หากลืมตามาพบสงครามโลก ฉันคงโศกไม่ถีงหนึ่งส่วนแสน เห็นรอยบ้านเรือนพังทั้งดินแดน เลือดไหลแล่นรี่หลั่งจากร่างกาย สองมือกำรอยปรักที่หักโค่น สองขาโดนระเบิดซัดจนขาดหาย บ้านเรือนเล่าก็ล่มแหลกแตกทลาย น่าเสียดายที่มันเป็นเพียงภาพลวง นี่ลืมตามาพบความว่างเปล่า บนเตียงเก่าที่แสนจะแหนหวง เช้าวันใหม่ที่ความสุขถูกถามทวง ใจหนึ่งดวงถูกดองในน้ำตา เหมือนเดินบนหนทางอันร้างไร้ ไฟถนนมืดไปทั้งซ้ายขวา นอนกลางลมห่มควาามหนาวร้าวทรมา ความเดียงสาถูกแทรกด้วยสีดำ เมื่อพบว่าเธอหายไปจากห้อง ไปจากคนเศร้าหมองร้องครวญคร่ำ ทั้งชื่อเสียงเกลี้ยงกลายชดใช้กรรม ได้ดื่มกินน้ำตาช้ำแทนน้ำชา หากลืมตามาพบสงครามโลก คงไม่โศกถึงแม้นเสียแขนขา ดีกว่าเสียหัวใจที่ใช้มา และลืมตามารับรู้ว่าถูกลืม 16 มิถุนายน 2548
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 16 มิ.ย. 2548 11:40 น. - ID 77365 
1305
9
0
16 มิถุนายน 2548 13:27 น. - comment id 480563
ว้าน้องวิสกี้นี่ คิดไปไกลจังอะ สงครามโลกเกิดอีกครั้งเนี่ยเราคงตายหมดแหละ ม่ายเอา ๆ ค่ะ คิดแล้วม่ายมีความสุข อยากลืมตา แต่ตา มันก็ปิด หนังตาติด ขี้ตา น่าโมโห ใช้นิ้วชี้ จี้ไช เจ้าตาโต ตาจึงโผล่ มามอง ทั้งสองตา ไอ้หย่านี่ มันสาย ตะวันโด่ง นอนคุดคู้ ตูดโด่ง กระไรหนา ฝันเพลิน ๆ ถูกเรียก จากน้องยา พี่มัทจ๋า ตื่นได้ ตามไก่มัน โอ้ยเช้านี้ คงไป ทำงานสาย หัวใจวาย แน่แน่ มัวหลับฝัน ก็คิดถึง น้องกี้ มาแต่วัน ยามหลับจึง ได้ฝัน หาน้องเอย แวะมาอ่าน ผ่านมาป่วน ชวนหัวเราะ อยากฉอเลาะ แต่เรา มันแก่แล้ว อายเด็ก ๆ อะค่ะ คิดถึงน้องวิสกี้นะคะ
16 มิถุนายน 2548 12:01 น. - comment id 480581
ก่อนจะหลับตานอนค่อนคืนนี้ เขาคนดีคิดถึงเราหรือเปล่าหนอ ทำไมคิดจิตกำสรดคอยทดท้อ ได้แต่รอเขานั้น ปลอบขวัญเรา..*** กี้ไม่อยากตื่น.. แต่พี่ปรายยังไม่ได้หลับเลยจ้ะ.. คิดถึงนะ.. สวัสดีค่ะ
16 มิถุนายน 2548 12:37 น. - comment id 480598
เอ่กี้ เอมไม่แน่ใจว่าทุกวันนี้เอมยังลืมตาอยู่หรือเปล่าอ่ะ
16 มิถุนายน 2548 13:20 น. - comment id 480625
หากลืมตามา..เจอแต่ความว่างเปล่า ไร้ร่างเงาของเจ้ากลอยใจ..จะขอหลับไหลไปนิรันดร์
16 มิถุนายน 2548 17:27 น. - comment id 480698
ภาพมัวมัวกลัวตื่นมาเป็นความจริง ที่ได้เห็นเป็นภาพหน้าหวาดเสียว เลยตื่นมาหน้าตาอย่างบูดเบี้ยว นั่งบิดเกลียวยืดตัวเพื่อลืมมัน ไม่ต้องกลัวถูกลืมหรอกนะค่ะ เพราะว่าน้ำเงินกับคนรักกลอนของพี่วิสกี้จะยังคงอ่านและติดตามต่อไปคะ สู้ๆๆมาเป็นก.ล.จ จ้า
17 มิถุนายน 2548 09:50 น. - comment id 480806
ชอบจ๊ะน้องกี้ พี่กานต์เก็บไว้ล่ะกันชิ้นนี้ คิดถึงจ้า หากฉันโผบินไปได้ดังนก ฉันคงตกดั่งเครื่องบินสิ้นสงสัย หากฉันเป็นเรือน้อยล่องลอยไป เค็มถึงใจยามล่มจมนาวา พี่กานต์จำไม่ได้หมดค่ะ ได้คร่าวๆๆ อย่าลืมไปแต่งมานะคะ
17 มิถุนายน 2548 10:36 น. - comment id 480833
ลืมตา ลืมได้ลืมไป แต่อย่าลืมยายนะ หลายเอ๊ย!!! งั๊กๆๆๆ
17 มิถุนายน 2548 18:57 น. - comment id 481017
เศร้า & โศก ค่ะ แต่งได้โดนใจจังๆเลยค่ะ เกือบไปแล้วนะคะเกือบจมบ่อน้ำตา ของคุณกี้ซะแล้ว ดีนะคะที่อุ๊ว่ายน้ำพอเป็นอ่ะค่ะ เลยรอดตัวไป งุงิ ............................
งัยแล้วอุ๊ขอเก็บกลอนนี้ไว้ในหน้าส่วนตัวนะคะ
17 มิถุนายน 2548 23:24 น. - comment id 481119
หากลืมตามพบสงครามโลก คงไม่โศกแน่แท้อย่างแน่มั่น แต่หากลืมตาพบศพชีวัน มีหวังพี่ต้องไหวหวั่นเพราะกลัวผี อิอิคิดถึงน้องชายจ๊ะ สบายดีไหม ห่วงใยเสมอนะค่ะ ว่าง ๆ จะโทรไปหาด้วย
18 มิถุนายน 2548 13:49 น. - comment id 481237
หัวใจถูกดองด้วยน้ำตา เหรอ รสมันจะเป็นไงกี้ อร่อยป่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
