กลับรัง

ลมพัดพริ้วผ่านห้วงธารน้ำนิ่ง
เหมือนชีวิตจริงที่ต้องสู้เพื่อวันใหม่
ตะวันลับทอแสงจางอ่อนรำไร
ยิ่งชวนให้ใจคนนี้ต้องร้าวราน
หลับตารับสายลมที่พานพัด
คอยสาดซัดผิวน้ำไหลให้สะท้าน
ผ่านมายังใจคนนี้ที่ทรมาน
จากมานานคิดถึงบ้านที่อยู่กิน
ยอดไม้ปลิวว่อนไม่หวนกลับ
เหมือนใจนับรอวันคืนสู่ถิ่น
เมื่อไหร่หนอวันที่รอช่างชาชิน
อยากโบยบินดั่งนกน้อยคอยกลับรัง
กลับรังได้แล้วเจ้านกน้อย
มีคนคอยเจ้าอยู่อีกฟากฝั่ง
แต่ฉันคงต้องอยู่เพียงลำพัง
ต้องทนนั่งทนเหงาเศร้าต่อไป

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

zilver 26 มิ.ย. 2548 15:02 น. - ID 77799

961

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/77799 ที่มา: ยามเย็น ริมหนองงูเห่า , zilver

comments powered by Disqus

เพียงพลิ้ว

26 มิถุนายน 2548 18:33 น. - comment id 484629

หลงรังไปนาน ชักกลับไม่ถูกแล้วจ้าน้องชาย
แต่งได้ดีนะคะ

. Panida61@chaiyo.com\" :White bamboo\"

27 มิถุนายน 2548 00:12 น. - comment id 484768

 ..๑๑..... ดูตะวันลับตาคราใกล้พลบ.......
       .........วันบรรจบลื่อนลาสู่ฟ้าใหม่.......
       ..........วนเวียนฃ้ำคำเช้าอยู่เรื่อยไป....
        ..........ชีวิตใดในโลกกว้างต่างหมุนวน...
        .....๑๑.....เห็นวิหคกลับรังในเย็นคำ...
         ...........เฝ้าเพ้อพรำหาใครให้สับสน.....
             ........เดียวดาย....เหงาทวีในกมล
             ....  ..เราเป็นคนไม่มีคู่อดสูจริง....
                    สวัสดีคะ...มาร่วมแจม .........
             ........ผลงานแต่งได้ดี ไพเราะมากคะ
          
                    .         ......\"  ไผ่   .\"เองคะ