..๏โอ้นวลจันทร์พรรณพราวสกาวพร่าง ไม่จืดจางความงามแม้นยามไหน ครั้นเพ่งมองทุกคราวราวแจ้งใจ ปรากฏในเบื้องลึกให้ตรึกตรอง มีดาวรายพรายล้อมอ้อมจันทร์ฉาย เปล่งประกายแสนสะพรั่งไปทั้งผอง พร่างระยิบพริบระยับรับเรืองรอง แต่งจันทร์ผ่องให้งามยามค่ำคืน แสนรัดทดสลดใจมิใช่น้อย ด้วยหลงคอยหมายปองจำต้องฝืน อดีตกาลตอกย้ำให้กล้ำกลืน เนื้อความอื่นมากมายคล้ายหลอนกัน ..จันทร์เจ้าขา...ปรากฏงดงามนัก แจ่มประจักษ์หัวใจใฝ่สุขสันต์ ขอสร้อยแหวนมุกดาวิลาวัณย์ อีกแพรพรรณมอบให้ด้วยไมตรี.. แท้ทั้งมวลล้วนหลอกจนชอกช้ำ เพียงเอ่ยคำมอบไว้แล้วหลีกหนี ปล่อยให้ต้องเศร้าใจไม่ไยดี ลืมราตรีประดับดาวราวไร้ใจ ถ้อยไพเราะเสนาะนักมักเสกสรร มาพลิกผันบิดเบือนสิ้นเงื่อนไข ลำพังต้องมองจันทร์อันอำไพ ทุกข์ท่วมใจโดดเดี่ยวเปลี่ยวอุรา ความเคว้งคว้างครอบงำย่ำยีจิต ดั่งยาพิษแพร่กระจายหมายเข่นฆ่า ต้องจมปลักรักลวงบ่วงมายา ..จันทร์เจ้าขา...รู้ไหมใจระทม.. คืนที่ฟ้ากระจ่างใสได้จันทร์แต่ง ผู้หนึ่งที่ล้าแรงแฝงขื่นขม เพียงหนึ่งหวังจากใจให้คลายตรม พรจากจันทร์แม้นแล้งลมก็สมใจ ๚ะ๛
อัลมิตรา 23 ก.ค. 2548 00:40 น. - ID 78864 
1901
8
0
24 กรกฎาคม 2548 15:04 น. - comment id 494787
ยามแย่ๆ นั่งมองจันทร์ก็คลายทรมานั้นได้เช่นกัน.. เป็นเสียงข้างในที่คว้างชะมัด
23 กรกฎาคม 2548 01:18 น. - comment id 494794
ยามนี้เป็นยามที่ดีที่จะได้คุยกับตัวเองเสียบ้าง ลองดูว่าเค้าคุยอะไรกับคุณ ผมไม่รู้จะพูดไรนะ วัคซีนมีหลายเข็ม เลือกซักเข็มนะ เพื่อตัวเองจะได้แกร่งขึ้น
23 กรกฎาคม 2548 01:20 น. - comment id 494795
หน้าส่วนตัว
ยามจันทราลอยคว้างที่กลางฟ้า
ใยดาราเลือนหลบต่างหน่ายหนี
โอ้แสงนวลดั่งพรมปูปัถพี
ในราตรีแสนเศร้าอยู่เดียวดาย
NN .N
\"N JF
JNN\"
.JNNL. .JNNL JNNL JNL .
NN_\"NN ` N) (N NJN `
NN()(N N) (N . (N
(N\" (N ._N) (N `N_(N
(N (N N(N) (N 4NN
`\" `\" `\"\" `\" \"\"
23 กรกฎาคม 2548 01:22 น. - comment id 494797
23 กรกฎาคม 2548 01:31 น. - comment id 494801
ขอลงเพลงนี้ไว้นะ สุดกล้ำกลืน ยืนน้ำตาคลอ ใจมันท้อ และอ่อนล้า ได้แต่มอง เธอจนเดินลับสายตา มันเหมือนว่า จะขาดใจ เคว้งคว้าง เหมือนหลงทาง กลางป่า ยืนมองฟ้า ไร้ดาว ความเดียวดาย ช่างปวดร้าว เหมือนถึงคราว สิ้นใจ กี่หยดน้ำ ที่มันไหลลงมา จากขอบตา ไม่ขาดสาย มันอัดอั้น บีบคั้น ในใจ จึงยอมให้ มันออกมา เคว้งคว้าง เหมือนหลงทาง กลางป่า ยืนมองฟ้า ไร้ดาว ความเดียวดาย ช่างปวดร้าว เหมือนถึงคราว สิ้นใจ กี่หยดน้ำ ที่มันไหลลงมา จากขอบตา ไม่ขาดสาย มันอัดอั้น บีบคั้น ในใจ จึงยอมให้ มันออกมา เคว้งคว้าง เหมือนหลงทาง กลางป่า ยืนมองฟ้า ไร้ดาว ความเดียวดาย ช่างปวดร้าว เหมือนถึงคราว สิ้นใจ ชื่อเพลง: เคว้งคว้าง ศรัณย่า ส่งเสริมสวัสดิ์
23 กรกฎาคม 2548 01:32 น. - comment id 494802
เปลี่ยนเป็นขว้างแล้ว กันคงจะดี
23 กรกฎาคม 2548 10:20 น. - comment id 494845
เมื่อคืนที่นี่เดือนพูนดวงงามมากค่ะ ที่พะงัน ทะเลราวสีเงินยวงอย่างในภาพค่ะ พี่พุดกำลังนั่งรอเครื่องกลับ เลยมาอ่านงานงามและมาฝากความรักนะคะ ด้วยรักล้นใจ
23 กรกฎาคม 2548 12:38 น. - comment id 494882
แม้พรจันทร์ศักดิ์สิทธิเนรมิตได้ แต่หัวใจมิกล้าจะล่าฝัน ยังจ่อมจมเศร้าหมองครองชั่วกัลป์ แล้วพรนั้นจะเป็นจริงด้วยสิ่งใด...
23 กรกฎาคม 2548 12:43 น. - comment id 494886
แสงนวลผ่องเจ้าจันทร์คืนวันเพ็ญ ช่างงามเด่นส่องสว่าง ณ กลางหาว พริบระยับล้อมรุมด้วยกลุ่มดาว แสงนวลขาวเย้ายวนรัญจวนใจ แต่ก็ดูหม่นเศร้าราวกับว่า เจ้าจันทราสุดเหงาเราสงสัย แสงอร่ามซ่อนตรมระทมใน มีเรื่องใดแหนงหน่ายให้กังวล เสียงเรไรขับขานกังวานแว่ว จากขอบแนวราวป่าพนาสณฑ์ ท่วงทำนองเพ้อว่าฟ้าเบื้องบน ใยหมองหม่นเงียบเหงาเศร้าวังเวง แสงอร่ามเมื่อมองจึงหมองเศร้า ฤาใครเขาใจดำทำข่มเหง มีสิ่งใดหรือเปล่าเจ้าหวั่นเกรง เก็บไว้เองยิ่งช้ำระกำทรวง
23 กรกฎาคม 2548 12:59 น. - comment id 494896
มาระทมเป็นเพื่อนค่ะ
23 กรกฎาคม 2548 13:12 น. - comment id 494902
แม้มิได้ดั่งที่หวัง ขอแค่ได้หวัง ก็ยังดี ^_^
23 กรกฎาคม 2548 18:59 น. - comment id 494980
23 กรกฎาคม 2548 19:37 น. - comment id 494990
..จันทร์เจ้าขา...ปรากฏงดงามนัก แจ่มประจักษ์หัวใจใฝ่สุขสันต์ ขอสร้อยแหวนมุกดาวิลาวัลย์ อีกแพรพรรณมอบให้ด้วยไมตรี.. ชอบท่อนนี้จังพี่ นึกถึงตอนเด็กๆเล้ย แค่ยังม่ะแก่น้าคิๆๆ เนอะ แล้วจะได้แหวนทองมาใส่ซักวงมั้ยเนี้ย เนอะ
23 กรกฎาคม 2548 21:00 น. - comment id 495010
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ...เข้มแข็งนะคะ..
23 กรกฎาคม 2548 21:43 น. - comment id 495020
24 กรกฎาคม 2548 09:43 น. - comment id 495052
ใจเคว้งคว้างกลางแสงจันทร์กระจ่าง หนาวน้ำค้างคืนค่ำคนช้ำจิต แม้แสงส่องต้องทางยังมืดมิด จิตหนอจิตเรากำหนดให้บดบัง เศร้าที่ใจ ใครกำหนด สุขที่ใจ ใครชี้ทาง ทุกอย่างอยู่ที่ตัว..... งานเศร้า ๆ อีกแล้ว
24 กรกฎาคม 2548 12:32 น. - comment id 495108
ดวงจันทร์วันเพ็ญ ที่เห็นเต็มดวงตอนค่ำ หัวใจฉันแสนระกำ เจ็ยช้ำจนสุดจะฝืน อยากลืมรักเก่า ลืมเศร้าทั้งหลับและตื่น เหมือนจันทร์แหว่งเว้ากลับคืน เต็มดวงเป็นจันทร์วันเพ็ญ... สรรพสิ่งทั้งหลายเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เรามีความสุขตอนที่เกิดขั้นและยังคงอยู่ก็พอแล้ว
24 กรกฎาคม 2548 16:17 น. - comment id 495137
มองอนงค์จ้องจันทร์ใจสั่นไหว เจ้าห่วงหาอาลัยใครอยู่หนอ จงตัดใยให้จิตเลิกคิดรอ เลิกตัดพ้อต่อตัวที่มัวตา เหมือนใช้เคียวฟันฟาดข้าวขาดรวง รวงข้าวร่วงลงพื้นไม่ฟื้นหา เหมือนคืนแจ่มแฉล้มกระจ่างพร่างดารา เมื่อสูรย์มาท้าส่องต้องดับไป คนหูดำจำหน่ายหม้อชอบป้อหญิง เหมือนไส้ติ่งสิงสู่อยู่แถวไส้ รอทำเราร้าวรวดจนปวดใจ สมควรใช้มีดตัดให้หมากิน
24 กรกฎาคม 2548 17:11 น. - comment id 495139
มาเพื่อบอกปลอบโยนคนว้าเหว่ อยากจะเห่ให้คลายหายเศร้าหมอง อยากช่วยซับน้ำตาที่เอ่อนอง โอ๋...หยุดร้องเถอะนะจ้ะคนดี จะกี่ฝนกี่หนาวที่ผันผ่าน เรื่องวันวานเก็บไว้อย่าหน่ายหนี จดจำทุกเรื่องราวในชีวี ต่อไปนี้หิ่งห้อยน้อยคอยอยู่เคียง แสงริบหรี่รำไรไหววิบวิบ อยู่ลิบลิบจะคอยรับสดับเสียง วันใดที่เหงาเศร้าส่งสำเนียง จะลำเลียงกำลังใจให้ถึงเธอ แม้ลำแสงดูสลัวมัวไปบ้าง จะกระพริบพรางแสงจันทร์เสมอ ระยิบระยับเกาะกิ่งไม้ให้พบเจอ วันหมองเหม่อมองไปใกล้ธารา หากเคว้งคว้างเขางำย่ำยีจิต จะร่ายฤทธิ์แพรงกลมนต์คาถา ปัดเป่าให้พ้นบ่วงลวงมายา อัลมิตราหายเหงาเศร้าเสียที ๚ะ๛
25 กรกฎาคม 2548 08:12 น. - comment id 495257
คุณดาวอังคาร .. ได้เวลาทบทวนบทบาทตนเองเสียที หากแต่รอการตัดสินใจ ไอซ์ .. เพราะคว้างจึงอ้างว้างนัก จมปลักกับความทุกข์ขม ยิ่งคว้างยิ่งอ้างว้างยิ่งตรม จ่อมจมตอกย้ำช้ำทรมาน คุณแม่จิตร .. จากนั้นคง ..วาง ค่ะ คุณพุดพัดชา.. คืนเพ็ญ ที่พะงันงดงาม ที่อื่น ๆ ก็คงงดงาม แต่ไยอัลมิตรามองไม่เห็น คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ ..พรนั้นมิอาจเป็นจริงได้ อัลมิตราย่อมรู้ คุณเรไร .. อัลมิตราเป็นเพียงคนไม่สำคัญ ฤๅรำพันสิ่งใดให้ยลยิน จำยอมหัวใจเผชิญทุกข์จนชาชิน จนใจแหว่งวิ่นตราบสิ้นลม คุณเพียงพลิ้ว .. ขอบคุณค่ะ คุณลอยไปในสายลม .. มิอาจ กระทั่งจะวาดหวังค่ะ คุณF_s .. ลมพัดผ่านไปแล้วจริง ๆ คุณน.นิรัติศัย .. สร้อยแหวนมุกดาวิลาวัณย์ พร้อมกำนัลมอบให้ด้วยไมตรี คุณราชิกา .. อัดอั้นจิต ความคิดวุ่นวายอึดอัด คุณสุญญะกาศ .. หากแม้มีฤทธิ์ดลบันดาล จะส่งภักษาหารถึงบ้านเธอ คุณเมจิค .. ความหวังที่ริบหรี่ ชั่วชีวีอาจไม่พบทาง คุณฤกษ์ .. เรามีความสุขในตอนที่เกิดขึ้น หากแต่มิอาจรั้งให้จิรัง คุณแทนคุณแทนไท .. ยามเปล่าดาย ย่อมรู้สึกคว้าง ยามที่รอคอย ยิ่งคว้างเสียกว่าคว้าง คุณรมย์ บุริน .. จะตัดใจอย่างไรให้เด็ดขาด ตัดสวาทตัดสัมพันธ์กระนั้นหรือ แม้ผู้ใดตัดได้ใคร่ฝึกปรือ ขอนับถือก้มกราบทราบบทตอน หากแต่ตัดอารมณ์ขมขื่นหญิง มันยากจริงอยากได้ใครช่วยสอน จะตัดจนสิ้นซากหากใจรอน เพียงซุกซ่อนทุกข์ไว้กับใจตน คุณหิ่งห้อยน้อยใจ .. แม้นไร้แสงแห่งจันทร์อำพันผ่อง ยังมีผองหิ่งห้อยคอยเปล่งสี แม้นไร้ความอบอุ่นละมุนสุรีย์ แต่ยังมีความสว่างกระจ่างใจ อยู่ลิบลิบวิบวับจับลำพู เคยเฝ้าดูบนเรือเมื่อสดใส คืนเดือนแรมอัมพวาคราท่องไป สู่แม่กลองชลาลัยในเดือนมีน. มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
