แม้วันนี้....ที่เธอ....อยู่ข้างฉัน
เอื้อมถึงกันแต่ใจไปไม่ถึง
คอยไขว้ขว้าตามเรียกหาอย่างดื้อดึง
มาจุดหนึ่งจึงได้รู้สาสมใจ
แม้รั้งไว้ได้เพียงกายใช่ใจอยู่
น้ำตาพรูหลั่งไหลใจหวนไห้
รัก ส่งไปไม่ถึงจึงจากไกล
เจ็บปวดใกล้เกือบตายร้ายรุนแรง
สัมผัสอุ่นเคยโอบรัดกลับเหน็บหนาว
ใจร้อนผ่าวรู้แก่ใจใครแอบแฝง
เปลี่ยนสีหน้าหลอกแววตาพาเคลือบแคลง
ที่เสแสร้งแสดงออกบอกเป็นนัย
อย่าให้ฉันรู้ ความจริง ยิ่งดีกว่า
ขอบอกลา รัก ลวงใจเคยหวั่นไหว
จบวันนี้เจ็บร้าวลึกนึกปวดใจ
ดีกว่าไปเจ็บปวดร้ายเมื่อสายเกิน
7 พฤศจิกายน 2548 16:32 น. - comment id 528758
อย่าให้ฉันรู้ความจริงจะดีกว่า เมื่อเธอไม่มีอุราจะมอบให้ ก็แค่นี้พอแล้วจะทำใจ ดีกว่าเอ่ยอะไรให้รู้จริงแต่งได้ดีค่ะ ชอบจัง

7 พฤศจิกายน 2548 01:50 น. - comment id 533728
แต่งได้ซิ้งจริงๆแลยค่ะ ถ้าขอยืมไปใช้จะไหมเอ๋ย???? แวะมาทักทาย คลืนรบกวน

7 พฤศจิกายน 2548 07:37 น. - comment id 533749
อรุณสวัสดิ์ค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem82259.html ในความคิดเห็นที่หนึ่ง ที่ชื่อมั่วนิ่ม ไม่ใช่อัลมิตรา ค่ะ

7 พฤศจิกายน 2548 11:42 น. - comment id 533801
เค้าเรียกว่า ... อยู่ใกล้แต่ใจห่าง รักลาร้างใจหวั้นไหว อย่าบอกรักหากไม่มีใจ ขอจากไปดีกว่าฝืนทนกัน
