หัวอกผู้เป็นแม่

วายุ ชลธี

ตั้งแต่วัน        ที่แม่รู้            ว่าตั้งท้อง
แม่ก็ต้อง        อุ้มท้อง            ลำบากนัก
แม้แต่ยัง       ไม่เห็นหน้า     แม่ก็รัก
ลูกน่ารัก         อย่างโน่นนี่     แม่คิดไป
อุ้มท้องมา       ตั้งเก้าเดือน     แสนลำบาก
ถึงอดอยาก     งานหนัก         แม่ทนไหว
ไม่เคยคิด      เข่นฆ่าลูก        เหมือนใครใคร
แม่เฝ้าเลี้ยง    ลูกไว้             ในอุทร
วันที่แม่          คลอดนั้น         แสนยากเขน
สุดลำเคน       ให้เป็น            อุทาหร
คิดก่อนพูด      คิดก่อนทำ      คิดก่อนนอน
อย่าได้ต้อง       ลาจร             จากท่านไกล
แม้นเพียงลูก   ห่างออกไป    ไกลสักนิด
รู้ไหมว่า           แม่คิดถึง       ขนาดไหน
รอวันคืน          ที่ลูกนั้น        จะกลับไป
ดูแลใจ             เยี่ยมแม่      นี้สักครา
กี่ปีแล้ว             กี่วัน             ยังไม่กลับ
แม่รอแล้ว        รอเหล่า         เฝ้าห่วงหา
ยังรอวัน           ที่ลูกนั้น         จะกลับมา
อยู่บ้านนา        กับแม่            เหมือนดังเดิม...
รักแม่มมาก ๆ นะครับ