** ดุจต้องคำสาป ณ รักนี้ **

กอกก

.   ...ดุจต้องคำสาป ณ รักนี้...
สิบแปดปีที่รักประจักษ์จิต
ฉาบยาพิษน้ำผึ้งกึ่งผสม
ต้องคำสาปอาบมนตร์บนทางตรม
ยังขื่นขม ซม ราน  เมื่อนานมา
ฟ้าส่งเขาเข้าพัวพันผันชีวิต
พรหมลิขิตขีดเราเฝ้าโหยหา
ชายคนหนึ่งซึ้งใจให้นำพา
เติมอุราคนนี้ที่โง่งม
เมื่อครั้งนั้นนานแล้วแก้วใจร้าว
พบเรื่องราวหมองเศร้าเราขื่นขม
รักแตกยับดับโลกโศกกมล
ทุกข์ระทมก้าวเดินเหินห่างธรรม
ใช้ร่างกายเสเพลเหชีวิต
ไร้ความคิดคำนึงจึงถลำ
สิ่งเมามัวชั่วช้ามาคลอบงำ
เหมือนตอกย้ำ  ช้ำแท้  แหม..สะใจ
แล้วพบเขาเงาใจในวันหนึ่ง
คำพูดซึ้งล้างจิตปลิดเหลวไหล
ขจัดคราบสาปร้ายหายทิ้งไป
เหลือเพียงใจใสสดหมดทั้งดวง           

สวรรค์สาป บาปส่งฟ้าคงแกล้ง 
เมื่อใจแจ้งว่ารัก  ภักดิ์ห่วงหวง
ก็มีเส้นมากีดขวางทางทั้งปวง
ดักด้วยบ่วงคำนั้น...*กตัญญู*.
เราทั้งสองต้องจากยากเกินยั้ง
ทิ้งความหลังฝังรอยร้อยอดสู
อยู่กับเศร้าเคล้าเจ็บจิตลองคิดดู
ร้องไห้อยู่เงียบเงียบเพียงเดียวดาย
ได้พบเขาอีกครา  กุมภา..นี้
เขาคนดียังโดดเดี่ยวใจเหี่ยวหาย
เจ็ดปีจากพรากแต่ เพียงแค่กาย
ใจคิดหมาย มุ่งมั่นยังรั้นปอง
จะทำไงใจครวญรัญจวนคิด
ต่างน้อมจิตโหยหาคำว่า *สอง*
แล้วร่วมมั่นสัญญาคู่เคียงครอง
อยากร่วมข้อง ร่วมชีวิต นิจนิรันดร์
ดั่งต้องคำสาป ณ รักนี้  ที่รักจ๋า
มาสิมา ร่วมใจให้แปรผัน
พร้อมตั้งจิตอธิษฐาน ผ่านด้วยกัน
ล้างอาถรรพ์ด้วยรัก...ภักดี...ที่ยาวนาน
      
              ***************
**  สิบแปดปีที่รู้จักและรัก
**  เจ็ดปีหลังไม่ได้พบกันอีกเลย
**  และวันนี้ เราพร้อมจะก้าวเดินไปด้วยกัน