Update !! ๐๐๐สองวันเหมือนสองปีเรานี้จึงเปลี่ยนไป๐๐๐

กรวสุภิญโญ

เลิศความรักครั้งสุดท้ายในวันศุกร์    
         กลับแสนทุกข์คือวันจันทร์นั่นไฉน
วันศุกร์ยังบอกรักก่อนจากไป          
                เมื่อห่างไกลเพียงสองวันเธอผันแปร
เหมือนผ่านมาเธอลืมหมดทุกสิ่ง     
                ที่เคยบอกรักจริงไม่แยแส
แต่วันนี้เธอกลับมาไม่เหลียวแล	
	หรือเธอแค่แกล้งทำให้ช้ำทรวง
จะกล่าวถึงตัวฉันในวันเสาร์	
	รักของเรายังมั่นและแสนหวง
วันอาทิตย์ยังส่งใจให้ตักตวง	
	โธ่คนลวงเธอมาทำให้ช้ำใจ
มารู้ตัววันจันทร์ฉันอกหัก		
	เธอพังรักของฉันจนหวั่นไหว
อยากจะถามว่าเธอนั้นแอบมีใคร	
	ใยห่างไกลร้างลาเมินหน้าเรา
แต่สุดท้ายคำตอบฉันมองเห็น	
	แสนลำเค็ญเมื่อเห็นเธอและเขา
เอาอกเอาใจได้เหมือนกับเรา	
	เห็นเพียงเงาเธอและเขาเดินจากไป
เห็นครั้งสองนั่งมองหมองหม่นเศร้า	
	เขาเห็นเราทำเมินเดินหลีกเลี่ยง
สุดที่รักทำไมเธอต้องลำเอียง	
	คนเคยเคียงคู่กันคือฉันไง
เธอคงลืมไปแล้วเพียงวันสอง	
	ฉันกลับต้องนั่งนองน้ำตาไหล
แสนสุดจะน้อยจิตคิดน้อยใจ	
	จะบรรยายกับใครคงไม่ฟัง
ในชีวิตไม่เหลือใครอีกแล้ว		
	ต้องคลาดแคล้วเธอไปหมดความหวัง
ปานชีวีนี้ของฉันมันจะพัง		
	โปรดจงฟังคำขอร้องต้องชะตา
ฉันรักเธอผ่านมาอย่างรื่นเรียบ	
	รักฉันเปรียบได้ดั่งแผ่นภูผา
ยอมให้เธอเข้าพิสูจน์ด้วยเวลา	
	แต่ดันมาล่มเรือใจกลางฝันปอง
ก่อนนี้เคยนั่งจ้องมองนวลหน้า	
	ด้วยสายตาพาฝันกันทั้งสอง
แต่ตอนนี้หน้ากันมิหันมอง		
	ได้แต่จ้องเธออยู่อยากคู่กัน
จะถามสักกี่ครั้งก็รักอยู่		
	เธอก็รู้ว่าฉันรักยังหักหาญ
อยากจะสิ้นชีวีแลวิญญาณ		
	ไม่รักกันฉันจะอยู่ไปเพื่อใคร
ถ้าจะหลั่งน้ำตามาให้เห็น		
	ก็คงเป็นทะเลเลือดมิเหือดหาย
จะขออยู่เพื่อต่อสู่จนสุดใจ		
	ไม่ยอมคลายรักที่พรากจากกันนาน
แม้จะท้อแต่ก็ไม่ยอมถอย		
	ตั้งตาคอยความรักสมัครสมาน
ส่งเสียงใจให้ไปถึงซึ่งดวงมาลย์	
	ที่ห่างกัน-ให้ได้-ใกล้เหมือนเดิม
แม้ไม่กำลังใจจะไปสู้		
	จะคอยดูแลเธอไม่ห่างหาย
จะรอวันที่เธอนั้นกลับใจ		
	ทิ้งรักใหม่ที่ลวงหลอกแล้วกลับมา
หัวใจฉันพร้อมรับ เธอกลับเสมอ	
	เธอกลับมายินดีมิหวั่นไหว			
ที่ผ่านลบลืมให้ผ่านไป		
	พร้อมเปิดใจรับเธอเสมอกาล		
ฉันจะเล่าให้ฟังอีกครั้งหนึ่ง		
	แสนสุดซึ้งที่เธอเผลอรักฉัน
จำได้ไหมเราเคยบอกรักกัน		
	จำได้ไหมเราเคยฝันกันทุกคืน
เธออ่อนล้าไม่ไหวนั้นยังฝืน		
	ฉันเห็นแล้วกล้ำกลืนน้ำตาไหล
เธอให้ความรักฉันเกินสิ่งใด		
	ฉันก็ให้กลับไปอย่างเช่นกัน
เธอไม่เคยว่าคำให้ช้ำจิต		
	ฉันก็คิดว่ารักนี้มิใช่ฝัน
เธอทำซึ้งอยู่ซึ่งทุกคืนวัน		
	ฉันสุขสันต์รักเธอมิเสื่อมจาง
เธอหายไปฉันใคร่อยากใกล้ชิด	
	สองชีวิตสองเราไม่เคยห่าง
เธอทำเหมือนรักนี้มิจืดจาง		
	เธอเปิดทางหัวใจให้คนเดียว
แค่ผ่านไปสองเราเสาร์อาทิตย์	
	เธอกลับปิดทางใจแลเหลียว
หัวใจพลั้งรักพรากยาก-ยา-เยียว	
	ใจดวงเดียวให้เธอไปเอาคืน
เธอเห็นหน้าเหมือนเห็นหมาตัวหนึ่ง	
	เธอหมดซึ้งหมดรักยากจักฝืน
ฉันจึงได้แต่พร่ำนั่งกล้ำกลืน	
	อยากย้อนคืนวันให้กลับมาเหมือนก่อน
แม้เป็นช่วงเวลาที่แสนสั้น		
	รักเธอนั้นเปรียบน้ำคำที่พร่ำสอน
ว่ารักใครรักแท้รักแน่นอน		
	จบฉากตอนก็จะเศร้าเหงาอุรา
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม		
	จะไม่ห้ามใจเธอให้หวั่นไหว
เลิกรักฉันวันนี้ไม่เป็นไร		
	เริ่มกันใหม่พรุ่งนี้ที่ยังคอย
รักของฉันรักแรกแต่ก็เศร้า		
	อยากให้เข้าใจว่าล้าเหงาหงอย
เมื่อเธอรักใจฉันก็หลุดลอย		
	ยากจะสอยกลับคืนต้องฝืนใจ
กลับมารักกันได้ไหมฉันขอร้อง	
	เห็นใจน้องเถิดพี่อย่าพลักลักไส
น้องห่างพี่ใจที่มีเหงาหงอยไป	
	ทำอะไรก็มืดหม่นปนน้ำคำ
อยากให้นึกถึงรักองกันบ้าง		
	ต้องอ้างว้างความรู้สึกลึกถลำ
อย่าให้รักน้องนี้ต้องมีกรรม		
	จะจดจำรักพี่มิลืมเลือน
จำได้ไหมเราเคยเป็นมากกว่านี้	
	ไม่ใช่น้องมิใช่พี่มากกว่าเพื่อน
จะขอย้ำคำนี้ที่ตักเตือน		
	มากกว่าเพื่อนคือรักกันฉันและเธอ
แต่ทำไมเปลี่ยนไปขนาดนี้		
	ตอบฉันทีที่ว่าเธอพลั้งเผลอ
ฉันรักเธอตั้งแต่แรกพบเจอ		
	เธอก็เจอรักฉันเช่นกันเลย
พอมาถึงตอนนี้เธอเปลี่ยนแปร	
	เหลียวแลอยากฟังคำเฉลย
อยากจะให้รักของเรานั้นลงเอย	
	มาคาดเคยคิดคำเธออำลา
ถ้าวันนี้ฉันเป็นคนต้องจาก		
	ด้วยรักพรากรักร้าวถึงคราวหนา
ก่อนจะตาย!!ขอพร่ำคำกล่าวลา		
             แม้ชาตินี้...ชาติหน้า...จะรักเธอ