ยามสายฝน โปรยปราย ละลายเมฆ แสนวิเวก วังเวงใจ กระไรหนอ ยิ่งกระหน่ำ ซ้ำร่างกาย ยังไม่พอ ยังขอต่อ ลามทั่วห้อง ของหัวใจ พอก้อนเมฆ ก้อนสุดท้าย ย้ายลงต่ำ เม็ดฝนพรำ ทีละเม็ด คล้ายเกล็ดใส เหมือนชีวิต เริ่มผิดเพี้ยน เปลี่ยนหมุนไป ในหัวใจ ยิ่งทนทุกข์ ทรมา ฝนหยาดหยด รดอยู่ใน หัวใจฉัน ทุกคืนวัน มันขื่นขม ระทมหนา ฝนหนึ่งหยด เทียบกับช้ำ ย้ำอุรา ฝนกระหน่ำ ดั่งช้ำมา ถาโถมกาย เมื่อไหร่หนอ ฝนจะหาย กลายเป็นแดด ให้เผาแผด จนผืนดิน น้ำเหือดหาย เมื่อไหร่หนอ ความเจ็บช้ำ จักคลี่คลาย เจ็บสลาย ดั่งเธอตาย ไปนิรันดร์
ลอยไปในสายลม 7 ก.ค. 2549 17:01 น. - ID 90949 
1286
5
0
7 กรกฎาคม 2549 18:02 น. - comment id 589225
โอ ว! เศร้าจังไม่อยากตากฝนเลย กลัวเจ็บเหมือนในลอน
แต่งกลอนพราะจัง อ่านแล้วรู้สึกเจ็บช้ำด้วยคน
7 กรกฎาคม 2549 20:07 น. - comment id 589246
โฮ .... กลอนแวว ต่างกะความรู้สึกและกะความเป็นจริงของเราเลยนะ เพราะไรรู้ม่ะ ... กะพอฝนตกทีไรนะหลังคารั่วทู๊กที ... เซ้ง เซ็ง หง่ะ ......... Miz U นะยะ
8 กรกฎาคม 2549 08:52 น. - comment id 589288
ช้ำใจในคืนฝนเหรอน้องแวว
8 กรกฎาคม 2549 09:50 น. - comment id 589295
8 กรกฎาคม 2549 11:01 น. - comment id 589303
สวัสดีค่ะ ลอยไปในสายลม.... ฝนในใจเธอจะสิ้นสุดลงเมื่อใด กี่คราวที่ใจของเธออ่อนล้า เจ็บเป็นเรื่องธรรมดาจะมาสิ้นหวังทำมัย ความทุกข์ความเศร้าโลกมีให้เราเข้าใจ ร้องไห้ทำมัยเสียใจนานไปหรือเปล่า..... เดียร์ มาเป็นกำลังใจให้ ลอยไปในสายลมค่ะ ^-^ .... ดูแลรักษาสุขภาพมากๆๆด้วยน๊าาา....
8 กรกฎาคม 2549 13:28 น. - comment id 589316
เศร้าจัง!!!!
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
