"เธอผู้ที่มีชีวิตอยู่ในค่ำคืนแห่ง 14 ตุลา" เธอผู้มีชีวิตอยู่ในค่ำคืนแห่ง 14 ตุลา .....ค่ำวันนี้ วันที่ 14 ตุลา 2550............ เธอจำได้ไหม............ เมื่อนาทีที่แล้ว............ คือค่ำ 14 ตุลา 2516............ เธอเห็นอะไรบ้างในความจำของเธอ............ ชายหนุ่มรูปงามที่ยืนเปลือยกายเปล่าอยู่ตรงหน้าเธอ........... อย่างนั้นหรือ............ จมูกของเธอสัมผัสกลิ่นใดบ้าง ............ กลิ่นของน้ำหอมราคาหรูที่ซาบทั่วเรือนร่างของเธอ............ อย่างนั้นหรือ............ มืออันเนียนนุ่มของเธอ สัมผัสสิ่งใด............ เรือนกายของชายที่เธอรัก.......... อย่างนั้นหรือ............ ลิ้นของเธอกระหายสิ่งใด............ รสเหงื่อของชายหนุ่มที่เธอรัก............ อย่างนั้นหรือ............ .......................................................... .......................................................... .......................................................... .......................................................... .......................................................... .......................................................... ไม่!!!!!!!!!!!!!!! เธอไม่มีวันเข้าใจ............ ภาระหน้าของที่ของฉัน............ เธอสุขสบายในความเป็นเธอ............ ฉันสุขสบายในความเป็นฉัน............ เธออยู่กับชายหนุ่มที่รัก............ ขณะที่ฉันอยู่กับประชาชน............ เธอกำลังเล่นบทรักอันร้อนแรงกับชายหนุ่มของเธอบนเตียงนุ่ม เย้าอารมณ์............ ขณะทีฉันกำลังเล่นบทผู้นำที่ยืนหยัดในอุดมการณ์ต่อหน้าประชาชนบนเวที............ เธอกำลังสั่นเคลิ้มด้วยจังหวะลีลาของชายหนุ่ม............ ขณะทีฉันกำลังฮึกเหิมด้วยเสียงโห่ร้องของประชาชน............ เธอรับรู้เพียงความสุขชั่วครู่ที่ชายผู้นั้นกำลังป้อนให้เธอด้วยความกระเหี้ยนกระหาย.......... ขณะทีฉันรับรู้เพียงว่า วันนี้ประเทศชาติต้องได้อิสรภาพอย่างแท้จริงเสียที.......... .......................................................... .......................................................... .......................................................... .......................................................... หลังจากผ่านค่ำวันนี้.......... 14 ตุลา 2516 ................... ................... .................. บนเตียงฟูกอันอ่อนนุ่ม เธอนอนร่ำไห้อยู่คนเดียว......... ขณะที่ฉันกำลังร้องไห้ด้วยความดีใจ อยู่กับประชาชนของฉัน.......... ชายหนุ่มที่เธอรักทิ้งเธอไป......... ขณะที่ประชาชนไม่ทิ้งฉันไปไหน.......... เธอไม่มีค่าอีกต่อไปแล้วในสายตาของเขา........ ขณะที่ฉันมีค่า ฉันมีคุณค่าตลอดไปสำหรับประชาชน........ เธอก็แค่มีความสุขกับการกระหายกามารมณ์เพียงชั่วครู่.......... แต่ความสุขของฉันยั่งยืนกว่านัก......... เธอเป็นเหมือนดอกไม้ที่ถูกยีย่ำ.......... แต่ฉันเป็นเหมือนดอกไม้ที่ผลิบาน สวยงาม และ สมค่า......... ................................... .................................. ................................. ไม่!!!!!!!!!!!!! เธอไม่มีวันเข้าใจ.......... .............................................. ...............................................
แดนไกล ไลบีเรีย 22 ต.ค. 2550 19:29 น. - ID 108744 
1009
2
0
22 ตุลาคม 2550 20:16 น. - comment id 775408
สวัสดีครับ น้องแดนไกล เปรียบเทียบเหตุการณ์ได้อย่างเยี่ยมยอด ชื่นชมครับ
22 ตุลาคม 2550 20:18 น. - comment id 775411
อืมมม ไอเดียบรรเจิดจัง แต่เกือบติดเรท เหมียนกัลล์
22 ตุลาคม 2550 20:28 น. - comment id 775421
**.. ชื่นชมครับ ที่วัยรุ่น ( ผมเองก็วัยรุ่นด้วย อิอิ ) ยังเข้าใจในอุดมการณ์สิ่งเหล่านี้ หลายครั้งที่ผมอ่านบทกวี เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน ที่ในภายหลังกลายเป็นหนึ่งในหลายปัจจัยที่ปลุกให้คนหนุ่มสาวตื่นตัวขึ้นมาขับไล่เผด็จการเมื่อ 14 ตุลาคม 2516 นั่นคืออีกหนึ่งจุดผลัดเปลี่ยน " ยุคสายลมแสงแดด" มาเป็น "ยุคแสวงหา" แต่น่าเสียดายครับ ณ วันนี้สังคมเราคือยุคสายลมแสงแดด2 ดีๆนี่เอง ขอคารวะในความศรัทธาที่เหมือนกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
