เจ้าขวัญเอย รู้บ้างไหมในฤดี ผ่านวันปีเคลื่อนคล้อยคอยหวั่นไหว อยากฟังเสียงเพียงคำก็จำใจ เดินหนีเจ้าไปไกลเหมือนมิแล เป็นเพราะรักเจ้ามากเกินจะรั้ง จึงหันหลังดังคนไม่แยแส ทั้งที่รักขวัญเจ้าสุดดวงแด ชาตินี้แค่ มองเจ้าคอยเฝ้าดู ด้วยว่าสองเรานี้มีกรรมเก่า ที่อาจทำให้เราไม่ควรคู่ ข้าชาวดิน พ่อแม่เจ้ามิดู เกินกว่าใครรับรู้ความปวดใจ ฟังเพลงฝนพรั่งเสียงเรียงร้อยสาย ความเดียวดายทอดเงาเศร้าถึงไหน ซึ่งตัวเจ้า ไม่รู้เลยหรือไร ถึงน้อยอก น้อยใจไปนานา อย่าคิดเลยว่าข้ามิเคยรัก ทุกข์ข้าหนักดังอกยกหินผา ทรมานเท่าไรในการลา นั่นเพราะว่า รักเจ้าเท่าดวงใจ...
ชลกานต์ 24 มิ.ย. 2548 19:45 น. - ID 77711 
1236
1
0
24 มิถุนายน 2548 20:03 น. - comment id 483992
อย่าคิดว่าการจากลาของข้านี้ จะไม่รักเจ้าคนดีหรือไฉน แต่มีเหตุต้องห่างต่าจากใจ จึงยอมไกลตัวเฝ้าทั้งเศร้าซึมแต่งได้ดีค่ะ
25 มิถุนายน 2548 12:32 น. - comment id 484177
ด้วยว่าสองเรามีกรรมหนัก....... ......มิอาจรักต่อได้อย่างใจหวัง........ .......ความแตกต่างห่างไกลใจภินค์พัง... .......ทนหลั่งน้ำตาพาเดียวดาย.......... ........ยังรักปักฃึ้งถึงสมร...... .........อาวรณ์โศกเศร้าเจ้าเงียบหาย.... .........อันตัวจากแต่.ใจอยู่มิรู้วาย........... ..........ถึงตัวตาย..จิตผูกมั่นนิรันดรณ์... ๑๑๑๑๑๑๑๑๑ ๑๑๑๑๑๑๑๑ รัก....ที่ไม่สมหวัง......เศร้าจัง+++++ \" ไผ่ \" เองค๊ะ.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
