ฉันก็แค่มนุษย์โลกผู้อ้างว้าง เขาเดินทางมาจากโลกแห่งความฝัน ดูแตกต่างดังแสงดาวกับพระจันทร์ เธอเลือกใครไว้ผูกพันฉันรู้ดี มองดูเข็มนาฬิกาชี้หน้าฉัน ขณะมันก้าวเดินไปในหน้าที่ ปลายเข็มจิ้มเจาะใจไม่ปรานี กระทั่งมีน้ำตาใสรั่วไหลริน ใจฉันกลายเป็นขี้ผึ้งถูกไฟเผา ใจเธอเล่าเหตุใดกลายเป็นหิน ทุกนาทีโมงยามน้ำตาริน ทุกวันนี้ฉันดื่มกินแต่น้ำตา เธอมีเขากอดกกฝังอกซ้าย ฉันก็กลายเป็นเศษรักปักอกขวา นาทีรักในทุกเข็มนาฬิกา ไม่หลงเหลือเวลาให้หมุนเดิน
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 10 ก.ย. 2547 16:17 น. - ID 60965 
629
3
0
10 กันยายน 2547 16:42 น. - comment id 328492
ไพเราะงดงามมากครับ ๚ะ๛ size>
10 กันยายน 2547 17:15 น. - comment id 328537
เขียนได้ซึ้ง ประทับใจมาก ๆ เลยคะ นาฬิกาหากหยุดเดิน ก็ใส่ถ่านได้ใหม่ แต่ถ้าความรักหยุดเดิน ก็ใส่ความห่วงใย ทดแทนลงไป ให้เวลาค่อย ๆ ทำหน้าที่นะคะ แล้วความรักจะเดินทางต่อเอง คะ
10 กันยายน 2547 21:15 น. - comment id 328717
งามจัง กลอนนี้ ............................................ :)
17 ตุลาคม 2547 20:12 น. - comment id 352588
ชอบมากเลยนะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
