แว่วเสียงเพลงบรรเลงรักนักเสี่ยงโชค สายลมโบกใบไม้พริ้วปลิวไสว ธารน้ำหลากไหลเชี่ยวคดเคี้ยวไป คิกถึงใครคนหนึ่งซึ่งจากจร พลัดถิ่นถานจากบ้านนาลาบ้านนอก คนเขาบอกว่าเมืองฟ้านั้นน่าสน เลยจากมาสู่เมืองฟ้าที่น่ายล ผ่านผู้คนแปลกหน้าช่างน่าอาย อยู่ทำไมเมืองฟ้าที่ลวงหลอก ที่เขาบอกล้วนไม่จริงสิ่งทั้งหลาย ที่พานพบที่พบเจอตั้งมากมาย ช่างน่าอายสิ่งที่ได้คือ น้ำตา กลับบ้านนอกดีกว่าลาเมืองใหญ่ ทิ้งมันไปกับความรักที่เสาะหา กลับไปบ้านถานถิ่นไกลที่จากมา เพื่อพบหน้าคนที่รัก....คนรู้ใจ
zilver 25 ส.ค. 2547 11:00 น. - ID 59651 
1280
2
0
25 สิงหาคม 2547 11:39 น. - comment id 316441
งามมากครับในความหมายที่ประจงสื่อ ถูกครับ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเราครับ๚ะ๛ size>
25 สิงหาคม 2547 19:12 น. - comment id 316674
เพราะค่ะ อ่านแล้วคิดถึงบ้านนอกของเรา อยากกลับบ้านจัง
25 สิงหาคม 2547 20:30 น. - comment id 316711
ไพเราะมากค่ะ อ่านแล้วกินใจดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
