หยาดน้ำตา....ของคนคอย

Salukphin

                หยาดน้ำตาบ่านองอาบสองแก้ม
ดั่งแต่งแต้มด้วยเกล็ดดาวพร่างพราวสี
ระยิบระยับวับวาวราวมณี
จากใจที่ระทมตรมอ่อนแอ
                                      เจ็บเพราะรักจักร้างด้วยห่างหาย
                                      เธอลับกายก่อนจากฝากรอยแผล
                                       จารสลักปักตรึงซึ่งรักแท้
                                       ยากจะแก้แกะเกี่ยวและเยียวยา
อาทิตย์ดับลับลาขอบฟ้ากว้าง
คนขวัญคว้างร้างเร่เสน่หา
ทอใยรักถักตรงส่งฟากฟ้า
แพ้ชะตาตัวลิขิตรักปิดทาง
                                         เคยยิ้มหัวกลับเศร้านั่งเหงาหงอย
                                         ใจดวงน้อยร้อยกำสรวลครวญก่อนสาง
                                         ไยพระพรหมบ่มรักฝากจำพรากร้าง
                                         ไยท่านสร้างรักและสุขยื่นทุกข์ใจ
ต้องห่มหนาวร้าวรานซานซมเจ็บ
พิษรักเหน็บเหนี่ยวขวัญจนหวั่นไหว
อยากตะโกนกู่ก้องท่องลมไป
เธออยู่ไหนในเวิ้งฟ้ายามราตรี
                                         รู้หรือไม่ใจคนรอพ้อคิดถึง
                                         ทุกเสี้ยวหนึ่งนาทีใจไม่หน่ายหนี
                                         ยังร้อยรักถักผูกพันมั่นภักดี
                                         จะชาตินี้ชาติไหนใจรักเดียว.