กาลเวลาค่อยผ่านไปในชีวิต ความหวั่นกลัวถูกพิชิตจิตไสว เรื่องที่ผ่านรานลิดปลิดจากใจ ล้างหทัยไร้อดีตอันซีดจาง ควานสัมผัสวิญญาณ์โหยหาเธอ กลับพบเจอกำลังใจในความว่าง ความโง่เขลาเหงาดวงแดแลเลือนลาง จึงปล่อยวางพลางหยุดพักรักษ์หทัย ความรักมักมาเยือนและเลือนร้าง บนเส้นทางหว่างจิต...คิดหวั่นไหว พลังรักเปลี่ยนชีวิตผิดแผกไป เมื่อยอมรับและเข้าใจ....ไม่กลัว คล้ายคล้ายฉันค้นพบหนทาง ซึ่งเรียบง่าย...กลายสว่างทางสลัว แม้คืนนี้มีเพียงฉันนั้นเคียงตัว กลับสุขใจไม่กลัว...ฉันยังหายใจ
กวีปกรณ์ 24 ม.ค. 2549 00:32 น. - ID 85581 
1259
5
0
24 มกราคม 2549 09:35 น. - comment id 555095
แต่งเพราะมากค่า อยากแต่งเก่งแบบนี้จังเลย แต่ไม่รุเมื่อหร่ายจาแต่งด้ายสักที ความรู้สึกของผู้ชายก้อเป็นแบบนี้ด้ายไม่กี่คนหรอกค่ะ (อยากห้ายผู้ชายทุกคนเป็นแบบนี้ทุกคนจัง)ก้อน่าจาดีนะ ฟันธง
24 มกราคม 2549 13:17 น. - comment id 555147
5555 ก๊าก ๆๆๆ
มาอ่าน
24 มกราคม 2549 13:17 น. - comment id 555148
24 มกราคม 2549 15:24 น. - comment id 555197
นั่งหายใจอยู่เหมือนกันอะครับ... ***แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายครับผม
24 มกราคม 2549 17:15 น. - comment id 555253
ยังหายใจอยู่ด้านในใครมองเห็น แล้วใครเป็นเรียนรู้ใครชูชาญ เพียงสักครั้งมองไปยังเรือนลาน จิตใจแจ่มแช่มพานเมื่อหายใจ
24 มกราคม 2549 18:18 น. - comment id 555278
อกหักไม่ยักกะตาย แต่ทุรนทุรายซมซานปานโลโซ
24 มกราคม 2549 18:39 น. - comment id 555291
vสวัสดีค่ะ เด็กชายกวีปกรณ์ เจ็บปวดเพียงใด แต่ก็ไม่ลืมหายใจ...
24 มกราคม 2549 21:19 น. - comment id 555341
ลมหายใจแสนสั้นวันมีค่า ไร้ปรารถนาใดในทุกสิ่ง เจ็บร้าวหนาวเหน็บจนชาชิน มิถวิลมิรักใครไม่มีตน.. งานแปลกดีค่ะ ด้วยรักค่ะ
25 มกราคม 2549 01:05 น. - comment id 555361
อยู่คนเดียวก็สบายใจดีนะ กร ว่าไหม แต่อาจจะเหงาบ้างไม่พูดแล้ว แต่จะรักก็รักได้นะอย่าลืมรักตัวเองด้วยละ
25 มกราคม 2549 10:35 น. - comment id 555430
ยังหายใจอยู่ แม้ปวดร้าวเต็มที.. ก็ต้องเดินต่อไปให้ได้ ในเส้นทางที่ไม่มีเธอ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
