๏๏๏ ตามรอย ๏๏๏

อัลมิตรา

๏ อลังการผ่านฟ้า....................อโย-  ธยาเฮย
เรืองรุจน์สุดภิญโญ..................โอ่อ้าง
ดุจพิษณุเทพเดโช...................นิรมิต
ปราสาทราชฐานค้าง-..............โศลกหล้าเหลื่อมสวรรค์ ๚
๏ เศวตรฉัตรชั้น.......................เฉิดเฉลิม
เฉกฉัพพรรณพราวเติม............เดื่องด้าว
ยังเกียรติเกริกไกรเสริม............ยศยิ่ง
ประดุจมัฆวานท้าว....................เทพไท้มไหศวรรย์  ๚
๏ จากอิฐนิดก้อนเนื่อง..............เหลือคณา
ปูนโบกปักษ์ปกทา....................แต่งแต้ม
จำหลักเจิศเพริศตา...................วิจิตร-  การเฮย
เวียงวัดทัศน์อาจแฉล้ม..............เฉกชั้นดาวดึงส์ ๚
๏ ทวยราษฏร์ปราศทุกข์ร้าว......นอนขม
สรรค์สุขเกษมภิรมย์..................ทั่วหล้า
หมายกอปกิจการสม.................สำเร็จ
ใครใคร่ขายใดค้า......................เกลื่อนร้านชานเรือน ๚
๏ สำเนียงเสียงหยอกเย้า..........บรรลือ  ขจรแฮ
โขนขับประโคมฮือ....................ห่อนร้าง
จอแจขวักไขว่ถือ.......................แขนเกี่ยว  เมียงนา
สมโภชโรจน์อาจอ้าง.................ไป่ร้างกรุงศรี ๚
๏ สองมือถือธูปตั้ง....................เทียนถวาย
ผ่องผุดโกมุทผาย....................จรดคิ้ว
หมายองค์พุทธพรรณราย.........งามยิ่ง
กำจัดนิวรณ์กริ้ว........................เกลือกกลั้วอวิชชา ๚
๏ หากกาลผันผ่านพ้น................นักษัตร
เมืองมิ่งอาจวิบัติ........................คลาดคว้าง
ไตรลักษณ์ประจักษ์ชัด...............เฉกเช่น  ธรรมเฮย
หาอยู่ดูสมอ้าง............................เกลือกกลั้วมัวดิน ๚
๏ ยังเพลินเดินรอบรั้ว.................เวียงวัง
หากจิตพิศดารยัง.......................ดั่งแกล้ง
โหยหาอดีตหลัง.........................กาลเก่า
อยุธยาพาแจ้ง...........................จิตรรู้ปริศนา-  ธรรมเฮย ๚
๏ ยืนยงคงมอดม้วย...................ดังกัน
สรรพสิ่งมิ่งอาจผัน.....................แผกดิ้น
สำแดงแห่งสามัญ-.....................ญลักษณ์
กำหนดปรากฏสิ้น.......................สิ่งเร้นเห็นความ ๚
๏ ตาม.....เมืองอันเฟื่องฟ้า..........อดีตกาล
รอย.....ภาพจินตนาการ...............จิตยั้ง
ครู.....เผยเอ่ยวิจารณ์..................ขอนบ-  นอบนา
โคลง.....คร่ำครวญอีกครั้ง...........ดั่งเอื้อนเยือนเมือง-  เก่าเอย ๚ะ๛