๑... ฉันถามความผิดหวังเมื่อสั่งว่า ไยคิดกล้า ทำลายขายศักดิ์หญิง เธอตอบคำ ย้ำหนัก ถึงรักจริง ก็ไม่ยอมถูกทิ้ง เหมือนสิ่งทราม ๒... ฉันถามถึงความโกรธไยโหดนัก เธอว่ารัก ยิ่งมากก็ยากห้าม สุดหักแค้นเมื่อแน่นนัยดั่งไฟลาม แล้วปล่อยให้ใครหยามตามใจคิด ๓... ฉันถามหาความงามของอดีต ไยคั่นขีดกีดขวางอย่างถือสิทธิ ทั้งที่เราต่างอิสรา ในชีวิต เธอว่าคิดอย่างนั้น ชั้นไม่เป็น ๔... ฉันถามว่าความเศร้ายังเศร้าไหม เปล่าประโยชน์จะเศร้าใจให้ใครเห็น มันถูกซอนซ่อนไว้ใต้ประเด็น หลังเธอเป็นผู้แพ้ นับแต่นั้น ๕... ฉันถามถึงศรัทธาที่เคยสร้าง เธอเยาะพลางกางแดแผลแห่งฝัน มันคือบททดสอบ ขอบใจมัน ต่อนี้นั้น ฉันศรัทธาแต่ตัวเอง ๖... สิ้นเสียงพลันฉันนั้นเริ่มรู้ว่า คำถามที่ถามมา เหมือนข้าเก่ง ไม่ได้เป็นคำถามอย่างนักเลง เสมือนฉันข่มเหง คนพ่ายแพ้ ๗... เริ่มนอบรับกับคำที่เธอตอบ กับข่ายขอบกรอบกั้นวันเธอแย่ วิธีรักษ์ความช้ำที่กล้ำแด กับโซ่แส้ วันเวลาอันน่าชัง ๘... ฉันเลิกถามถึงความฝันของวันพรุ่ง เพราะเห็นทุ่งซากเศษสมเพษหวัง เธอไม่เหลือริ้วอดีตที่หวีดดัง มันป่นแหลกแตกปัง เกินสั่งใจ ๙... ฉันย้อนถามสำนึกลึกลึกว่า แสงระวีที่รอท่านะวันใหม่ จะเปลี่ยน สีสรรค์ไปหรือไม่ เธอไม่ตอบสิ่งใด ให้ไหวติง ๑๐... ความผิดหวังของเธอฉันสิ้นหวัง คิดปลงในอนิจังของบางสิ่ง คำพระว่าอย่าถือมั่น มันไม่จริง ทุกส่วนสิ่งเป็นเพียงแต่สมมุติ ............................................ บทส่งใจ... บ่อยครั้งที่ฉันรู้สึกแย้งกิเลสในใจ เมื่อความผิดหวังมาเยือน ไยเธอจักต้องแสดงถึงความ คิดแค้น ชิงชัง แหละแทบว่าไม่เคยเหลือส่วนประสงค์ดีอยู่เลยเช่นนั้นหรือ.... ยิ่งสงสัย ฉันยิ่งถาม แหละเธอไม่เคยปฏิเสธที่จะตอบความฉัน ตอบทั้งรู้ ว่ามิอาจทำให้ฉันสิ้นสงสัยได้ก็ตาม นับวันคำถามฉันยิ่งบ่อย แต่เธอยังคงตอบอยู่เสมอๆ... ฉันเพียงแต่ฟังเสียงเธอ จนบางขณะคิดชังเธอว่า หัวใจเธอช่างกระด้างนัก.... ถ้าไม่วันนี้ วันที่สะดุดกับคำตอบสุดท้ายของเธอ ด้วยเสียงอันสั่นเครือ ฉันศรัทธาแต่ตัวเอง ฉันคงไม่หยุดถาม และพิศให้ลึกลงไปในความเจ็บปวดภายใต้แววตานั่น.... ฉันเข้าใจเธอแล้ว.... ทุกความเป็นไป มีวิธีจัดการและรับมือกับความเจ็บปวดที่ต่างกัน.... ฉันเขลาเอง แค่เสียใจ และขออภัยนะคงไม่พอ บทกวีนี้เพื่อเธอ พระพุธที่ ๒๖ เมษายน ๔๙ / แทนคุณแทนไท
แทนคุณแทนไท 26 เม.ย. 2549 16:18 น. - ID 88722 
1292
16
0
26 เมษายน 2549 17:16 น. - comment id 573460
ขอปรบมือให้กับใครคนนั้น ที่ผลักดันให้ความศรัทธาในตัวเอง เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ แน่นอนทุกคน ต่างก็มีวิธีคิดของตัวเอง ตราบใดที่ ยังไม่สิ้นศรัทธาในตัวเอง ชีวิตก็จะมี พลังที่จะก้าวไปข้างหน้าเสมอ...........
26 เมษายน 2549 17:22 น. - comment id 573461
ความผิดหวังของเธอฉันสิ้นหวัง คิดปลงในอนิจังของบางสิ่ง คำพระว่าอย่าถือมั่น มันไม่จริง ทุกส่วนสิ่งเป็นเพียงแต่สมมุติ ....... กับความไร้ตัวตนบนโลกเขลา เราบ้าเศร้ากับชีวิตไม่เคยหยุด หลงเสพรัก เสพชัง หวังเร่งรุด สะบัดหลุดคงสบายไร้กังวล
26 เมษายน 2549 18:25 น. - comment id 573465
คุณชมภูคาครับ.... วินาทีนั้น ไม่ใช่เพราะโยคที่เธอบอก แต่เพราะรู้สึกที่ส่งผ่านคำที่ว่าต่างหาก ทำให้นิ่งงัน... และนึกชังตัวเองนักว่า แท้แล้วเราเขลาเกินกว่าจะไปคั้นคาดความเป็นเธอ... เพราะต่างคนต่างอิสรา และมีรสนิยมในการเลือกใช้ชีวิตที่ต่างกัน ขอบคุณที่มาเยือนครับ มีแต่วันที่สบายใจนะครับ
26 เมษายน 2549 18:32 น. - comment id 573468
คุณปราณรดีครับ.... ความผิดหวังของเธอฉันสิ้นหวัง คิดปลงในอนิจังของบางสิ่ง คำพระว่าอย่าถือมั่น มันไม่จริง ทุกส่วนสิ่งเป็นเพียงแต่สมมุติ กับความไร้ตัวตนบนโลกเขลา เราบ้าเศร้ากับชีวิตไม่เคยหยุด หลงเสพรัก เสพชัง หวังเร่งรุด สะบัดหลุดคงสบายไร้กังวล ความผิดหวังของเธอเริ่มมีหวัง แต่ชิงชังของฉันฉันมันปรากฏ ฉันเฆี่ยนตีเธอ ด้วยถ้อยพจ ...... ขอบคุณที่มาเยือนครับ บทเดียวของคุณอธิบายความรู้สึกปลงได้ชัดดี
26 เมษายน 2549 19:37 น. - comment id 573474
ฉันเคยถามความศรัทธาในคราเก่า กับใครเขาคนหนึ่งซึ่งห่วงหา แล้วคำตอบที่ได้รับตอบกลับมา คือคำว่าฉันมั่นใจในตนเอง จนบางสิ่งที่กระทำเหมือนทำผิด แต่ใจคิดเราไว้ไม่เครียดเคร่ง แถมยอมรับความจริงสิ่งที่เป็น ว่าที่เห็นทุกประเด็นเป็นคนทำเคยเชื่ออย่างหนึ่งนะ คือ คนเราทุกคนมีเหตุผลในการกระทำ เขาและคุณก็คงไม่ต่างกัน แต่ดีใจนะที่คุณเข้าใจเขาในวันนี้
26 เมษายน 2549 20:47 น. - comment id 573499
แวะมาทักทายค่ะ หนังสือทำมือ ส่งไปให้แล้ว เพิ่งส่งวันนี้เองค่ะ.. ได้รับแล้วบอกด้วยนะคะ
26 เมษายน 2549 22:00 น. - comment id 573515
ความสิ้นหวังของเธอฉันสิ้นหวัง ทั้งทั้งที่ผ่านมาหวังไม่สิ้น ความสิ้นหวังของเธอหลั่งรดริน ทำความหวังฉันสิ้นตราบสิ้นลม ..
27 เมษายน 2549 07:58 น. - comment id 573548
บางครั้งความรู้สึกของใครบางคน เราก็ไม่สิทธิ์ที่จะไปห้ามได้ แวะมาหาเพราะหายหน้าหายตาไปนานนะคุณแทน
27 เมษายน 2549 11:49 น. - comment id 573587
ยามที่เราหลับฝัน เรามักจะไม่รู้ว่าเราอยู่ในความฝัน.. จนกระทั่งตื่นขึ้นมานั่นแหละ เราจึงร้องบอกตัวเองว่า ..ฉันฝันไป.. เฉกเช่นในยามที่เราหลงมัวเมาอยู่ในความไม่รู้.. เราก็ไม่รู้สึกตัวเฉกเช่นกัน จนกว่าเราจะผ่านความไม่รู้ไม่ทราบอันนั้น ออกมาสู่ความกระจ่างนั่นแหละ เราจึงสามารถอุทานออกมาได้ว่า ..ฉันเขลานัก.. อยากสักวัน ที่ได้อุทานออกมาแบบนี้เช่นกันครับ คุณแทนฯ
27 เมษายน 2549 12:41 น. - comment id 573620
27 เมษายน 2549 12:50 น. - comment id 573635
27 เมษายน 2549 17:10 น. - comment id 573703
ขอบคุณครับคุณผู้หญิงไร้เงา.... ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ฟังแล้วคิด และจินตนาไปกว่าครึ่ง
27 เมษายน 2549 17:11 น. - comment id 573704
ขอบคุณครับคุณสีน้ำฟ้า ผมต้องโอนไป 250 ใช่ไม๊ครับ จะรีบจัดการให้ รอรับหนังสืออยู่ครับ
27 เมษายน 2549 17:13 น. - comment id 573705
คุณศรธา... คงเพราะเราสนืทกับความเป็นไปที่ตรงหน้ามากไป ถึงได้รับอารมณ์ที่เกิดมาเต็มๆ.... ขอบคุณที่มาครับ
27 เมษายน 2549 17:15 น. - comment id 573706
คุณหลักไม้เลื้อยครับ ไม่หายไปไหนหรอกครับ เพียงแต่เวลาค่นข้างจำกัดช่วงนี้... ขิบคุณที่แวะมาครับ บางทีเราหลงคิดว่าทำไมเขาช่างไม่รู้จักคิด แท้แล้วเรานี่เองสิ้นคิด
27 เมษายน 2549 17:16 น. - comment id 573708
คุณหมอกจางครับ... คงเป็นดั่งคุณว่า เวลาและสิ่งที่พบจึงเสี้ยมสอนความผิดพลาดในวันนี้เสมอ... ขอบคุณที่แวะมาครับ
27 เมษายน 2549 17:18 น. - comment id 573709
ยังคงเป็นคุณพุดไม่เปลี่ยนน่ะครับ... หวังว่าจะมีแต่วันที่ใจสบายนะครับ
27 เมษายน 2549 17:18 น. - comment id 573710
สบายดีนะครับคุณบินเดี๋ยว ขอบคุณที่มาครับ
23 พฤษภาคม 2549 17:56 น. - comment id 579143
21 สิงหาคม 2549 21:36 น. - comment id 599960
ลึกซึ้งจังค่ะ คนส่วนใหญ่ก็ตัดสินคนอื่น ๆ จากมุมมองตัวเองเกือบทั้งสิ้น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
