เส้นทาง...สายสุดท้าย(12)

ลอยไปในสายลม

จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ผ่านมาสองเดือนแล้ว
พี่ศรห่างหายไปเหมือนไร้ตัวตน
ฉันเข้าใจว่าเขาก็มีงานที่เขาต้องทำ
แต่ฉันล่ะ เขาเห็นฉันเป็นใครหรือ
หรือฉันเรียกร้องมากเกินไป เขาเลยเบื่อ
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าฉันควรจะทำอย่างไร
อยากที่จะปรึกษาเพื่อน แต่ก็ไม่รู้จะปรึกษาอย่างไร
นาเป็นคนเลือกเอง นาก็ต้องตัดสินใจเองนะ
นี่เป็นคำพูดของป่าน เพื่อนของฉัน
ฉันควรจะทำอย่างไรดี
ฉันพยายามที่จะรักษาความสัมพันธ์ในครั้งนี้ไว้
ฉันไม่ต้องการให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม
เหมือนครั้งที่ฉันคบกับรักษ์
มันแย่มาก ความรู้สึกนั้น
แต่มาวันนี้
ฉันรู้แล้วว่า ถึงฉันจะยื้อมันต่อไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมา
ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่า วันที่เราต้องเลิกกันมันจะมาถึงเร็วขนาดนี้
วันนั้น...
นาว่า เราเลิกกันเถอะนะ
นา คิดอย่างนั้นหรือ
อืม
ทำไมล่ะ
ก็เรื่องของเรามันคงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ ไม่มีทาง
เหรอ
เราสองคนมีโลกส่วนตัวมากมาย มันคงลำบากหากเราต้องคบกัน
ก็คงจะจริงนะ
เรายังคุยันได้เหมือนเดิมนะ พี่ศร
อืม..
ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมา จากปากของเขาเลย
ฉันจึงเข้าใจว่าเรื่องของเรามันคงจบลงเท่านี้
ชีวิตรักฉัน ก็เป็นได้เท่านี้
ฉันยังต้องพบเจอรักษ์ ฉันยังต้องพบเจอพี่ศร
อย่างไรเสีย สักวันฉันคงจะทำใจได้กับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
เฮ้ย นา เลิกแล้วจริงๆหรือ
อืมใช่ ป่าน เรากับพี่เขาคงจบเท่านี้
ทำใจให้สบายนะ อย่าคิดมาก
อืม
ป่าน ก็ปลอบใจฉัน ตอนนี้ฉันก็ใกล้ปกติแล้วล่ะนะ
เพียงแต่ว่า ยังมีเพื่อนบางคน ยังคงล้อฉันเล่นประจำ
ในเรื่องของฉันกับรักษ์
ไม่เข้าใจเหมือนกัน กับพี่ศร ฉันไม่ค่อยเสียใจ เท่ากับครั้งที่คบกับรักษ์
และตอนนี้ ฉันก็สามารถพูดคุยกับเขาได้
อาจจะไม่สนิทสนมเท่าที่เคยเป็นมา แต่ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
แต่กับรักษ์นั้น ฉันรู้ว่าใจฉันมันยังไม่ปกติ
ใจฉันยังคงมีเขา และเรื่องราวของเขาก็ถูกส่งผ่านมาทางป่านและปูเสมอ
เท่านั้นยังไม่พอ เหมือนโชคชะตากลั่นแกล้งฉัน
เพราะเราเรียนวิชาเอกสาขาเดียวกัน
ทั้งๆที่มีสาขาอื่นๆ แต่เขาก็เลือกเรียนสาขาเดียวกับฉัน
นั่นเป็นสิ่งที่ฉันไม่ชอบเลย เพราะฉันจะต้องเจอกับเขาในหลายๆวิชาในเทอมหน้า
แม้เทอมนี้จะไม่ค่อยได้เจอเขาก็ตาม แต่นั่นแหล่ะ คงไม่มีทางหนีพ้นจริงๆ
เฮ้อ ฉันไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ของฉันมันซ้ำรอยเดิมอีกเลย
แต่แล้ว เหตุการณ์ทุกอย่างเหมือนย้อนกลับมาอีกครั้ง