: : ให้ฉันเป็นที่หนึ่ง...ไหวไหม? : :

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

ให้รักเขาแบบพาร์ทไทม์ยามเผลอซึ้ง
แล้วให้ฉันเป็นที่หนึ่ง...ไหวไหม?
ขอหนึ่งห้องให้ฉันนั่งอยู่ข้างใน
ห้องรักเธอฉันใช้ใจในการจอง
เป็นห้องหับที่ต้องห้ามด้วยความหวง
อาจจะห่วงแต่ไม่หึงสักหนึ่งห้อง
ให้นับหนึ่งที่ฉันผู้ยึดครอง
แล้วที่สอง ที่สาม ค่อยตามมา
เพียงรับรู้ว่าจุดนี้ยังมีฉัน
พร้อมเคียงฝันหันมองยังเบื้องหน้า
ยอมยืนอยู่แถวสุดท้ายของสายตา
เป็นเพลงช้าพริ้วแผ่วให้แว่วยิน
จะเอ็นดูพร่ำพลอดไว้กอดหอม
ทะนุถนอมแคร์ใคร่ไข่ในหิน
แม้รู้ตัวว่าเลี้ยงนกไว้โบกบิน
น้ำตารินรดหวังคือรางวัล
ไม่โกรธเธอที่แหวกฟ้าบินหารัก
หากปีกล้าโปรดมาพักบนตักฉัน
ฉันคูณรักจากน้อยเป็นร้อยพัน
เธอหารใจไว้แบ่งปันคนหมายปอง
เป็นที่หนึ่งฆ่าเวลาถ้าเขามั่น
ค่อยเบียดฉันคนนี้ไว้ที่สอง
หนูตัวหนึ่งอุทิศใจให้ทดลอง
วันหนึ่งเธออาจเผลอมองค่าของมัน
ลมปากเธอหล่อเลี้ยงใจฉันได้อิ่ม
จะเก็บเกี่ยวรอยยิ้มไว้พิมพ์ฝัน
เก็บสายใยไว้สานต่อทอคืนวัน
ไว้ให้เธอแบ่งปันใครต่อใคร
ให้รักเขาแบบพาร์ทไทม์ยามเผลอซึ้ง
แล้วให้ฉันเป็นที่หนึ่ง...ไหวไหม?
จะโอนคืนทุกหน่วยกิตของจิตใจ
แล้วรีไทร์ทันทีที่เขาชัวร์
14 กันยายน 2547