... สวัสดีที่รัก... ...ขบคิดจากที่นี่ ที่นนทบุรี ริมฝั่งเจ้าพระยาสายเดิม... ... ...ขณะนี้พระอาทิตย์กำลังจะลาแสงจากฝั่งฟ้าตะวันตกไปแล้ว ... ...ผมนั่งจ้องมองเรือหางยาวและเรือบรรทุกทรายอย่างเงียบๆ ...ในความรู้สึกยามนี้ ...เหมือนคนเหงา คนพ่ายแพ้ทั่วๆไปในในโลกสีน้ำเงินใบนี้ ...ที่ต้องการมีสักวินาทีอยู่อย่างเงียบๆ ...สายน้ำแห่งเจ้าพระยายังคงนำเอาผักตบชวาไหลผ่านความรู้สึกผมไปเป็นช่วงๆ ... ...ในความเงียบของความรู้สึกนั้น โสทสัมผัสผมได้ยินเสียงสายน้ำไหล ...อีกทั้งเสียงอื้ออึงเรือยนต์ที่กำลังฝ่าท้องน้ำไปเบื้องหน้า เป็นระยะๆ ...ผมได้แต่แปลกใจ ...เหตุใดหนอผมจึงมานั่งเหม่อมองท้องน้ำในยามพลบค่ำเช่นนี้ ...หัวใจผมหนีสิ่งใดกันหนอ ...เปล่าเลยที่รักของผม ผมไม่มีสิ่งใดที่จะให้หนีอีกแล้ว ...มันจบแล้วซินะชีวิตผม ...จบตั้งแต่วันที่คุณกล่าวคำลาอย่างเป็นทางการในคราวนั้น ...นั่นหละเป็นจุดเริ่ม ...ที่ยังไม่มีทางสิ้นวินาทีแห่งความทรมานที่ดำรงอยู่ ณ ปัจจุบัน ... ...แม้ว่าวันนี้ความเป็นคุณจะกลับมาหล่อเลี้ยงหัวใจที่แหลกยับของผมได้บ้าง ...แต่เหล่านั้นก็เป็นเพียงบางขณะในวินาทีที่หัวใจลืมคิดคำนึงถึงความเป็นจริงแห่งปัจจุบันไปเท่านั้น ... ... ...คนดีที่ผมรัก ...วินาทีนี่คุณเป็นเช่นไร ...คุณเคยรู้สึกหรือไม่หนอ ว่าดวงใจชายคนหนึ่งนี้เจ็บเจียนขาดแล้วในบัดวินาทีนี้ ... ...เฮ้อ.. ...หยุดเถิดหนอความคิดคำนึง ...อย่าทำร้ายตัวเองด้วยความคำนึงนึกเช่นนี้อีกเลย ...ฟ้ามืดลงทุกที ...เก็บกระเป๋า แล้วกลับไปซุกตัวใต้ผ้าห่มและเสพย์ความสุขในฝันดีกว่า ...คงได้เจอคุณที่นั่นนะคนดี. ...เช็ดน้ำตา ...และสวัสดีดวงจันทร์ หัวใจชายร้องไห้ไม่ได้หรือ จะยึดถืออะไรหัวใจข้า ไหลมาเถิดเปิดนัยน์ไหลออกมา ล้างเอาความ ทรมา ...ว้าเหว่นั้น ..................................................... นนทบุรีที่รัก พระฤหัสที่ ๑๐ เดือนแห่งความรัก ๔๘
แทนคุณแทนไท 10 ก.พ. 2548 18:49 น. - ID 70913 
1505
33
0
10 กุมภาพันธ์ 2548 19:26 น. - comment id 423324
ยามอาทิตย์ .. อัสดง .. ตรงขอบฟ้า ... ทุกสิ่งเบื้องหน้า...หยุดนิ่ง ... พระอาทิตย์ .. ลาลับ .. ไปแล้วจริงจริง ... ทิ้งทุกสิ่งไว้เบื้องหลัง ... ให้ช้ำใจ ... เหลือไว้เพียงความเศร้า ... เหงา ... ทุกข์ ... จะเสพย์สุขได้แค่เพียงในฝันใฝ่ ... รู้ว่าชีวิต .. ต้องดำรงอยู่ต่อไป ... แม้สิ้นไร้ ... ดวงตะวัน ... ส่องนำทาง ... คงมีเพียงแต่ ... ความมืดมน ... ทุกแห่งหน ... ทนไป ... ใจอ้างว้าง ... เดินเหยียบย่ำ ... ทางขรุขระ ... และขวากหนาม ... เรี่ยตามทาง ... ชีวิต ... ลิขิตเอง ... และแล้ว ... ท้องฟ้าวันใหม่ ... เริ่มต้น ... คนทุกคน ... ตื่นจาก ... ฝันร้าย ... ความมืดมิด ... มัวหมอง ... ผ่อนคลาย ... เจ้าดวงตะวัน ... ตัวร้าย ... ส่องนำทาง ... ณ ปลายฟ้า ...
10 กุมภาพันธ์ 2548 19:36 น. - comment id 423328
งานของ แทน สวย เสมอ ค่ะ ................ ถ่ายทอด ตาม อารมณ์ ได้สวยใส ขอบคุณค่ะ ...........งานงาม ๆ ๆ
10 กุมภาพันธ์ 2548 19:51 น. - comment id 423333
เก็บกระเป๋ากลับบ้าน นอนซุกผ้าห่ม เสพสุขในฝัน คุยกับดางจันทร์ ทำไมเศร้าจังล่ะคะ ชอบบทนี้ค่ะ หัวใจชายร้องไห้ไม่ได้หรือ จะยึดถืออะไรหัวใจข้า ไหลมาเถิดเปิดนัยน์ไหลออกมา ล้างความทรมา ว้าเหว่ใจ
10 กุมภาพันธ์ 2548 20:50 น. - comment id 423393
ในยามที่คนดีนี้เงียบเหงา อยากเป็นเงาส่งใจไปปลอบขวัญ แม้นห่างไกลเพียงใดใจตรงกัน ขอจอมขวัญคลายทุกข์มีสุขใจ....ฯ เศร้าจังเลย...น้องแทน..พี่ตุ้ม..สงสารจัง..ขอมาปลอบใจน้องแทน..คนดีนะคะ.. (พี่ตุ้ม..อินเกินไปมั้ยเนี่ย!!..เป็นโรคใจอ่อนอ่ะนะ..แก้ไม่หายซักทีน่ะ..)
10 กุมภาพันธ์ 2548 21:03 น. - comment id 423402
เมื่อกี้ ตอบยาว เลยเรา แต่งไว้ 3 บท กดsubmit หายไปกะตา เล่นงง? มาก ๆ เลย เสียดาย อุตส่าห์ เอาใหม่และกัน เพราะความรักมันปักทั้งชีวิต ด้วยลิขิตดั่งใจใช่เพ้อฝัน อยู่ที่เธอยอมรับว่ามีกัน แล้วแบ่งปันความรู้สึกชื่นอุรา ริมตลิ่งใจนิ่งจริงจริงรัก มิทายทักมาตอบหอบห่างหา คิดเหมือนกันบ้างฉันรักที่ว่า ความล้ำค่าที่เจอยิ่งกว่าใคร ขับรถแล้วแวะมาทางนี้บ้าง คนอ้างว้างเขารอเจ้ารู้ไหม โทรมาหาก็ดีกว่าเงียบไป อย่าทิ้งไว้ให้เเหงาเคล้าสายธาร รู้แต่ไม่พูด มาตามสูตรมาเรา อิอิ ยอมรับกันหน่อยนะ ไม่ใกล้ไม่ไกล ไม่น้อยไม่มาก อิอิ ล้อเล่นนะ ตานี้ต้องคอมเม้นต์ได้ชัวร์ โอมเพี้ยง
10 กุมภาพันธ์ 2548 22:39 น. - comment id 423530
หน้าส่วนตัว
* - * . . . . . . . . .
สวัสดี ค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2548 23:43 น. - comment id 423603
หากวันนี้เศร้าหมองเฝ้าร้องไห้ จงให้ไหลมาเป็นสายเถิดเธอเอ๋ย ไหลให้พอเพียงสักครั่งนั่งเสบย แล้วอย่าไหลอีกเลยต่อจากนี้ *-*สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่คุณเป็น เป็นกำลังใจให้นะค่ะ วันนี้อาจเศร้า พรุ่งนี้อาจเหงา แต่เชื่อเถอะความเศร้าและเหงาไม่อยู่กับเราตลอดไปค่ะ โชคดีนะค่ะ*-*
11 กุมภาพันธ์ 2548 11:28 น. - comment id 423746
ริมเนรัญชรามหานทีที่พระพุทธหยุดสิ้นรัก หวังสิ้นภักดิ์ตามรอยธรรมรอยทองงามผ่องใส เอาใจช่วยฝากคนดีไว้ในร่มพระรัตนตรัย โอ้ดวงใจขอใสว่างพบทางทิพย์! คิดถึงจ๊ะ พี่พุดไปบวชมาค่ะ ที่วัดมเหยงค์รับกุศลอนุโมทนาบุญนะแทน รักมาก
11 กุมภาพันธ์ 2548 11:30 น. - comment id 423749
คูณกีกี้ครับ.... ขณะที่ความเงียบงันถามหา ในทุกขณะของหัวใจ สำรวจดู ในเนื้อในนั้น ยังมีความเจ็บเจียนหลงเหลืออยู่มากครัน ... ... แม้ทุกหลังฝน ฟ้จะสวยใส แต่ยามทุกข์ทับดวงนัยน์ มักจะลืมวันพรุ่งที่อาจได้เจอไปสิ้น... ... ... บางวันเราก็แข็งขืนความรู้สึกไว้ เพียงเพราะไม่อยากอ่อนแอให้ตัวตนเรารู้สึกแย่ แต่บางที ยิ่งขมขืนกลืนกลั้น ยิ่งทำลายความภาคภูมิในทุกทุกวัน .... ถ้าจะไหลไหลมาเถิดน้ำตา ชะเอาความทรมาออกมาด้วย... ...พระอาทิตย์ขึ้นแล้วที่ขอบฟ้าตะวันตก ตื่นจากฝันร้าย สวัสดีดวงตะวัน......... (แทนคำขอบคุณที่คุณมา)
11 กุมภาพันธ์ 2548 11:36 น. - comment id 423752
พี่นิ่มครับ... นั่งนิ่งๆอยู่ริมฝั่งเจ้าพระยามในยามเย็น เห็นดวงตะวันดสงตัวที่ปลายฟ้าเบื้องตะวันตก แสงทองจับขอบฟ้าและสะท้อนผิวน้ำอร่ามแสง ธรรมชาติงดงาม และชโลมใจดวงหนึ่งซึ่งสะดุดเอากับความเจ็บปวดที่ฉุกคิด ชีวิตดั่งสายน้ำนั่น สวยใสเย็นใจ แต่ไม่อาจทานสิ่งใดให้นิ่งแน่อยู่นิ่งได้แม้สักวินาที ผ่านมาเยือน แล้วเคลื่อนหายไปทางอื่น... หวังเพียงว่า ทุกอารมณ์งามที่เคยพบพานกัน ปัจจุบันใจนี้ แม้การลาจากจะเจ็บเจียน ... ก็ตั้งแรงปรารถนาจิต ให้ทุกการจากเป็นการเริ่มต้นสิ่งใหม่ที่งดงาม.... ฟ้ามือลงทุกที แต่ใจกลับใสกระจ่างสว่างอารมณืพลัน ยามคิดถึงาพความปรารรถนาที่มีถึงใครบางคน ... มีความสุขเถิดคนดี (แทนทุกถ้อยคำที่พี่มาเยือนครับ)
11 กุมภาพันธ์ 2548 11:42 น. - comment id 423756
คุณเพียงพลิ้วครับ.... คนเหงาๆ ในวันเงียบๆ ฝันก็เย็นเฉียบ สำผัสไม่ถึง มีแต่หัวใจ สิ้นไร้วิญญาณ ทุกทรมาน จะผ่านเมื่อไร หัวใจเจ้าเอย เคยเหน็บจำช้ำ มาเยือนประจำ ทำร้าย จริงหนอ .... หัวใจผู้ชาย ร้องไห้ก็พอ ทุกข์ไม่อยากท้อ ตัดพ้อ ชะตา พบ พบ พบ พบ จบ หมดเวลา แสนสั้นนักหนา แต่ว่า เจ็บนาน (แทนคำขอบคุณที่มาเยือนครับ)
11 กุมภาพันธ์ 2548 11:51 น. - comment id 423765
พี่ตุ้มครับ ... ณ ริมฝั่งนำเบื้องหน้า เงียบ แต่สงบและอบอุ่นเหลือกำลัง คงเพราะทุกทีที่ความเหงาเงียบเยียบเย็นเช่นปัจจุบันนี้มาเยือน... ... ที่เบื้องหน้าของความรู้สึกนั้น ไม่เคยห่างหายจากไมตรีอันงดงามจากใจใครใครหลายดวง .... ที่โอบกวดดวงใจนี้ยามสื้นแรง พยุงยามอ่อนล้า... ... เหมือนสายน้ำเย็นที่ชะโลมดวงใจ จากดวงนัยน์แรงปรารรถเหล่านั้น .... ผู้ชายร้องไห้ แต่ที่นองมาผ่านดวงตามิใช่เพราะว่าคิดถึงใครที่ทำให้เจ็บเจียนเพียงอย่างเดียว... .... ผมล้มลง คุณยื่นมามือมาในวันสิ้นแรง น้ำตาผมไหลจากใจที่ตื้นตัน .... .... (ขอบคุณดวงใจ ที่ปลอบประโลมกันในวันสิ้นแรงนั้น...ขอบคุณจริง.......)
11 กุมภาพันธ์ 2548 12:05 น. - comment id 423775
ช่วงหนึ่งของชีวิตวัยซน เติบโตจากริมฝั่งเจ้าพระยาเหมือนกัน ริมฝั่งนทีแห่งนี้ ให้แต่ความสุขสดชื่นรื่นรมย์ นึกย้อนคราใดก็มีแต่ความสุขทุกครั้งไป
11 กุมภาพันธ์ 2548 12:07 น. - comment id 423777
คุณแม่จิตรครับ. . เพราะอกหักปักในอก ใจจึงฟกอกหมกไหม้ ใช่คิดถึงแทบขาดนัย แต่ขาดใจไปนานแล้ว ถ้าในความคิดคำนึงนั้นทรมานอย่างมีหวัง ก็คงไม่ใจหายเช่นวินาทีนี้ที่เป็น ถ้าแม้นเพียงหนึ่งวินาทีมีความรู้สึกในคำนึงนึกนั้น ว่าพรุ่งนี้ยังอาจมีคำว่าเรา อาจไม่หลบมานั่งคิดถึงใครเงียบ แต่คงเลือกตะโกนบอกใครใครดังๆ คิดถึงเธอจังงงงงง (แทนคำขอบคุณกลอนงดงาม จากหัวใจ)
11 กุมภาพันธ์ 2548 12:16 น. - comment id 423785
คุณรัถเกล้าครับ. . สวัสดีครับ ขอให้สายน้ำโอบกวดคุณในทุกวิทีที่อาจมีเรื่องไม่สบายใจครับ .
11 กุมภาพันธ์ 2548 12:22 น. - comment id 423786
คุณผู้หญิงไร้เงาครับ. . ลุกชายร้องไห้อายอะไร อยากจะร้องร้องไปใครจะว่า ก็คนทุกข์วันท้อทรมาน์ ก็มีบ้างที่ล้นมาจากหัวใจ กำลังใจจากคุณ ขอบคุณนะครับ เช้านี้ พระอาทิตย์จับขอบฟ้าอีกครานึงแล้ว ตื่นขึ้นมา สูดความเป็นปัจจุบันให้เต็มหัวใจ เอื้อมเมือไปหยิบไอละมุนจากทุกดวงใจ มาเติมลงในหัวใจ ให้ใจละไม และมีพลัง ขอบคุณมิตรภพดีดี ดั่งสายนทีที่ไมาเคยเหือด.
11 กุมภาพันธ์ 2548 12:25 น. - comment id 423789
อยากหลับฝัน... มันเหมือนทางเดียวที่ตัวฉันมี ให้ฉันได้มีเธออยู่ตรงนี้ ที่ชีวิตจริง.....ไม่มี อ่านแล้วสะท้อนใจ ให้คิดถึงเพลงนี้ค่ะ ความงามที่มาพร้อมกับความเศร้า แม้พระจันทร์ก็พลันหลั่งน้ำตา
11 กุมภาพันธ์ 2548 13:24 น. - comment id 423846
สวัสดีค่ะ...คุณแทน อ่านบทนี้แล้ว...กินใจนะคะ... บางความรู้สึกก็วนเวียนอยู่กับเราเหมือนไม่จบสิ้น ...เหมือน...ดวงอาทิตย์...ดวงจันทร์.... ที่อย่างไร...ก็จะกลับมาให้เรารับรู้ตลอดเวลา .................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
11 กุมภาพันธ์ 2548 14:13 น. - comment id 423863
เสาร์อาทิตย์ยามเย็นมัทชอบแวะไปเที่ยว ที่วัดเฉลิมพระเกียรติค่ะพี่แทน แต่ก็นาน ๆ ครั้งค่ะ ชอบมองดูเรือขนของที่ต่อขบวนกันที่ละสามสี่ลำ ชอบมองสายน้ำไหล และชอบซื้อไอศครีมตามเรือ ที่เขาพายมาขาย นั่งทานไอศครีมไปพลางก็คิดถึงใครบางคนไปด้วยค่ะ ป๊าชอบพามาเที่ยวที่วัดนี้ เอาเสื่อมาปูนั่ง หาอะไรมาทานกันนิดหน่อย เป็นความสุขเล็กๆ น้อย ๆ ที่เราพอจะเก็บเกี่ยวได้ ในสังคมเมืองหลวง มองเห็นภาพพี่แทนนั่งเศร้านะคะ แวะมาเยี่ยมพี่ค่ะ ทำใจนะคะพี่แทน
11 กุมภาพันธ์ 2548 15:27 น. - comment id 423900
ฮือ ฮ์อ อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยอ่ะพี่ ร้องมาเถิดคนดี ร้องมาตรงนี้ให้หมดไป เพราะความคิดถึงแล่นขึ้นมาแล้วไง จะทนทานไปทำไมบอกฉันที /*/ มาเป็นกำลังใจให้พี่เสมอนะคะ เศร้าจางเลย ความคิดถึง ความเหงา เป็นอารมณ์ที่ทรมานคนรู้สึกจริงๆคะ
11 กุมภาพันธ์ 2548 17:34 น. - comment id 423977
ไม่มีคำบรรยายใดใด เจ็บเจียนขาดใจเมื่อได้อ่าน รับรู้ได้ถึงความปวดร้าวในวันวาน รับรู้ได้ถึงความทรมานของหัวใจ * ** *** สู้ต่อไปนะคะคนดี **** ** *
11 กุมภาพันธ์ 2548 21:42 น. - comment id 424160
เศร้าจัง....เรียบเรียงได้สวยงามค่ะ อ่านแล้วอินจังเลย..นะคะ แคร์มาเป็นกำลังใจให้คุณแทนฯค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2548 18:43 น. - comment id 424587
ณ ริมฝั่งแม่น้ำใหญ่ สายนทีล่องไหลไปตามธรรมชาติ ความทรงจำนอนหลับริมฝั่งน้ำ รออรหันต์และผู้กล้ามาบังเกิด เพื่อจักเดินทางสู่สายน้ำนิรันดร์ ผมชอบบทนี้มากครับแทน โดยเฉพาะชื่อเรื่อง
14 กุมภาพันธ์ 2548 11:29 น. - comment id 425148
เสียงรถไฟเปิดหวูดดังมาแต่ไกล..... การเดินทางเริ่มขึ้นอีกครั้ง... รางรถไฟทอดยาวออกไปไกลสุดตา...มองดูเล็กลง...เล็กลง...จนเหมือนกับเป็นแค่จุดเดียว... ชีวิตเหมือนกับการเดินทาง... เริ่มขึ้น..จบลงในหนึ่งวัน..และเริ่มอีกครั้งในวันพรุ่งนี้... พรุ่งนี้...พรุ่งนี้...พรุ่งนี้.. ไม่มีใครบอกได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้... พรุ่งนี้..พรุ่งนี้..พรุ่งนี้... พรุ่งนี้อาจจะสายเกินไป...
26 กุมภาพันธ์ 2548 14:43 น. - comment id 431650
คิดได้ไงเนี่ย โอ้ว พระเจ้าจอร์ช..
28 กุมภาพันธ์ 2548 16:26 น. - comment id 432706
เหมือนกันจัง....
11 มีนาคม 2548 19:30 น. - comment id 437721
* แวะมาอ่านเป็นรอบที่สามค่ะ*
1 เมษายน 2548 10:18 น. - comment id 447626
คุณพี่พุดพัดชาครับ.... ให้ดีใจครับที่พี่ได้ไปสงบกายและสะอาดใจมามา ใจพี่สวยงามอยู่แล้ว ยิ่งอยู่กับพระธรรมและคำสอนของพระศาสดาก็อิ่มงามเหลือคณาใจ อีกไม่นานผมคงได้ถึงกาลพึ่งพิงพระศาสนา และปฏิบัติธรรมธรรมในพระศาสนาสมใจที่รอคอยครับพี่ การทุกอย่างพร้องแล้วรอวันที่ที่จะมาถึงอย่างเดียว ขอบคุณใจงามของพี่ครับ
1 เมษายน 2548 10:27 น. - comment id 447634
คุณฤกษ์..ครับ ตอนเล็ก๐โตมาใกล้ลำคลอง ชอบกลิ่นดินและกลิ่นน้ำจัง ยิ่งหน้าฝน ยิ่งคิดถึงครับ
1 เมษายน 2548 10:30 น. - comment id 447635
คุณเดือนไร้เงา.... แม้พระจันทร์ก็พลันหลั่งน้ำตา เป็นคำที่สะดุดความรู้สึกนักครับคุณ... หวังว่าคุณจะมีแต่วันที่งดงามนะครับ... สายน้ำยังคงไหล หัวใจไม่เคยหลับ เงียบงามระยิบระยับ น้อมรับทุกความจริง
1 เมษายน 2548 10:32 น. - comment id 447636
คุณลี่ครับ.... เวลามีความสุขเวลาก็หมุนไปเร็วเหลือเกิน เมื่อทุกข์มาเยือนเวลาก็เดินไปอย่างช้าๆ... บางวันในวันเงียบๆได้มานั่งเหงาๆสังเกตหัวใจและความเป็นไปรอบๆตัว ได้พบอะไรมากมาย ฟ้าทองแสง พระจันทร์ทอดวง ดาวระยับเต็มฟ้า....
1 เมษายน 2548 10:33 น. - comment id 447638
น้องมัทครับ..... ความสุขเล็กๆยามหัวใจมีความสุข ก็น่าภิรมณ์ครับ.... ขอบคุณที่แวะมาเยือน สายน้ำที่ไหนก็คงสวยและน่าหลงไหลตราบเท่าที่หัวใจยังโหยหา.... การได้อยู่ลำบังเงียบๆบางทีก็ให้พลังอย่างน่าแปลก....
1 เมษายน 2548 10:34 น. - comment id 447639
น้องดินจอมแก่น.... ขอบคุณนะสาวน้อย.... ขอบคุณจริงๆ
1 เมษายน 2548 10:35 น. - comment id 447641
คุณไร้นามครับ.... ขอบคุณนะครับ แต่ในความเป็นไปในแต่ละวันมีหลายเรื่องราวต้องคิดอ่าน ที่ขบเขียนเป็นเพียงไม่กี่วินาทีโศกในอารมณ์ที่สุดท้ายต้องน้อมรับครับ
1 เมษายน 2548 10:36 น. - comment id 447642
น้องแคร์ครับ.... ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ ขอทุกความดีงามจงย้อนคืนสู่น้องแคร์ครับ จากใจ
1 เมษายน 2548 10:37 น. - comment id 447643
คุณลำน้ำนานครับ.... คุณล้ำลึกและน่านิยมนักครับ แค่การมาเยือนก็นึกขอบคุณยิ่งนักแล้วครับ.....
1 เมษายน 2548 10:40 น. - comment id 447644
คุณกัลลดา.... เสียงรถไฟยังคงดั่งมาทุกวัน ตรงเวลาที่ขณะใจนี้ได้ยินเป็นกาลแน่นั้นเสมอๆ แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไป ที่ขบวนรถนั้น ผู้โดยสายมักเปลี่ยนไปเสมอๆ วันนี้ก็เช่นกัน ขบวนรถไฟยังคงแว่วมาแต่ไกล แต่มีผู้โดยสารคนหนึ่งมีได้ติดขบวนมา เธอไม่มา หรือระหว่างมาเธอโดดลงจากขบวน แล้วคนรอที่ท่านี้จะเป็นอย่างไร...
1 เมษายน 2548 10:41 น. - comment id 447646
คุณnonattis ตอนเขียนคิดเรื่อยเปื่อยครับ ขอบคุณ
1 เมษายน 2548 10:42 น. - comment id 447647
คุณฟา... เหมือนใครรึคุณ....
1 เมษายน 2548 10:42 น. - comment id 447648
ขอบคุณครับคุณผู้หญิงช่างฝัน ขอให้ฝันคุณงดงามทุกค่ำคืน
1 ธันวาคม 2548 02:02 น. - comment id 543000
แทนคำ.... และ เ พ ร า ะ คุ ณ เ ป็ น ค น ดี ที่ ง ด ง า ม จึงปรารถนาให้คุณมีแต่ความงดงาม ในชีวิต.. ดั่งปรารถนาดีที่คุณมีต่อคนอื่น เสมอ ๆ.... สุขสันต์วันเกิดค่ะ.....ด้ ว ย หั ว ใ จ..
25 กรกฎาคม 2551 03:37 น. - comment id 878420
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
