ไม่มีใครไม่เหลือใครไม่เห็นใคร ร้าวหัวใจแสนลำเค็ญเหมือนเป็นบ้า ทุกทุกวันที่ผ่านกาลเวลา คือปวดร้าวทรมาช้ำเหลือทน นึกถึงเรื่องที่ผ่านเริ่มสั่นหวิว บาดแผลเพิ่มริ้วรอยทุกแห่งหน โอ้น้ำตาไร้ค่าสำหรับใครบางคน ต้องอดทนเก็บกดสลดใจ ได้รู้ว่าคับขันในวันนี้ คือบทเรียนโศกีที่ยิ่งใหญ่ ตนพึ่งตนจำหลักตระหนักใน ยืนอยู่ได้ไม่ท้อแท้ไม่แพ้ยับ คงสิ้นค่าหมดความหมายกับใครกับเขา เปรียบเหมือนเงาทำร้ายทั้งตื่นหลับ ถึงเคราะห์ร้ายซ้ำเติมจนล้มพับ ใจคงพร้อมยิ้มรับทั้งน้ำตา
กระต่ายใต้เงาจันทร์ 17 มิ.ย. 2549 12:50 น. - ID 90301 
1140
3
0
17 มิถุนายน 2549 13:06 น. - comment id 584322
ทดสอบ
17 มิถุนายน 2549 13:08 น. - comment id 584324
17 มิถุนายน 2549 13:10 น. - comment id 584326
17 มิถุนายน 2549 13:51 น. - comment id 584335
ทุกข์ทนเก็บเจ็บแอบซ้อนสุดอ่อนไหว หลอมดวงใจฝังรากยากไถ่ถอน คนอ่อนแอแพ้พิษ สวาท รักขาดตอน ร้องสะท้อนรักไร้ไข้ใจรุม
17 มิถุนายน 2549 17:18 น. - comment id 584375
พีกระต่าย..........คนสวย มาปลอบอัสสุอยู่ดีๆ ๆ มาเป็นเองแล้วหรอ งั้นอัสสุ มาปลอบคืนนะครับ โอ๋ๆ ๆ ๆ ๆ พี่สาวววว ใจดีๆ ๆ ไว้นะ อย่างน้อยก็มีน้องๆ ๆ เช่นอัสสุ อยู่เคียงข้างนะครับ
17 มิถุนายน 2549 20:54 น. - comment id 584409
ดีเหมือนเดิม
17 มิถุนายน 2549 21:20 น. - comment id 584424
แหม!! ลืมไปด้าย เหลือพี่ไรไก่อยู่ตั้งหนึ่งคน มาๆๆจะช่วยปาดน้ำตากะขี้มูกให้
17 มิถุนายน 2549 21:58 น. - comment id 584435
...ต้องเหลือซิจ๊ะ..คนดี...อย่างน้อย...ก็มี..ราชิกา....อยู่เป็นเพื่อนอีกหนึ่งคนนะคะ... ..มาเป็นกำลังใจ..ให้แก่กันค่ะ..
17 มิถุนายน 2549 23:25 น. - comment id 584450
หรือฉันมีชีวิตเพื่อผิดหวัง เพียงลำพังพ่ายแพ้อ่อนแอแสน แค่ปล่อยวันเปลืองวัยไปแกนแกน ฝืนยิ้มแค่นบางครั้งทั้งอกตรม ถ้าหัวใจเป็นกระดาษคงขาดวิ่น เจ็บจนชินจนชาจนสาสม เพียงเพราะไร้เดียงสาหลงคารม ใจเอ๋ยจมความผิดหวังกี่ครั้งมา ต้องซบหมอนซ่อนสะอื้นในคืนเหงา หวังว่างเปล่าขณะใจโหยไห้หา คนที่ไร้ใครรับซับน้ำตา คอยให้ฟ้ารุ่งสางอย่างเดียวดาย หมดหวังแล้วเรียวรุ้งของพรุ่งนี้ ฝันเคยมีก็เหมือนเพื่อเลือนหาย ซากชีวิตที่กำลังซังกะตาย เลิกตะกายไขว่คว้าความปรานี
18 มิถุนายน 2549 10:02 น. - comment id 584481
..ฉันเองเคยมีคนที่รักแสนรักอยู่คนนึงด้วยอะไรก็ไม่ทราบได้ แล้วเขาก็จากไปอยู่อย่างมีความสุขกับชายอื่น ทิ้งให้ชีวิตฉันพังทลายโดยไม่รู้สึกอะไรเลย...นี่แหละชีวิต จะไม่รักใครอีกแล้ว มันเจ็บปวดจริงๆ ธนิต
18 มิถุนายน 2549 11:23 น. - comment id 584499
เหมียวจ๋า....ทดสอบยังไงไม่ได้จ๊ะ%36 ....................................%
18 มิถุนายน 2549 11:26 น. - comment id 584500
หรือค่ะอัสสุคนหล่อ...แหมๆๆ..จะหลงคารมน้องชายปากหวานก็คราวนี้เน๊อะ
18 มิถุนายน 2549 11:42 น. - comment id 584501
เหลือราชิกา...โชดดีน่ะค่ะกระต่ายที่เหลือคุณ..ขอบคุณค่ะ
18 มิถุนายน 2549 11:56 น. - comment id 584502
ค่ะคุณธนิต...ดุแลหัวใจตัวเองดีๆๆค่ะ ขอบคณรที่แวะมา
18 มิถุนายน 2549 20:36 น. - comment id 584604
..เรนแวะมาเป็นกำลังใจให้พี่กระต่ายนะคะ..
19 มิถุนายน 2549 12:12 น. - comment id 584708
ตนพึ่งตนไม่ได้ แล้วเราจะพึ่งใคร ถ้าเราไม่ให้กำลังใจตัวเรา คนอื่นให้เราก็เหมือนกับเราไม่ได้รับจากเขา สิ่งที่มีค่ามักได้มาโดยยาก สิ่งที่ได้มาง่ายๆ เหมือนไม่มีค่า คุณพูดถูกแล้ว ไม่ว่าใครทั้งนั้นต้องพึ่งตนให้ได้ก่อน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
