๑ แม้นได้กล่าวคำว่า "อำลาแล้ว" ไม่เคยหมิ่นสิ้นแววสิเน่หา ความทรงจำยังย้ำชิดติดตรึงตรา ยังทรงค่ากับความรักที่หักหาย ๒ กาลครั้งนั้นถึงมันผ่านเนิ่นนานแล้ว ยังคิดถึงพิมแก้วแววความหมาย สัมพันธ์ลาแม้ว่าห่างร้างเรือนกาย แต่รักไม่เคยหักหายจากหัวใจ ๓ ไม่แปรเปลี่ยน... เพียงกาลเวียนเปลี่ยนให้ห่างไปทางใหม่ เป็นชั้นช่วงห้วงเวลาของอีกใคร! ที่ได้ชิดสนิทใกล้ในใจนาง ๔ จึงพากเพียร-เพื่อเปลี่ยนปรับ ด้วยนอบรับกับรักที่หักห่าง ในความรักพี่ไม่เคยรู้จักจาง เพียงหนทางหว่างวันนี้ เราห่างแล้ว ๕ โชคดี... นวลรวีคนดีของพี่แก้ว แม้นวันนี้ไม่มีตัวพี่แล้ว รวีแวว คงมีแต่ความสุข ๖ ถึงได้กล่าวคำว่าอำลาแล้ว แต่ถิ่นแถวแนวนัยน์ยังไออุก คำอำลาแม้นนำมาซึ่งส่วนทุกข์ แต่ยังสุขทุกครั้ง เมื่อคิดถึง สวัสดีที่รัก... คุณคงสบายดี ผมหวังใจ / แทนคุณแทนไท พระฤหัสที่ ๒๐ ตุลาฯ ๔๘
แทนคุณแทนไท 20 ต.ค. 2548 11:48 น. - ID 82624 
1405
34
0
20 ตุลาคม 2548 15:22 น. - comment id 528519
แวะมาทักทายค่ะ รวีมีมาให้เห็นทุกวันนะคะ
20 ตุลาคม 2548 15:47 น. - comment id 528526
หน้าส่วนตัว
.-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-.
.-:*``*:-. ลงจาก.....ยอดดอย .-:*``*:-.
.-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-.
ขอบคุณ -:- แทนคุณแทนไท -:-
มาตามพี่ภูตะวัน ช้าไป พี่ภูมาเองแล้ว เข้มแข็งแล้ว ดีใจ
..... ปกากะญอ......
21 ตุลาคม 2548 14:23 น. - comment id 528658
ได้ยินเสียงนกร้องตู้วู้ตู้วู้คู่ฟ้าสาง จันทร์กระจ่างน้ำค้างหยาดกลางเกสร หอมลั่นทมกับหนาวลมนกเริ่มจร จากรังนอนโผสุ่ฟ้าออกหากิน หนาวน้ำค้างพร่างพรมในลมเช้า ฟ้ามีดาวพราวระยับรับถวิล ดาวเอ๋ยดาวแสนไกลห่างน้ำตาริน คนเดินดินเพียงแหงนคอแค่รอชม ฟังบทเพลง*ฝนหยาดสุท้าย*หมายปลอบขวัญ คืนและวันคือฤดูกาลหวานขื่นขม วันนี้สุขพรุ่งนี้เศร้าหนาวระทม ก็แค่ลมลมลมโลกสมมุติ เพียงพริบตาในหล้าก็ไร้เรา ไม่มีเขาไม่มีใครลมหายใจหยุด ใช่กำหนดนัดหมายวันสิ้นสุด เป็นมนุษย์นึกมรณาเมตตากัน ไม่สิ้นฝันสรรสร้างทางแห่งดี ตราบชีพนี้ยังอยู่คู่เธอฉัน อย่าร้องให้เมื่อฉันตายยอดชีวัน ลืมรักกันทำร้ายคล้ายไร้ใจ คิดดี พูดดี ทำดี แล้วชีวีจะสดชื่นมองโลกใส ใจดวงงามดวงให้รู้อภัย ต่อสายใจเริ่มตรงนี้ตรงที่เรา อย่าจับผิดเพียงผู้อื่นยื่นความเศร้า เที่ยวให้ร้ายจับผิดคล้ายคนเขลา เที่ยวแคะไค้ไร้น้ำใจหลงมัวเมา มองเพียงเขาเสียเวลานะดวงใจ สอนดวงใจให้ใสว่างกระจ่างแจ่ม พร้อมยิ้มแย้มรับขวัญวันไสว ให้รักกันวันนี้ก่อนสายไป พลีลมหายใจรู้ค่ารัก..ภักดิ์นิรันดร์
21 ตุลาคม 2548 01:53 น. - comment id 529407
* ขอผ้าซับหยาดน้ำตาเวลาโศก
เหมือนยืนอยู่บนโลกความโศกศัลย์
แม้นความหวังริบหรี่ทุกวี่วัน
ก็จะมีเธอนั้นจนวันตาย...............*
21 ตุลาคม 2548 08:55 น. - comment id 529460
คิดถึงพี่แทนค่ะ
21 ตุลาคม 2548 09:51 น. - comment id 529495
นามเพราะเนาะ คงสวยทีเดียว
21 ตุลาคม 2548 11:15 น. - comment id 529531
แม้นรวีลี้ลับไปกับฟ้า สนธยาเยือนเยี่ยมลบเหลี่ยมเขา แต่ไออุ่นยังกำจายแม้นไร้เงา รอพบเจ้าอีกหนบนอรุณสวัสดีค่ะ
21 ตุลาคม 2548 11:19 น. - comment id 529533
:)
24 ตุลาคม 2548 16:05 น. - comment id 529556
20 ตุลาคม 2548 12:33 น. - comment id 530422
คุณผู้หญิงช่างฝันครับ ได้ยินเสียงผมไหม..... ขอบคุณที่มาเยือนครับ ความไม่ลงตัวนี่มักหาพบได้ง่ายเสมอนะครับ.....
20 ตุลาคม 2548 12:37 น. - comment id 530424
รวีมาตอบคำของพี่ชาย ไม่ได้หายจากไกลที่ไหนหนอ ยังคงเฝ้าอยู่ใกล้คนที่คอยรอ โอ้ละหนอมาบอกแล้วไงพี่ชายคนดี (พี่แทน) แหมไปว่าน้องคนนี้หาว่าลืมพี่เชื้อ...ลืมพี่แทน ใครกันแน่ที่ลืมน้องเชื้อ....เชอะ...เย็นนี้ไม่ทำกระเพราไก่ไข่ดาวให้กินด้วย...
20 ตุลาคม 2548 12:53 น. - comment id 530434
.. เปลี่ยน รวี เป็น รดา ได้มะ??++++ สบายดีนะคะ ++++
20 ตุลาคม 2548 13:04 น. - comment id 530473
สวัสดีค่ะ พี่แทนฯ ถึงแม้ห่างกันไปใจอาวรณ์ ทุกบทตอนหัวใจยังห่วงหา อยากให้ยอดขวัญนั้นสบตา ในทุกคราสองเราเฝ้าชมจันทร์... มิเคยลืมเลยสิ่งเคยสร้าง ยังมิร้างรอยรักทักทอฝัน ขอเพียงยอดชู้รู้ไว้ในชีวัน มีรวี...นั้นมั่นเสมอเธอผู้เดียว... พี่แทนคงสบายดี รักษาสุขภาพด้วย...
20 ตุลาคม 2548 13:07 น. - comment id 530475
21 ตุลาคม 2548 13:12 น. - comment id 530947
อิอิอิ .. เลียนแบบ รดา .. มั่งดีกว่า .. เอ่อ .. เปลี่ยนจากรวี เป็น ระฆัง .. ได้มั๊ย .. แบบว่า .. หุ่นเบญเหมือนระฆังเข้าไปทุกทีแย้ววว เอิ๊กกกก ..................
20 ตุลาคม 2548 19:15 น. - comment id 531637
คิดถึง..ซึ่งขวัญแก้ว แม้ลาแล้ว..ยังห่วงหา กาลผ่าน..นานเนินมา ดวงยี่หวา..เป็นเช่นไร คิดถึง..หนึ่งฤดี เวลานี้..เจ้าอยู่ไหน ยังรัก..และอาลัย ด้วยหัวใจ..เธอยังครอง คิดถึง..ที่เคยรัก คิดถึงนัก..จากใจหมอง คิดถึง..น้ำตานอง คิดถึงน้อง..นามรวี ................................... ...................................
20 ตุลาคม 2548 19:17 น. - comment id 531638
งานงาม..ด้วยเนื้อหา...และลีลากลอน...มาชื่นชมค่ะ...
20 ตุลาคม 2548 19:58 น. - comment id 531663
ผมจะคิดถึงใครดีหว่า เอาเป็นว่ายกความคิดถึงนี้ให้ทุกคนนะขอรับ หิหิ
20 ตุลาคม 2548 21:24 น. - comment id 531691
อ่านแล้วยิ้ม รวีคงดีใจ
1 พฤศจิกายน 2548 13:56 น. - comment id 534039
28 ตุลาคม 2548 12:08 น. - comment id 535531
อืมนะ ^_^
28 ตุลาคม 2548 14:09 น. - comment id 535585
มาอ่านค่ะ เห็นมีผู้ตอบเยอะจัง เลยทำให้รู้ว่ากินแต่กะเพราไข่ดาว อือต่อกลอนสนุกๆนะคะ ข้าวตรงหน้าครามองเป็นไข่ดาว เหมือนดังคราวรวีจรัสแสง ใช้อนแงะตักกินแต่ไข่แดง เปรียบเมฆแกล้งกำบังขังใจ แทน ให้ขลุกขลักกระอักป่วนรวนร้าวถึง ใครคนหนึ่งซึ้งหวานนานหวงแหน แม้ตายลบภพใหม่จักไปแดน เดินคล้องแขนคนงามนามรวี ยินดีที่มีรักเน้อ
20 ตุลาคม 2548 12:15 น. - comment id 535680
เมื่อคืนได้อ่านนิทานความรักสองเรื่อง ที่ให้ความรู้สึกเศร้าแตกต่างกัน... อ่านแล้ว... ให้ชังความรักที่ ไ ม่ ล ง ตั ว เสียจริง..
20 ตุลาคม 2548 17:54 น. - comment id 535880
คิดถึง .. ซึ้ง-ซึ้ง .. สั้น-สั้น .. มุ่งมาด .. วาดฝัน .. จิตผูกพัน .. มั่นมิคลาย .. ยามคิดถึงใครจะคิดถึงเขาให้นานๆ .. เพราะมันมีความสุขน่ะสิ ..
20 ตุลาคม 2548 17:56 น. - comment id 535882
ถ้าใครที่จำชื่อแทนคุณแทนไทได้ อีกชื่อหนึ่งน่าจะไม่ลืมไม่เลือน คือรวี ถ้าคิดถึงแล้วทำให้เป็นสุขใจ น่าครวญใคร่ให้คำนึงหาครับ
20 ตุลาคม 2548 16:24 น. - comment id 535905
8 ธันวาคม 2548 16:50 น. - comment id 544777
คุณผู้หญิงช่างฝันครับ นิทานที่คุณได้ฟัง บางทีอาจเป็นส่วนเสี้ยวของชีวิตจริงก็ได้... บางคืนผมแอบอ่านเรื่องราวจากหัวใจตัวเอง เรื่องในอดีตบางทีก็เป็นอะไรมี่ใจไม่เคยหมายว่าจะได้เจอ ในความเป็นจริงหากย้อนกลับไปได้ ถ้ามีใครแย้งให้คิดว่าอาจต้องพบวันที่ใจไม่คิดหมายในวันนี้ คงไม่เชื่อครับ นี่แหละครับชีวิต... อย่าคิดชังความไม่ลงตัวเลยครับ ความชังไม่ได้นำสิ่งใดที่ดีมาสู่หัวใจเรานะครับคุณ ขอบคุณที่มาเยือนด้วยหัวใจ
8 ธันวาคม 2548 16:50 น. - comment id 544778
น้องแก้วนิดาครับ... ขอบคุณที่แวะมาครับ แค่ไปแซวเล่นเท่านั้นเอง ไม่คิดหรอกครับว่าจะลืมกัน คิดแค่ว่าจำกันไม่ได้เสียแล้วเท่านั้นเอง หุหุ กลอนน่าอ่านนะครับ ถ้าความเป็นจริงของชีวิต บัดวินาทีนี้เจอความเป็นจริงแบบนี้บ้างคงดีไม่น้อย... มีแต่ความสุขนะครับ ด้วยขอบคุณ
8 ธันวาคม 2548 16:50 น. - comment id 544779
คุณรดาครับ รวี เปลี่ยนเป็นรดาไม่ได้ครับ และรดาก็เปลี่ยนเป็นรวีไม่ได้ด้วย
8 ธันวาคม 2548 16:51 น. - comment id 544780
คุณแมงกุ๊ดจี่ พี่แทนสบายดีครับ ขอบคุณสำหรับความห่วงใย กลอนไพเราะนะครับ ความไกลห่างบางทีก็เป็นพลังตราบหวังยังคงอยู่ แต่บางคราวก็ทำอ่อนแรงเมื่อสิ้นวาสนาจะหวังวาด
8 ธันวาคม 2548 16:51 น. - comment id 544781
คุณแก้วประเสริฐครับ เป็นเช่นกลอนที่คุณว่าครับ เป็นความรำลึกนึกถึงนะครับ แม้นถึงว่าจะเป็นความงดงามที่ซอนซ่อนความเจ็บปวดหัวใจไว้บ้าง แต่ในวันที่แผลใจสมานนัยแล้ว ก็ไม่แล้วร้ายเกินกว่าจะแสร้งลืมความงามนั้นได้ครับ ...มีแต่วันที่ดีงามนะครับคุณ ขอบคุณครับ
8 ธันวาคม 2548 16:51 น. - comment id 544782
คุณไรไก่ครับ ในทุกตรู่ของวันเช้า รวีก็จะมาทักทายตรงขอบฟ้าตะวันออกเสมอครับ แต่ทุกค่ำที่หลับไหลทุกทีที่ตื่นขึ้นมา ความเป็นไปแห่งแววรวีมิได้คงเดิมในรู้สึกเสมอๆครับ บางวันก็อุ่นหวัง บางที่ก็เร้าหา แต่ถึงอย่างไรก็คงนำสุขใจมาเยือนทุกครั้ง เพราะสิ่งใดนะหรือ คงเพราะท่ามกลางความเปลี่ยนแปลง ไม่เคยแล้งปราถนาต่อกันกระมังครับ แต่หลายตรู่เช้าในวันนี้แหละอีกหลายวันวาน ไม่รู้สึกสุขหวังดั่งเคยเป็น เพราะรวีดวงเดิมแต่เติมและเพิ่มอีกหลายความเป็นไปที่ใจไม่เคยใครปรารถนา แต่ก็ยอมรับครับ เป็นเช่นนั้น แหละเป็นเช่นนี้ไปนิรันดร์... ด้วยหัวใจสวัสดี
8 ธันวาคม 2548 16:52 น. - comment id 544783
คุณคนลงจากดอย ดีใจกับคุณด้วยนะครับ คนที่คุณหวังและปรารถนาดี สบายดี คุณก็คงสบายนะครับ ขอบคุณครับ
8 ธันวาคม 2548 16:52 น. - comment id 544784
คุณชลกานต์ ขอบคุณที่แวะมาครับ ถ้าจะให้ง่ายงามกว่านี้ ได้สุขสมหวังดังใจวาดไว้ก็คงดี แต่อย่างไรได้หละครับ ชีวิตเขาเราขีดไม่ได้ ชีวิตเราก็เช่นกันกำหนดเองก็ไม่ได้ทั้งหมด แต่มีความสุขครับ ขอให้คุณมีแต่ความสุขนะครับ หวังใจ
8 ธันวาคม 2548 16:52 น. - comment id 544785
คุณกีกี้ครับ ความคิดถึง ยามคะนึงนั้นมาเยือนยิ่งนานยิ่งมีความสุขจริงๆครับ แม้ถึงว่าในความเป็นจริงในเรียวหวังนั้น มีอาจข้ามขั้นความปรารถนาที่ลึกลงในใจได้... หวังว่าคุณจะมีแต่ความสุขนะครับ หวังใจ
8 ธันวาคม 2548 16:53 น. - comment id 544786
คุณชัยชนะครับ รวี คือเธอจริงๆครับ แต่เป็นเหมือนพจที่สมมุติวาดในปรารถนาที่ถึงกายธรรมชาติหนึ่งครับ ขอบคุณสำหรับความละเมียดไปในไมตรี มีแต่ความสุขนะครับคุณ
8 ธันวาคม 2548 16:53 น. - comment id 544787
คุณเมจิคครับ ความคิดถึง บางทีเมื่อใจประหวีดนัยถึงขั้นห่วงเข้า เมื่อไม่รู้ความอะไรที่เธอเป็นเลย ก็ได้แต่ส่งปรารถนาดีที่มีแม้บางทีก็ทรมานครับ แต่ทำอย่างไรได้ครับ ทำได้เท่าที่ควรเป็น ในเมื่อไม่อาจเป็นได้เท่าที่ใจหวัง... รักษาสุขภาพและมีแต่ความสุขนะครับ
8 ธันวาคม 2548 16:53 น. - comment id 544788
คุณพี่ราชิกาครับ... ขอบคุณที่มาเยือนครับ บางคนบอกผมนี่ท่าจะเพ้อ คำพี่ทำให้อุ่นใจว่าคงไม่ทุกคนที่คิดเช่นนั้น รักษาสุขภาพนะครับ
8 ธันวาคม 2548 16:53 น. - comment id 544789
คุณทานทองคำครับ ขอบคุณที่มาเยือนครับ คลายคนก็คงคิดถึงคุณครับ
8 ธันวาคม 2548 16:54 น. - comment id 544790
คุณคนไร้ชื่อ กลอนคุณมั่นจังเลยครับ แต่สำหรับผมคงไม่มั่นคงถึงเพียงนั้น มั่นคง มั่นใจนะใช่ครับครับ แต่ถึงอย่างไรพรุ่งนี้ยังต้องเดินต่อไปครับ หวังว่าคุณจะมีแต่ความสุขนะครับ
8 ธันวาคม 2548 16:54 น. - comment id 544791
oน้องsun strom ขอบคุณสำหรับความคิดถึงนะครับ รักษาสุขภาพ และมีแต่วันที่สมหวังนะครับ
8 ธันวาคม 2548 16:54 น. - comment id 544792
คุณครูใหณ่ฯ ชื่อเต็มเธอไพเราะกว่ารวีนักครับ ส่วนความสวย ถ้าถามผม ไม่มีใครที่เคยรู้จักจะสวยเท่าเธออีกแล้วครับ บุราณจึงว่าไงครับ คนงามให้ถามคนรัก สวัสดีครับ
8 ธันวาคม 2548 16:54 น. - comment id 544793
คุณพี่ดอกแก้วครับ... ถ้าได้พบและสมใจปรารถนาผมคงวาสนาดีไม่น้อยครับ แต่ถ้าถามเธอ เธออาจไม่ปรารถนาก็เป็นได้ครับ นี่แหละครับ ความรัก พบกันในความคิดถึงก็ยังไม่เลวร้ายนัก ...มีแต่ความสุขนะครับ
8 ธันวาคม 2548 16:54 น. - comment id 544794
-ขอบคุณ คุณกุ้งหนามแดงครับ
8 ธันวาคม 2548 16:55 น. - comment id 544795
คุณชมอักษรครับ อยากเปลี่ยนไปจริงๆรึปล่าวครับ เกรงว่าถ้ารับคำขอแล้วคุณจะเปลี่ยนใจซิครับ มีความสุขกับวันที่ปรารถนานะครับ ขอบคุณที่มาเยือนครับ
8 ธันวาคม 2548 16:55 น. - comment id 544796
พี่พุดครับ ขอบคุณกลอนงามมาก เพียรสร้างใจในสิ่งที่ใจชื่นชมครับ สักวันใจคงงามได้กว่าที่เป็น
8 ธันวาคม 2548 16:56 น. - comment id 544797
ขอบคุณ คุณลอยไปในสายลมครับ
8 ธันวาคม 2548 16:56 น. - comment id 544798
กลอนน่ารักดีครับคุณอาภาภัส มีแต่ความสุขนะครับ
8 ธันวาคม 2548 16:56 น. - comment id 544799
ดอกไม้สักกี่ช่อ ก็ไม่สวยเท่าน้ำใจน้องครับ น้องฟา ขอบคุณจริงๆครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
