เจ้าหัวใจหวาดวิตกโอ้อกเอ๋ย คนคู่เคยเคียงข้างมาห่างหาย ความอบอุ่นเคยกอดกลับวอดวาย วันสุดท้ายโศกสะอื้นคืนฝนพรำ รักเคยหวานซาบซ่านผ่านไปแล้ว ไม่เหลือแววเริงรื่นเคยชื่นฉ่ำ รักเคยปลื้มลืมมิได้ใจเจ้ากรรม เก็บชอกช้ำกล้ำกลืนสุดฝืนทน ถึงหน้าหนาวใจหวั่นสั่นสะท้าน ทรมานดวงฤดีอีกกี่หน ถึงหน้าแล้งคลุ้มคลั่งดั่งร้อนรน กลัวลมฝนพร่ำเพรียกเรียกน้ำตา ลมสะบัดพัดพลิ้วทิวไม้ไหว เหมือนมีใครพร่ำเพ้อละเมอหา เมื่อวสันต์ฤดูกาลผ่านเข้ามา ทวงสัญญาหมองหม่นคืนฝนพรำ
ketana 30 พ.ค. 2549 00:09 น. - ID 89743 
1004
3
0
30 พฤษภาคม 2549 00:56 น. - comment id 580469
คืน...ฝนพรำ..... มีสองอย่าง... นอนฝันหวาน... กับนอนเศร้า...เหงา..ใจ
30 พฤษภาคม 2549 10:49 น. - comment id 580555
... เพราะจังแฮะ..ทำนอง คมๆ แบบนี้ ชอบจริงๆ ... คุ้นๆ ว่าเคยอ่าน แต่ไม่เดาดีกว่า เดี๋ยวพลาดไปหน้าแตก 55 ... สวัสดีครับคุณ ketana กลอนเพราะมากครับ ชื่นชม
31 พฤษภาคม 2549 12:01 น. - comment id 580860
อื่ม ... เนอะ คืนฝนพรำ ตกพรำ พรำ ที่ใจไม่เคยหยุดเลยล่ะนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
