธอ...กับ...ฉัน...จะได้พบกันในวันใหม่ที่งดงาม
11 สิงหาคม 2547 14:39 น. - comment id 310267
แต่งได้ไพเราะและงดงามมาก ๆใช้คำสวยงาม สัมผัสถึงความรู้สึกแห่งความเหงาได้ดีทีเดียวจ๊ะ แอ๊ปเปิ้ลชอบนะ....แต่มีประโยคหนึ่งคิดว่าพันดาวจำได้ ไม่ว่าจะมีสิ่งใดที่หล่นหาย ...ความรัก...จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ดับไปในจักรวาล ^___^ แวะมาให้กำลังใจ หนุ่มมาดเท่ห์ แก๊งค์เรา...เอ้า ๆๆๆ สู้ต่อไป อิอิ
11 สิงหาคม 2547 18:11 น. - comment id 310382
To:
แอ็ปเปิ้ล:
แม้ร่วงหล่นในฤดูใบไม้ร่วง แต่บางสิ่งหยั่งรากลึกลงในดินอย่างมีความหมาย และ พร้อมที่จะผลิบานเมื่อเวลามาถึง ไม่มีสิ่งจากไปอย่างไร้ค่าและศูนย์เปล่า..
11 สิงหาคม 2547 23:55 น. - comment id 310587
ขอลองแบบคุณพันดาวซักยก ใบไม่ที่ร่วงโรยถูกลมโชยพัดขึ้นฟ้า สายลมที่แรงกล้า พัดพาข้าขึ้นไปที แต่ลมเริ่มเหนื่อยอ่อน แผ่วแรงอ่อนล้าลงใบไม่จึงร่อน ร่วงหล่นลงมายังดินดอน ไม่อาจจรไปถึงวิมานดาว วันนี้ก็อารมณ์ดีพิเศษ เลยลองแต่ง แต่ด้วยเคยแต่งกลอน จึงมักจะติดสัมผัสมาด้วยอย่างไม่ตั้งใจ ผลงาน สั้นแต่กินใจ สมกับที่น้องตะวันยกย่องไว้จริง ๆ ครับ
12 สิงหาคม 2547 13:37 น. - comment id 310889
ทะเลดาว มาเที่ยวบ้านพันดาวน๊าาา ม่ะเจอนานมากเลยอ่ะค่ะ สบายดีน๊าาา....... ในความเงียบ ความเหงา มีหนึ่งเงาเฝ้าเป็นกำลังใจ..... ไพเราะและงดงามนะคะแต่ดูเหงาๆอ่ะค่ะ....แต่ที่ยังคงไว้ซึ่งความอบอุ่นใจคือสัมผัสสุดท้าย เธอกล่าวคำร่ำลา แล้วเราจะได้เจอกัน ทะเลดาว ชื่นชมผลงาน พันดาวนะคะ และจะรอชมผลงานของพันดาวค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้พันดาวตลอดไปน๊าาาาาา....
12 สิงหาคม 2547 23:42 น. - comment id 311054
To:
ชัยชนะ:
ขอบคุณครับที่แวะมาและสำหรับบทกลอนที่ไพเราะ ทำให้บ้านพันดาวอบอุ่น ดีใจและเป็นเกียรติมากสำหรับคำชมของภูตะวัน อิอิ ปลื้มเลยเรา
ทะเลดาว:
ใช่... ห่างกันนานเลย แต่จำได้เสมอน่ะ ชื่นชม เป็นกำลังใจให้เสมอน่ะ ทะเลดาว
16 สิงหาคม 2547 12:08 น. - comment id 312591
จะมาเอยปากบอกลาจากกันหรือไร เธอจะออกเดินทางไกลไปแห่งหนไหนหรือพันดาว แล้วเจ้าจะท้อดทิ้งท้องฟ้า ทิ้งพวกเราหมื่นดาราไปไหน โถเอยคนดีของใจใครต่อใคร เธอจะทิ้งพวกเราไปแล้วเอย คุณพันดาวเจ้าขา...........จะไปไหนกานหรือเจ้าค่ะ........หรือว่าเป็นเพราะเหงาหรือว่าเป็นเพราะเจ้าบทกลอนพาไป.........โห้ แก้วนีดาแค่เงียบหายไปนานหน่อยเดี๋ยวเท่านั้นเอง กลับมาอีกที่คุณพันดาว....เศร้าเสียแล้ว....โถๆๆ...แก้วนีดากับฟ้าสีครามยังอยู่เคียงข้างเสมอนะจ๊ะ.....
16 สิงหาคม 2547 22:11 น. - comment id 312822
To:
แก้วนีดา:
ไม่ได้ปายไหน.. แค่ฝนตก ได้บรรยากศ แล้วกลอนนี้ก็ออกมาเองแหละ.. ตัวจริงสบายดีอยู่ :-)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
