..๏ ภาพความหลังเธอชวนให้หวนคิด จนปวดจิตเจ็บเกินกว่าเพลินฝัน เรื่องรักเก่าเศร้านักหนักอนันต์ อย่ารำพันเพื่อเสริมต่อเติมไป ขอฉันลืมเถอะนะอย่ามาถาม หรือวกความรักเก่ามาเล่าใหม่ เรื่องของเราจบลงจงกลบใจ เลิกฝันใฝ่เถิดหนอพอกันที หากเธอยังเก็บไว้ในส่วนลึก ขอจงตรึกตรองใจให้ถ้วนถี่ รักเป็นเพียงความหลังครั้งเคยมี ไม่ยั่งยืนอย่างที่เคยปรีดา ที่จดจำจงลืมอย่าปลื้มอีก หวังเราหลีกลี้เร้นการเห็นหน้า เพื่อรอยร้าวลบสิ้นจากวิญญาณ์ ที่แล้วมาอย่าฝืนให้คืนคง ๚ะ๛
อัลมิตรา 4 ก.ย. 2547 23:16 น. - ID 60448 
901
20
0
4 กันยายน 2547 23:43 น. - comment id 324232
...ให้ฉันลืม...ลืมหรือ...ขอดื้อนะ ด้วยใจน่ะ...แน่แท้...มิแปรผัน ใช่หลงใหล...ใจเร้น...แล้วเว้นวัน จะให้ฉัน...ลืมไป...ไม่ง่ายเลย.... ....................สวัสดีครับ...............
4 กันยายน 2547 23:49 น. - comment id 324234
หน้าส่วนตัว
อ่านแล้วผมนึกถึงเพลงที่เพิ่งเขียน
ขอแจมไว้ดังนี้ครับ
ไกลแล้ว
(เพลง โดยก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์)
มาบอกกับฉัน ว่าเธอถึงวันต้องไป
ฉันสุดจะเหงา เมื่อยามที่เราต้องไกล
เธอลาจากฉัน ทิ้งคืนวันเดิมเดิมไว้
รอยยิ้มที่พิมพ์ซึ้ง ขอคิดถึงบ้างได้ไหม
มาบอกกับฉัน ว่าวันนี้เธอมีใคร
ที่ดีกว่าฉัน และคงมีวันที่ดีใหม่
เธอลาจากฉัน ทิ้งคืนวันเดิมเดิมไว้
ความรักที่เคยซึ้ง ขอคิดถึงบ้างได้ไหม
แล้วฉันจึงนั่งลงทบทวน
หวนถึงความหลัง เห็นความพลาดพลั้งครั้งใหญ่
ยามที่ฉันมีเธอ ฉันก ็ยังเผลอไปมีใคร
ก็สมควรจะถูกทิ้ง คนไม่มีความจริงใจ
และวันนี้ฉัน ก็เหลือเพียงวันว่างเปล่า
ร้อนเจ็บเหน็บหนาว ไม่มีข่าวคราวทางไกล
ทุกคนล้วนจากลา ฉันจึงรู้ว่าเจ็บข้างใน
ฉันไม่ดีเอง ฉันไม่ดีพอ โปรดอภัย ..หากความคิดถึงของฉัน นั้นรบกวนหัวใจเธอ
5 กันยายน 2547 01:52 น. - comment id 324266
รวบยอดจาก u & i ในเวอร์ชั่นที่สกอร์เปี้ยนต้องขยับจากกีตาร์ มาเป็นจะเข้... หายไปเพิ่มจำนวนประชากรที่พิษโลก ไปโยนสายตาจมลงลำน่าน ..สำราญดีครับ แอบมาจ๊ะเอ๋.. นอกจากเพลงบัลาร์ดร๊อคยังมีแจ๊ซ มีบลูส์ไพเราะกล่อมเราให้กลมเกลาจนดีต่อความรู้สึกด้านสุนทรียรส ยังมีเพลงอื่นอีกหมื่นล้านเพลงบรรเลงร้อง แม้คนหูพิการก็ยังแว่วยินจังหวะหัวใจเต้นของตัวเอง คือว่า เค้าเหล่านี้จะรับฟังดนตรีผ่านแรงสั่นสะเทือน อาจลดดีกรีดนตรีลง แต่ก็เปี่ยมไปด้วยคุณค่าของบทเพลงบรรเลงชีวิต ขอบคุณที่สีซอให้ สถานีหมู สดับสำเนียง
5 กันยายน 2547 07:04 น. - comment id 324352
เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ เขียนได้ดีจริงๆๆๆๆๆๆๆ...
5 กันยายน 2547 07:36 น. - comment id 324382
เคยรักเธอเท่าไหร่ลืมให้หมด สุดรันทดใจไม่ฟังยังหวั่นไหว บอกให้ลืมลืมยากลำบากใจ จึงทำได้เพียงจำไว้ในสุดทรวง.......... ...................................................... สำหรับคนที่เคยรักกัน ถึงแม้วันนี้ไม่ได้รักกัน แต่ความผูกพันธ์ก็ยากที่จะลืมก็ขอเก็บไว้ให้ลึกที่สุดที่ไม่อาจมองเห็นได้
5 กันยายน 2547 07:38 น. - comment id 324383
แต่งได้เศร้าจังเลยค่ะ แงงงงงงลืมไม่ลงอ่ะค่ะ
5 กันยายน 2547 10:18 น. - comment id 324420
ไพเราะงดงามครับ ในเมื่อมีตำนาน มากมายให้เลือกอ่าน ใยต้องฝินทร- มาน มาอ่านตำนานแห่งความขมครับ ๚ะ๛ size>
5 กันยายน 2547 11:56 น. - comment id 324458
กลอนพราะมากเลยจ้า ไม่ได้มาก้อนาน หลายๆท่านฝีมือพัฒนาขึ้นมากเลย ข้าน้อยนับถือๆ ..อ่ะนะ *** ความรัก..เป็นสิ่งที่ดีงาม หากจะถามว่าทำไมถึงต้องเลิกกัน คงมีเหตุผลมากมาย.. แต่ยังไงความรักก้อยังเป็นสิ่งที่สวยงามถึงมีจะมีน้ำตา แต่ก้อไม่เคยท้อที่จะมีรัก *-* ที่ใดมีรักที่นั่นมัทุกข์ ที่ใดมีสุข ที่นั่นก้อมีรักอ่ะนะ*-* ***มาเป็นกำลังใจให้จ้า*** สู้ต่อไปนะ โลกใบนี้ ไม่เคย ไร้รักจ้า
5 กันยายน 2547 11:56 น. - comment id 324459
กลอนพราะมากเลยจ้า ไม่ได้มาก้อนาน หลายๆท่านฝีมือพัฒนาขึ้นมากเลย ข้าน้อยนับถือๆ ..อ่ะนะ *** ความรัก..เป็นสิ่งที่ดีงาม หากจะถามว่าทำไมถึงต้องเลิกกัน คงมีเหตุผลมากมาย.. แต่ยังไงความรักก้อยังเป็นสิ่งที่สวยงามถึงมีจะมีน้ำตา แต่ก้อไม่เคยท้อที่จะมีรัก *-* ที่ใดมีรักที่นั่นมัทุกข์ ที่ใดมีสุข ที่นั่นก้อมีรักอ่ะนะ*-* ***มาเป็นกำลังใจให้จ้า*** สู้ต่อไปนะ โลกใบนี้ ไม่เคย ไร้รักจ้า
5 กันยายน 2547 13:22 น. - comment id 324520
อยากจะลืมนักรักที่ฝันหา ไม่มีค่าอันใดให้คิดถึง ในเมื่อเธอหมดรักที่ตราตรึง จะไม่ดึงรั้งเอาไว้ให้เจ็บจำ.. ......................................................... :)
5 กันยายน 2547 16:14 น. - comment id 324679
รู้สึกว่าจะตอบใคร ก็ออกมาในแนวทางเดียวกัน บางทีอยากจำกลับลืมอยากลืมกลับจัง ถ้าลืมได้จริง ๆ สุขใจแน่นอนครับ
5 กันยายน 2547 16:18 น. - comment id 324681
เมื่อมันมีเกิด ย่อมมีดับ เป็นเรื่องธรรมดาแต่ขอว่าในเรื่องทางโลกโปรดอย่าดับไปไร้เยื้อใยเลยนะ ขอให้เหลือเพียงสายใยเส้นเดียวก็พอ หรือใยแห่งไมตรีจิต
แก้วประเสริฐ.
5 กันยายน 2547 17:22 น. - comment id 324715
ลืม...ทำไม่ได้สักครั้ง อยากลืมเธอยามหลับตา แต่ภาพเธอมักมาวนเวียนเสมอ เพราะ...เธอมิใช่หรือ ที่ทำให้ฉันไม่เป็นอันเรียน และมีชีวิตติดกับความทุกข์ วันนี้ .. ฉันตัดใจ เพียงแค่ .. ฉันเก็บภาพเธอ เก็บความทรงจำในอดีต เก็บไว้ แล้ว..วันนี้ ฉันจะได้มีชีวิตที่สดใสคืนมาอีกครั้ง .....
5 กันยายน 2547 18:17 น. - comment id 324752
เมกว่านะ เรื่องราวเก่า ถ้ามันพอมีประโยชน์บ้าง มาซักถามก็น่าจะมีผลดีมากกว่า แต่รักอกหัก รักที่ระกำใจ ไม่น่าถามเลยนะ ขอให้เรื่องราวช้ำ ๆ หายไปกับกาลเวลา น่าจะดีกว่า เวลาที่ใครมาถามเมกเรื่องนี้นี้ วันนั้นทั้งวัน เมกจะเศร้า ทั้ง ๆ ที่ไม่อยากเศร้า เพราะมีคนมาสะกิดอารมณ์เก่า เราจึงเศร้าได้ทั้งวัน เฮ้อ..ออออ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
5 กันยายน 2547 19:02 น. - comment id 324795
เฮียเมกนี่ อ้อนอีกแระ ;) ของผมก็คล้ายๆกันแต่พอนานเข้าเราต้องปรับตัว เพื่อที่จะอยู่กับสิ่งดีๆที่เข้ามา เหลือแค่เรื่องราวที่เตือนใจ แต่ไม่ติดใจจนทำให้เรื่องในปัจจุบันมันเลวร้ายไปหมด เพราะเพราะพรุ่งนี้ต้องตัดสินด้วยวันนี้ไม่ใช่เมื่อวานนี้ อย่าเศร้าเลยเฮียเมก และอีกหลายๆคน
6 กันยายน 2547 01:11 น. - comment id 325010
มาทักทายจ๊ะกลอนเศร้าได้อารมณืจังเลยอ่ะจ๊ะ ฝันดีจ๊ะ
6 กันยายน 2547 08:39 น. - comment id 325105
คุณที่รักของฉัน .. อรุณสวัสดิ์ค่ะ ลืมฉันเถอะอย่าเก็บเพื่อเจ็บร้าว ลืมเรื่องราวทั้งหลายอย่าหมายหลง ลืมรักเราเคยบอกกันว่ามั่นคง วางฉันลงอย่ารักต่อ..พอกันที คุณก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ .. เพลงเพราะมากเลยค่ะ ความหมายก็คล้ายๆกันจริงๆด้วยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ :) ปลื้มๆๆๆๆ คุณสถานีหมู .. ไปแต่งงานมาหรือคะ เป็นเขยเมืองพิษโลกเสียด้วย ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ แล้วไปโยนสายตาจมลงลำน่าน .. เอ แว่นสายตาหล่นหายใช่ไหมคะ ตัดแว่นไหมหรือยัง เดี๋ยวนี้แพงนะ สีซอ ไม่เป็นเลย แต่อาหมอวฤกสีเป็นค่ะ อัลมิตราเป่าขลุ่ยได้และเปียนโนพอไหวค่ะ กีตาร์คอหักพักไปแล้วหลายปี ยังไม่มีตังค์ซื้อใหม่เลย ความจริงใจก็เลิกฮิตแล้วค่ะ มีคนพิเศษอยู่คนหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้พิการทางหู แต่ก็แต่งเพลงได้ลือลั่นสนั่นโลก .. ให้ทาย ใครเอ่ย ? คุณผลิใบสู่วัยกล้า .. ขอบคุณมากค่ะ คุณนครา.. ยากนักที่จะลืม เหมือนเพลงของแอม เสาวลักษณ์เลยค่ะ ใจอยากลืมแต่ทำยิ่งช้ำนัก เพราะยากหักห้ามจิตให้คิดถึง รักครั้งแรกล้ำค่ายังตราตรึง แม้เราขึ้งกลับจำได้ใจเจ้ากรรม คุณคนเมืองลิง .. ขอบคุณมากค่ะ คุณโรเบิร์ต .. เขียนเหมือนจะทำได้ ความจริงแล้วทำไม่ได้หรอกค่ะ อ่อนแอเสียนี่กระไรใจเอย .. คุณต่าย .. นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ยังจำกันได้อยู่เสมอค่ะ ยินดีต้อนรับการกลับมานะคะ คุณฟองอากาศ .. ขอบคุณมากคะ ที่แวะมาเยี่ยมเยียน คุณชัยชนะ .. ตอบคนอื่นเป็นเพียงข้ออ้างค่ะ ตอบใจตนเองเป็นเป้าหมายค่ะ :) คุณแก้วประเสริฐ .. สายใย บางทีเหลือไว้แต่ใยบางเบา ก็อาจจะก่อให้เกิดความทุกข์ได้ หนทางเดียวที่ปลด ก็น่าจะเป็นการตัด นะคะ น้องดินสอ .. ใกล้จะสอบปลายภาคแล้ว พยายามหน่อยนะคะ คุณเมกกะ..เศร้าเป็นด้วยหรือคะ เห็นรื่นรมย์ตลอดนี่นา คุณ ม.ปณิธาน.. ว่าจะถามหลายทีแล้ว อยู่บ้านเดียวกับคุณเมกกะหรือเปล่าหนอ .. เหมือนนัดกันเลย ล้อเล่นค่ะ บางทีงานเขียนชิ้นหนึ่ง ก็เป็นจุดรวมอารมณ์ของคนหลายๆคนได้ เนอะ คุณเพราะรัก .. ขอบคุณมากนะคะ ชื่อคุณเข้ากับ คุณข้างบนสุดจังค่ะ
6 กันยายน 2547 10:47 น. - comment id 325192
ตะกอนรักตกหล่นก้นบึ้งใจ กลับสั่นไหวพลิกพลิ้วขึ้นปลิวฟุ้ง อารมณ์หวามลามรินกลิ่นจรุง ยังหมายมุ่งหวนคืนเหมือนตื่นนอน ขอให้นึกเสียว่าเราหลับไป เราตื่นมาพบความรักที่อบอุ่นเหมือนเดิม
6 กันยายน 2547 13:32 น. - comment id 325316
ทิวาสวัสดิ์ค่ะ คุณพฤหัส .. ใครๆก็อยากตื่นขึ้นมาพบกับความสดใสงดงามค่ะ แต่ทว่า .. จะทุกคนหรือ ที่สามารถเป็นเช่นนั้นได้ .. ลืมแต่ปากหากใจยังเพรียกพร่ำ ดุจตอกย้ำรอยรักสลักเสลา ตะกอนแกว่งกลับฟุ้งจรุงเรา ฤๅความเศร้ามิเหือดหายคล้ายยังคง :)
7 กันยายน 2547 22:14 น. - comment id 326480
อยากจะลืมรักเก่าที่เรารัก แต่ยากนักในวันนี้ที่เป็นฉัน เมื่อรักเก่าตามย้อนสอนผูกพัน ทำให้ฉันมิเคยลืมปลื้มรักลวง *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
7 กันยายน 2547 22:32 น. - comment id 326496
ขอบคุณมากค่ะ คุณผู้หญิงไร้เงา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
