แล้วก็เป็นเช่นคำเธอพร่ำกล่าว ชีวิตฉันนั้นก้าวอย่างเรียบง่าย ในหลายคราเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย เกิดขึ้นได้มากมายหลายเวลา แล้วรักเราจึงเป็นได้แค่นั้น เพียงเรื่องราวแสนสั้นอันไร้ค่า ไร้ความรักไร้เกียรติไร้เวลา ไร้ผู้กล้าบนขอบฝันอันห่างไกล แล้วจึงเป็นเช่นนั้นอันควรเป็น คำเธอกล่าวจึงเห็นปรากฏได้ เราลืมมันดังสายลมพรมพลิ้วไป รักง่ายดายกลับไร้ค่าควรจำ แล้วรักนั้นจึงเป็นได้เช่นนั้น เพียงน้ำอันเย็นเยือกเราเกลือกกล้ำ เสียงถอดถอนทอนใจไห้ระส่ำ เมื่อทวนย้ำทานคิดไร้มิตรหทัย แล้วฉันเคยเผยวาจาอย่างนั้นหรือ ว่าเธอคือคนที่ฉันมิอยากใกล้ ฉันเคยเอ่ยเปรยคำย้ำหรือไร ว่าจะจากร้างไปไม่หวนคืน เพราะ... ไม่อาจเสาะสายตาหาใครอื่น ฉันไม่กล้ามองใครหากใจฝืน ยังมีเธออยู่ทุกคืนแม้นฝันไป ยังมีเธออยู่ในทุกขณะจิต ชั่วชีวิตคิดเลือนลบยากจบได้ ฉันเพิ่งรู้ยามกายนี้นั้นมีใคร ทั้งหัวใจดวงนี้มีเพียงเธอ
กวีปกรณ์ 28 ม.ค. 2549 01:33 น. - ID 85765 
1014
1
0
28 มกราคม 2549 03:17 น. - comment id 556152
หน้าส่วนตัว
กว่าจะถักถ้อยเรียงร้อยคำออกมาได้ จำเป็นจะต้องมีความรู้สึกที่บ่งบอกถึงความใน.....ความเป็นไปในคำพูดแต่ละคำ สื่อให้เห็นได้อย่างดีว่าผู้เขียนรู้สึกอย่างไร....
ผมว่านายสามารถถ่ายทอดออกมาได้นะครับ เพราะผมก็รู้สึกถึงอารมณ์ที่นายสื่ออกมาผ่านคำเหล่านี้... ไม่ง่ายเลยที่จะทำให้คนอื่นเข้าใจความรู้สึกของเราได้ดีเท่ากับการเขียนออกมา....เพราะบางอย่างคนอื่นไม่สามารถเข้าใจได้ด้วยตา แต่ต้องใช้ใจสัมผัส..ไช่มั้ยครับ
28 มกราคม 2549 11:26 น. - comment id 556201
มาอ่านเวอร์ชั่นสองแล้วเด้อ ยอดเยี่ยม
28 มกราคม 2549 14:06 น. - comment id 556239
หมั่นเติมรักให้กันทุกวันเอย
30 มกราคม 2549 02:37 น. - comment id 556534
ขอบคุณทุกๆอย่างที่มอบให้ค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
