~ ท า ง ชี วิ ต ~

ศศร

@ สรวงสวรรค์ชั้นกวีรุจีรัตน์.................ผ่องประภัสร์พลอยหาวพราวเวหา             
พริ้งไพเราะเสนาะกรรณวรรณนา..........นามสมญาแห่งสวรรค์ชั้นกวี             
@ อิ่มอารมณ์ชมสถานวิมานมาศ...........อันโอภาสแผ่ผายพรายรังสี              
รัศมี มีเสียงเพียงดนตรี........................ประทีปฑีฆะรัสสะจังหวะโยน            
@ คิดถึงเราเถิดหนาคราเพื่อนทุกข์......แม้นยามสุขเราสุขจิตไม่อิจฉา             
รักของเรามีต่อกันสุดพรรณนา...............ดั่งทิวาคู่ราตรีไม่มีเลือน   
          
@ สุดขอบฟ้าพาใจให้คิดถึง....................มั่นตราตรึงถึงเธออยู่มิรู้หาย                
คิดถึงวันเคยอยู่ใกล้ให้เสียดาย..............ยังมั่นหมายว่าสักวันคงหันคืน               
@ ลมดึกหวิวพลิ้วผ่านจากม่านฟ้า..........คิดถึงคราอยู่ใกล้โอ้ใจหาย               
จำใจพรากจาก ลามาเพียงกาย...............ใจยังหมายแนบชิดสนิทเธอ               
@ อันคดอื่นหมื่นคดกำหนดแน่.............เว้นเสียแต่ใจมนุษย์สุดกำหนด            
ทั้งลวงล่อ งอเงี้ยวทั้งเลี้ยวลด..................ถึงคลองคดก็ยังไม่เหมือนใจคน             
@ คือความรักเส ลากลางเงามืด.............คือความจืดจางรสรักหมดหวัง             
จากชื่นชมสมใจมาหน่ายชัง...................หัวใจยังอยากสู้ไม่รู้พอ               
@ เป็นคนดีก็เป็นได้แต่ไม่กล้า............พอจะลาเลิกกระทำกรรมที่ก่อ           
หัวใจด้านเกินต้านใจให้รีรอ.................ซ่อมแซมถ่อแพกามตามลมแรง              
@ เดือนอะคร้าว ดาวอะเคื้อเอื้อไออุ่น....เหมือนเจือจุนหัวใจคนไร้ค่า              
หนาวน้ำค้างหนาวน้ำคำหนาวน้ำตา........หลังปีศาจเสน่หาก้าวมาเยือน              
@ อันดวงจันทร์บังแสงแห่งอาทิตย์........มืดสนิทสักพักจึงสว่าง                
อันสิ่งร้ายคลุมชีวิตเข้าปิดทาง.................คงแรมร้างเพราะความดีที่กระทำ              
@ ชีวิตคนวุ่นวายในสายสิน..................ทุกชีวิตนั้นแน่มีแปรผัน            
ดุจอาทิตย์แจ้งส่องหมองมือพลัน..............รสพระธรรมควรใฝ่ใจสุขเอย