น้ำตาปริ่มเจียนหลั่ง ก็ยังทน ความทุกข์ท่วมใจท้น ต้องทนได้ ยามยาก จากบ้านแสนนาน-ไกล กลั้นน้ำตา-กลั้นใจ ไม่หลั่งริน ไม่อยากจะร้องไห้ ไม่ใช่บ้าน แม้นร้าวรานแร้นแค้นแสนถวิล ต้องอัดอั้นอกอุราเป็นอาจิณ จะทนสิ้น ด้วยพลังประทังใจ ทนนาทีต่อนาทีที่ผ่านพ้น ต้องร้าวรานอีกกี่หนทนให้ได้ ได้กลับบ้านวันหนึ่งซึ่งวันใด จะร้องไห้ ให้สิ้นเศร้าบ้านเราเอง
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน 1 ก.ย. 2554 11:41 น. - ID 141563 
1901
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
