สองเราเดินเพลินบนหนทางรัก คอยตวงตักความสุขลืมทุกข์สิ้น เมื่อทางรักหักสลายกลายเพียงดิน เราหวั่นใจไม่ชินทางหินทราย จับจูงมือถือแขนแทนความหวง ประครองรักหนักหน่วงห่วงไม่หาย แม้ลำบากยากเหลือเหงื่อโทรมกาย จะฝ่าฟันปีนป่ายหมายสุดทาง สองเราเดินสะเทิ้นทุกข์ไร้สุขสม หวังองค์พรหมพรมพรรอนโศกสร่าง ทางที่ก้าวร้าวสมานประสานวาง ให้สองเราก้าวย่างห่างระทม เมื่อประสบทางหลบทุกข์ลุกลามจิต จักหมั่นคิดถึงเรื่องราวคราวขื่นขม บนทางรักหนักทรวงบ่วงอารมณ์ ครั้งสองเราร้าวระบมตรมตรอมใจ ด้วยคงมั่นพันใจไว้ด้วยรัก แม้เรื่องหนักจะย่ำแย่สักแค่ไหน จะไม่ห่างร้างลาจะฝ่าไป ด้วยความรักและห่วงใยในสองเรา
กวีปกรณ์ 27 มี.ค. 2549 18:39 น. - ID 87995 
1000
3
0
28 มีนาคม 2549 13:23 น. - comment id 568892
แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยมนะน้องชาย...
28 มีนาคม 2549 19:48 น. - comment id 568962
พี่ปากลอนครับ ผมเสียจายมากเลยอ่ะ วันนี้เข้ามาดูผสสอบเตรียม แต่ผมไม่ติดอ่ะ เสียใจมากๆเลย ตั้งความหวังไว้สูงเลยอ่ะ แต่ก็คว้าไม่ได้...
28 มีนาคม 2549 21:05 น. - comment id 568974
แวะมาอ่านค่ะ
29 มีนาคม 2549 01:22 น. - comment id 569036
กรจ๋า เจนชอบกลอนนี้อะ กินเลยละกร อย่างนี้ละความรัก รู้ว่าไม่เป้นไม่ได้แต่เราก็ยังรักเขา รู้ว่ารักทั้งๆๆที่ต้องเจ็บแต่ก็ยอมชีวิตเราอยู่ได้ก็เพราะความรักนี้ละ อย่าท้อที่จะรักใครนะกร
กูซ่าส์ อย่าเสียใจไปเลยนะ สอบไม่ติดก็ไม่เป็นไรหรอก ยิ้มเข้าไว้น้อง มันไม่ได้ตัดสินกันตรงนี้หรอก
29 มีนาคม 2549 21:17 น. - comment id 569216
อ่านแล้วรู้สึกดีจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
