บทกวีบทนี้เรียกว่ารัก จักฟูมฟักรักเจ้าไม่หน่ายหนี จักขีดเขียนบทกลอนรักประดามี ให้เป็นทีเลื่องลือไปถึงเธอ เธออาจอยู่แสนไกลใจห่วงหา คอยคิดถึงทุกคราพาใจเพ้อ บทกวีบทนี้ส่งถึงเธอ รีบกลับมาเพื่อพบเจอละเมอครวญ ที่รักจ๋าเจ้าได้ยินข้าหรือไม่ พร่ำกลอนไปส่งถึงใจร่ำให้หวน ฝากถ้อยคำพร่ำกวีที่อบอวล ฝากลมม้วนส่งถึงเธอที่ปลายทาง
เล็บมังกร 1 มี.ค. 2549 00:03 น. - ID 87164 
1347
2
0
1 มีนาคม 2549 02:15 น. - comment id 563754
แวะมาเยี่ยมค่ะ....
1 มีนาคม 2549 14:23 น. - comment id 563860
เพ้อขนาดนี้..ถึงแล้วล่ะค่า..
1 มีนาคม 2549 15:58 น. - comment id 563882
แสงไร้เงา ขอบคุณครับ ดาวเคียงเดือน
1 มีนาคม 2549 22:06 น. - comment id 563972
บทกวีบทนี้ที่พบเห็น ช่างโดดเด่นความหวานฉ่ำนำเสนอ จนตัวฉันที่ผ่านมาได้เจอะเจอ ยังเกือบเผลอคิดว่าใช่กลอนให้เรา อิอิหวานจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
