อดทนมานานแล้วกับความเจ็บปวด ไม่เคยพูด ไม่เคยบ่นว่ามันรวดร้าวสักแค่ไหน ยิ่งไม่พูด ไม่โวยวายเหมือนเธอยิ่งได้ใจ มาวันนี้เราลองมานั่งคุยกันหน่อยเป็นไร..จะได้รู้สักที เธอจะเหยียบจะย่ำให้ช้ำสักเพียงใด ฉันก็ยังทนอยู่จนได้จวบจนวันนี้ เคยคิดว่าสักวันเธอคงจะเห็นว่าฉันดี แต่ทำเท่าไหร่ก็ไม่เคยที่จะมีคำว่าเพียงพอ ยิ่งนานวัน ยิ่งปวดร้าว ยิ่งเหินห่าง วันเวลารวมทั้งระยะทางก็ยิ่งท้อ เหมือนเราอยู่ไกลแสนไกล..ระหว่างรอยต่อ ต่อไปฉันคงไม่รอ ไม่ง้อ ไม่ใส่ใจ เคยบ้างไหม สักครั้งที่หยุดคิด ว่าสิ่งที่เธอทำกับฉันอยู่นั้นมันผิด คิดบ้างไหม ฉันเป็นใคร ลืมแล้วหรือ หรืออย่างไร ถึงได้ทำกันลงได้อยู่ทุกวี่วัน เห็นว่าฉันนั้นยังรักเธอ....จึงยอม ไม่เอาใจ ไม่ถนอม ปล่อยให้โศกศัลย์ อยากจะไปไหนก็ไป ไม่ห่วงใยกัน มีใครคนนี้แล้วก็ใครคนนั้นอยู่ร่ำไป
Cin 14 มี.ค. 2550 21:38 น. - ID 99798 
4979
2
0
15 มีนาคม 2550 10:18 น. - comment id 670982
บางทีความอดทนมันก็มีขีดจำกัดค่ะ
15 มีนาคม 2550 19:26 น. - comment id 671345
ความอดทนของฉันมีขีดจำกัด ฉะนั้นวันนี้ฉันขอนัดว่าเคลียได้ไหม เมื่อเธอไม่รัก...ไม่คิดจะสนใจ ขอร้องอย่ารั้งฉันไว้...ปล่อยฉันไปสักที จะได้จบ...จะได้จากไกล ไม่ต้องมามีเยื่อใย..และเป็นอยู่อย่างนี้ เจ็บช้ำเกินจำทน...พอแล้วคนที่แสนดี ต่อไปนี้...เลิกกันสักที...คงจะดีสำหรับเราความรักทำให้คนเรามีความอดทนเยอะมากเลยนะคะ
15 มีนาคม 2550 19:58 น. - comment id 671363
คุณเพียงแพรวพูดถูกค่ะ คนเราความอดทนมีขีดจำกัดจริงๆ ผู้หญิงไร้เงายังคงแต่งกลอนได้ดีเสมอๆเลยนะค่ะ ซินเคยแอบชื่นชมอยู่ไม่น้อยทีเดียว อยากเก่งแบบคุณจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
