คนเราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง
ใช่แล้ว!เธอมันเก่งก็ทำได้ใช่ไหม
เธอเข้มแข็ง...เธอจะไม่เสียใจ
คงเป็นการบอกไบ้ว่าถ้าเสียกันไปก็จะไม่เสียน้ำตา
แต่ฉันเป็นแค่คนอ่อนไหว
จะทำได้ยังไง ที่จะไม่รู้สึกรู้สา
ฉันมันคนอ่อนแอ..มันน่าเวทนา
และคงได้แต่หลั่งน้ำตา....ถ้าเสียเธอ
16 ธันวาคม 2547 19:33 น. - comment id 390162
สู้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เข้มแข็งเอาไว้นะนะนะนะนะนะ

16 ธันวาคม 2547 19:56 น. - comment id 390181
กลอนเพราะจังเลยค่ะ ปลาวาฬมาทักทายนะคะ

16 ธันวาคม 2547 20:00 น. - comment id 390185
แง่ะ แทงใจดำอ่ะ .... เลือดไหลซิบ ๆ เลย .....

16 ธันวาคม 2547 21:20 น. - comment id 390222
อืม ......พรพระจันทร์เป็นกำลังให้น่ะ ค่ะ

17 ธันวาคม 2547 00:10 น. - comment id 390283
เธอมีคนคอยห่วงหา แต่ตลอดเวลาฉันไม่ใช่ ทำให้ฉันต้องเศร้าเสียใจ ยามที่เธอมีใครมาเคียงครอง *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*

17 ธันวาคม 2547 02:53 น. - comment id 390310
เขียนได้สะเทือนใจดีค่ะ แวะมาอ่านรอบดึก

17 ธันวาคม 2547 11:40 น. - comment id 390485
เจ็บใจตัวเองยิ่งนัก ทำไมริรักเขาได้ ให้หมดทั้งหัวใจ เขากลับไม่เหลียวแลใยดี เธอคงไม่รู้สินะ ตัวฉันเจ็บลึกเมื่อเธอทิ้งอย่างนี้ เธอเหยียบมันไม่ให้เหลือชิ้นดี ยากเยียวยากลับคืนดั่งเดิม
