จากเพื่อน
เพื่อนจำพรากจากโลกให้โศกศัลย์
ยิ่งจาบัลย์เคยร่วมสุขสนุกสนาน
มาลาเพื่อนเลือนลับกับวันวาน
ห้วงแห่งกาลผ่านผันนั้นพาจร
เพื่อนทำบุญร่วมน้อยจึงพลอยลับ
เหลือเพียงศัพท์วาจาอนุสรณ์
ยามยลยินมิสิ้นโศกโลกอาวรณ์
อกสะท้อนอ่อนเผลี้ยจะเสียคน
เคยสำเหนียกเสียงเพื่อนเอื้อนคำหวาน
เคยส่งสารสื่อเศร้ากล่าวหลายหน
เคยพาทีว่ามีสุขทุกข์ระคน
เคยกังวลร่วมเรียนเพียรวิชา
ด้วยโลกเคลื่อนเลื่อนเวียนเขียนคำจาก
น้ำตาหลากเอ่อล้นจนท่วมหน้า
แต่โลกเวียนเปลี่ยนใหม่ไปกี่ครา
เพื่อนยังตราตรึงจิตสนิททรวง
นาย ทานพอ