หน้าส่วนตัว
ณ เส้นโค้งริมใจได้พบรัก
มาเยี่ยมกรายทายทักอย่างอ่อนหวาน
ณ เส้นที่แบ่งครึ่งกึ่งดวงมาลย์
ได้พบพานศรรักปักกลางทรวง
ไม่เคยเจ็บปวดใจในคมศร
มิคิดถอนศรปักรักแหนหวง
แต่กลับเจ็บเจียนสลายใจทั้งดวง
เมื่อศรรักหล่นล่วงจากดวงใจ
ใช้น้ำตาล้างแผลแก้พิษศร
ยิ่งเหมือนกรดกัดกร่อนให้เกรียมไหม้
ขื่นขมจิตพิษแพร่อยู่ภายใน
ทำลายความสดใสถึงดวงตา
ภาพคมศรย้อนใจให้เจ็บปวด
เมื่อร้าวรวดยิ่งคว้าไขว่ในปรารถนา
อยากพบความอ่อนหวานที่ผ่านมา
และบางคราอยากตัดใจให้พ้นรอย
ณ เส้นโค้งริมใจในวันเหงา
ฟังเพลงเศร้าเคล้าคลอให้ท้อถอย
แผลรักริปริแตกแยกหลายซอย
สร้างริ้วรอยประสบการณ์งานพ่ายรัก
พี่ดอกแก้ว 12 ก.ย. 2547 06:43 น. - ID 61103 
796
28
0
12 กันยายน 2547 08:44 น. - comment id 329421
ไพเราะงดงามในฉันทลักษณ์ การใช้อักษร และลีลาของอา รมณ์มากครับ อ่านแล้วโดนใจ ๚ะ๛ size>
12 กันยายน 2547 10:24 น. - comment id 329498
อ่านแล้วเศร้าจังครับ ทำให้เมกนึกถึงเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ที่ผิดหวังจากรัก ต้องนอนชอกช้ำระกำใจ นานนับปี มันเป็นรักครั้งแรก เป็นรักที่เราทุ่มเท แต่ต้องผิดหวัง ทุกวันนี้ เมกยังจำความรักครั้งนั้นมิเคยลืมเลือนเลยครับ ได้เห็นหน้าเขาทีไร ใจหวิว ๆ ยังไงไม่รู้ ทั้งเจ็บ ทั้งเบา บอกไม่ถูกเหมือนกัน
12 กันยายน 2547 10:40 น. - comment id 329509
@...ทิงนองนอย... เรื่องของความรัก ความผิดหวัง และความชอกช้ำ ก่อให้เกิดความรู้สึกประทับใจได้ง่ายเป็นพิเศษ เพราะอารมณ์เหล่านี้เราต่างเคยได้พบทั้งด้วยตนเอง และทราบจากผู้อื่น...เช่น นวนิยาย ละคร ภาพยนตร์ ...
12 กันยายน 2547 10:51 น. - comment id 329517
@...เมกกะ... เป็นการเปรียบเทียบที่แปลกนะคะ... ที่เรายินดีมากที่จะให้ศรรักมาปักอก และทุรนทุรายมากที่ศรรักนั้นหล่นร่วงไป ... ความต้องการ ความหวงแหน และการเรียกร้องเกิดขึ้นเสมอกับสิ่งที่เราเข้าไปยึดถือครอบครองแล้วคิดว่าเป็นของเรา ...เมื่อไม่เกิดควสมหวังก็อาจมีปฏิกิริยาต่างกันไปทั้งทำลายและสร้างสรรค์.. แต่เมื่อใดที่เราคิดได้ว่า สิ่งนั้นไม่ใช่ของเรา ไม่ควรไปยึดถือ ..ความทุรนทุรายก็จะคลายลง และตัดใจหรือวางใจได้ ... ไม่ไขว้คว้ามาครอบครองจับจอง แต่ความรู้สึกอันเป็นเยื่อใยที่เหนียวแน่นนั้นอาจคงอยู่กับใจเราให้ถวิลหาในอาณาจักรของใจที่เป็นส่วนตัว... ความทรงจำหรือสัญญาขันธ์นี่เองที่เหมือนคมมีดกรีดรอยแผลแรกให้เป็นรอยลึกยิ่งขึ้นและลุกลามมากขึ้น... หากสามารถเท่าทันความคิดตรงนี้ได้ความสุขใจก็จะเกิดขึ้นมากเลยค่ะน้องเมก
12 กันยายน 2547 12:29 น. - comment id 329547
มาอีกแระคะแฟนตัวโยงเลยนะเนี่ยอิอิอิขอบบอกคนอะไรจะเก่งปานนั้แต่งแต่ละบทได้ซึ้งกินใจเหลือเกินไม่ว่าจะเป็นกลอนอะไรก็โดนใจเด็กบ้าอย่างเราจนต้องมาอ่านทุกที ชอบบทนี้ค่ะ ใช้น้ำตาล้างแผลแก้พิษศร ยิ่งเหมือนกรดกัดกร่อนให้เกรียมไหม้ ขื่นขมจิตพิษแพร่อยู่ภายใน ทำลายความสดใสถึงดวงตา คิดถึงนะคะพี่ดอกแก้วจ๋า
12 กันยายน 2547 13:03 น. - comment id 329557
งดงาม ..ทุกบทกวีเลยคะ.. พี่คนดี ..ของเรน..
..คิดถึง ..ที่สุด ..ในโลกเลยคะ...
12 กันยายน 2547 13:19 น. - comment id 329565
มาอ่านเป็นกำลังใจให้พี่ดอกแก้ว
12 กันยายน 2547 14:00 น. - comment id 329590
เศร้าจังเลยค่ะพี่ดอกแก้ว
12 กันยายน 2547 14:19 น. - comment id 329617
บางครั้ง .. ศรที่ปักอกอยู่ก็ทำให้เราเจ็บจนปางตาย .. เพราะคนที่หมาย .. มิอาจจะคว้าได้ .. มีหัวใจเปี่ยมรัก .. แต่เป็นรักที่มีกำแพง กำแพงแห่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดี .. ใครเจอเรื่องแบบนี้ .. ทรมานค่ะ .. หัวใจไร้เส้นโค้งแล้วค่ะ ..เพราะแหลกไปแล้ววว ... ขอโทษนะคะ ที่มาแบบเศร้า ๆ .. ...................................
12 กันยายน 2547 14:31 น. - comment id 329631
@...เพราะรัก... เพียงเรียงร้อยความคิดอันนิดน้อย ตามร่องรอยทางผ่านที่นานเนิ่น ให้มาอ่านมาเขียนกันเพลินเพลิน ระหว่างเดินชมสวนเย้ายวนใจ ขอบคุณในความคิดถึงนะคะน้องหวานตัวป่วนกวนเมือง
12 กันยายน 2547 14:38 น. - comment id 329640
@...เรนน้อย... สวัสดีค่ะน้องเรนคนดีของพี่ แอบหนีมามี้มาหรือเปล่าจ๊ะ ดูที่ข้างหลังนู้น..ฝุ่นตลบเชียว.. พี่ดอกแก้วจะเสกมนต์ให้นะจ๊ะ..โอมเพี้ยง ขอให้อ่านหนังสือได้เข้าใจ จำได้แม่นๆ ตอบคำถามคล่องเปรี๊ยะ... คิดถึงน้องเรนเป็นสอง..รองจากที่สุดในโลกของน้องเรนคนเก่ง ขอบคุณมากนะจ๊ะ...กำลังใจสำคัญของพี่ดอกแก้ว
12 กันยายน 2547 14:40 น. - comment id 329642
@...น้องไก่ ผลิใบสู่วัยกล้า... ขอบคุณค่ะน้องไก่ .. ฝึกฝีมือกับลุงเวทย์ไปถึงไหนแล้วคะ..
12 กันยายน 2547 14:43 น. - comment id 329648
@...คนเมืองลิง... รักที่ไม่สมหวัง มักจะเศร้าเสมอ แต่เป็นสิ่งสวยงามสำหรับการพิจารณาทางธรรมนะคะ ... เพราะทั้งสมหวังและไม่สมหวัง..ต่างก็ต้องจบลงด้วยการจากลาทั้งสิ้น ..จากลาเพราะกาลมรณะในที่สุด ทั้งคู่ครอง ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง... ขอบคุณที่แวะมาศาลาคนเศร้าค่ะ
12 กันยายน 2547 14:48 น. - comment id 329655
@...ชมอักษร... ศรปักอกยังเจ็บขนาดนี้ ..เพราะกำแพงขวางกั้น หากร่วงหล่นเพราะถูกปฏิเสธโดยไร้กำแพงแล้ว..จะยิ่งเจ็บช้ำขนาดไหน ดัดเส้นโค้งริมใจไปอีกด้าน สร้างสะพานเชื่อมผิดชอบกอปรแก้ไข เว้นระยะการละเมิดเตลิดไป ดัดหัวใจไว้ให้งาม..ความทะนง รอสักนิดนะคะ ...เวลาจะช่วยรักษาแผลให้ทุเลาขึ้นได้..จะเป็นกำลังใจให้นะคะน้องชมอักษร
12 กันยายน 2547 15:23 น. - comment id 329687
พี่ดอกแก้วแต่งกลอนเพราะจังเลยค่ะ ชอบมาก ๆ เลยค่ะ เขียนอีกนะคะ จะได้อ่านกลอนเพราะอีกค่ะ อิ อิ ถึงรักซ้อนซ่อนรักมาหักอก แต่รักพกพาความหวานให้หวั่นไหว เดี๋ยวรักนั่นรักนี่รักเรื่อยไป แต่ในใจรักเธอใจเหม่อคอย....
12 กันยายน 2547 15:31 น. - comment id 329695
วันนี้มาแนวเหงา เศร้า อ่านแล้วได้อารมณ์เหงามาก ๆ เลยนะคะ แต่ยังไงก็ยังเพราะเหมือนเดิม
12 กันยายน 2547 16:03 น. - comment id 329718
@...ลอยไปในสายลม... โค้งหัวใจพลาดพลั้งไปในความรัก มือใหม่มักมึนงงและสงสัย กว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร รักใสใสกลายขุ่นหมองไม่ต้องความ มาอ่านเรื่องของความรักบ้างนะคะ แต่ประสบการณ์อย่างนี้ ..ไม่ต้องขวนขวายหาก็ได้นะคะ..อิอิ
12 กันยายน 2547 16:05 น. - comment id 329721
@...ขลุ่ยหลิบ... วันนี้เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เผื่อจะใช้ขู่คนที่ยังไม่มีความรักให้อยู่ในความสงบได้บ้าง...จะได้ไม่ต้องมานั่งผลิตน้ำตาแข่งกับสายฝน...ไงคะ ขอบคุณที่มาค่ะ
12 กันยายน 2547 18:22 น. - comment id 329762
ณ เส้นโค้งริมใจได้พบพักตร์ สาวเลอลักษณ์งดงามนามดอกแก้ว หลงมนต์นางทั้งใจไปหมดแล้ว เอ๊ะ.. เสียงแว่ว คลอคลืนระรื่นทรวง ตกใจตื่นริ้วแดดแผดแสงส่อง เผยอมองเส้นโค้งเดิม..ด้วยแหนหวง ดอกแก้วเอยรักแล้วอย่าหลอกลวง ให้หวานห้วงฝันเพลินแล้วเดินจาก --- รักซะแล้ว ทำไงได้อ่ะค่ะ
12 กันยายน 2547 18:24 น. - comment id 329763
แก้ไข บรรทัดสุดท้าย บทแรก เอ๊ะ .. เสียงแว่ว คลอคลื่นระรื่นทรวง ตกไม้เอก แหะ แหะ .. แต่ยังไม่ตกจากต้นรักพี่ดอกแก้วนะ
12 กันยายน 2547 20:42 น. - comment id 329846
ไม่เคยเจ็บปวดใจในคมศร ไม่เคยคิดจะถอนศรความรัก แต่แล้วความเจ็บปวดร้าวรวดหนัก เมื่อเธอคิดจะพักหยุดรักกัน ทำให้ฉันแสนเศร้าร้าวดวงจิต ทุกทุกวันเชยชิดความพิกผัน เหมือนดั่งว่าเราสองคนคล้องกัน กลายเป็นฉันเท่านั้นที่มีใจ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง คิดถึงนะค่ะ*-*
12 กันยายน 2547 21:53 น. - comment id 329930
แผลทั่วกาย ใส่ยาหาย สลายสิ้น แผลเกาะกิน ชิ้นเนื้อใจ ยากไถ่ถอน หลายวันยาม ยิ่งเศร้า ปวดร้าวรอน ยิ่งผุกร่อน กลายเป็นหนอง เน่าเนื้อใน แต่งไปตามกลอนครับ
13 กันยายน 2547 02:04 น. - comment id 330068
สวัสดียามดึก ค่ะ เพิ่งเข้ามาสักชั่วโมงกว่า หลังจากแปะงานไว้เมื่อคืนดึกดื่น ตื่นมาก็มีกิจธุระ
หายจ้อยไป
งานนี้ สวยไสลพริ้งพรายมากค่ะ
13 กันยายน 2547 02:13 น. - comment id 330075
งานชิ้นนี้ก็แฝงความเศร้าอีกเช่นเคย.. งาม ใส กระจ่าง ในเนื้อความหมาย.. ขอให้คุณพี่ดอกแก้วสมหวังในสิ่งหวังนะคะ.. สวัสดีค่ะ..
13 กันยายน 2547 17:53 น. - comment id 330431
@...เจ้าตัวดี สีน้ำฟ้า... ณ เส้นโค้งริมใจได้คำหวาน มาแตกกิ่งต่อก้านให้ฝันหา ในดอกรักที่เผยกลิ่นระรินมา และรู้ค่าไมตรีที่งดงาม โปรดจำไว้ว่าหัวใจหนึ่งดวงนี้ มากภักดีไม่สิ้นรักจักไหลหลาม สู่น้องพี่ด้วยหวังดีไม่ลวงความ จักติดตามตลอดไปไม่ไร้รัก น้องแจม... ความรักและปรารถนาดีของพี่ดอกแก้วนั้น มิได้สิ้นสุดลงตรงที่ชาตินี้เพียงชาติเดียวหรอกนะคะ... ในทุกโอกาสที่เราพบกัน ขอยืนยันว่า รักและปรารถนาที่จะให้ทุกคนได้พบความสุขอย่างแท้จริง.. ขอบคุณนะคะ..อุตส่าหฺเจียดวลาพักผ่อนมาเยี่ยมพี่ดอกแก้ว... ยิ้มให้กับตัวเองเยอะๆนะคะน้องแจม..สู้ๆๆๆๆ
13 กันยายน 2547 17:59 น. - comment id 330436
@...ผู้หญิงไร้เงา... โค้งหัวใจ...โค้งไกล...ไปจากรัก เขาเลี้ยวหักหลบโค้งโกงเป้าหมาย ปล่อยให้อีกคนหนึ่งต้องเดียวดาย โค้งนี้ช่างอันตรายตายทั้งเป็น ขอบคุณนะคะน้องตูนที่มาแจมทุกครั้งเลย
13 กันยายน 2547 18:04 น. - comment id 330440
@...ชัยชนะ... แผลภายนอกพอกทายาแล้วหาย บางครั้งกรายก็ยังแก้แผลเป็นนั่น ต่างกับแผลหัวใจในรักกัน บาดแผลนั้นยากรักษาต้องยาใจ สวัสดีค่ะชัยชนะ ...มาชำแหละแผลกันนะคะ
13 กันยายน 2547 18:06 น. - comment id 330443
@...คุณทิกิ... สวัสดียามเย็นนะคะ ขอบคุณในคำชมค่ะ
13 กันยายน 2547 18:10 น. - comment id 330446
@...กอกก... งานที่เขียนจากชีวิตของผู้คนรอบข้าง ที่มาขอปรึกษาและขอคำแนะนำ... ซึ่งเป็นงานที่เกิดขึ้นจากเหตุการณ์จริงในชีวิตของคนหลายคน..ที่น่าสงสารมากค่ะ ขอบคุณมากค่ะกอกก กำลังใจนี้พี่ดอกแก้วจะเก็บไว้กับหัวใจค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
