อยากให้เธอคิดถึงกันบ้าง 
     ในบางเวลาที่อ้างว้างได้ไหม
     จะมีฉันคอยเป็นกำลังใจ
     คอยให้ไอแห่งความอบอุ่นแก่เธอ
     เหมือนกับที่ฉันคิดถึงเธอตอนนี้
     คิดว่ามีเธอใกล้ๆเสมอ
     แม้ว่าขณะนี้เราไม่ได้พบเจอ
     แต่ความรู้สึกของฉันและเธอจะไม่เปลี่ยนไป..				
				
			 
							
						
						14 พฤศจิกายน 2546 13:33 น. - comment id 181442
คิดถึงทุกเวลา..ถ้าพอว่าง และขอให้ทุกคนรอบข้างช่วยคิดถึง ให้ตะแหง่วร้องตะแห่งวแว่วรำพึง ฝากคิดถึงทุกทุกคนอย่าจนใจ

 
							
						
						14 พฤศจิกายน 2546 13:43 น. - comment id 181454
คิดถึงจริง คิดถึงจัง คิดถึงเท่ากะละมัง เท่าฝาไห คิดถึงเท่าบ้าน เท่าเรือใบ ไม่เคยคิดถึงใครเท่าคิดถึงเธอ

 
							
						
						14 พฤศจิกายน 2546 14:36 น. - comment id 181471
ฉันคิดถึงเธอเสมอรู้บ้างไหม หัวใจฉันมีแต่เธออยู่เรื่อยไป แม้อะไรจะเปลี่ยนไปไม่เปลี่ยนใจ ไม่ว่าใคร..ก็ไม่อาจทดแทนเธอ.. **** กลอนน่ารักน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ **

 
							
						
						14 พฤศจิกายน 2546 16:19 น. - comment id 181493
คุณทิกิ....ขอบคุณนะคะคุณทิกิ
              ที่แสนดีที่คิดถึงตะแหง่ว
              ขอให้คุณทิกิสุขสดใสพราวแพรว
              ตะแหง่วขอให้คุณทิกิฝันดี
คุณกะหนุงกะหนิง....คิดถึงจริงหรือจ๊ะ
                               ไม่ต้องเท่ากะละมังเท่าฝาไห
                               ขอแค่คิดถึงตะแหง่วตลอดไป
                                แม้1/100ในใจคุณก็พอ
คุณเส้นไหมสีเงิน....ขอบคุณที่คิดถึงกันเสมอ
                               ขอบคุณที่ในใจเธอมีฉัน
                               ขอบคุณที่ไม่เปลี่ยนไปจากกัน
                               ขอให้คุณมีความสุขทุกวันและฝันดี
							
							
 
							
						
						14 พฤศจิกายน 2546 16:46 น. - comment id 181505
มีแค่เพียงความคิดถึงค่อนฟ้า.... กับลมหายใจที่อ่อนล้า...พร่าไหว ภายใต้หมู่ดาวระยิบ กระพริบตรงขอบฟ้าไกล ตะโกนให้สุดเสียงเท่าไร... อีกขอบฟ้าไกล...คงไกลเกิน เธอเองจะได้ยินอะไรในใจฉันไหม ? กี่ถ้อยคำคิดถึงที่พร่ำตะโกนบอกไปอยู่นานเนิ่น คิดถึงเธอ .... คิดถึงเธอเหลือเกิน บอกกล่าวกับดวงดาว...จนเพลิน. ...............เกินเวลามาค่อนคืน.. ******** มาร่วมคิดถึง อิอิ หวัดดียามเย็นตะแหง่ว =^-^=

 
							
						
						14 พฤศจิกายน 2546 16:52 น. - comment id 181510
กลอนน่ารักจัง ภูมิใจที่มีเพื่อนแต่งกลอนเก้ง เก่ง จาเป็นกำลังใจให้น้าจ้ะ

 
							
						
						14 พฤศจิกายน 2546 17:27 น. - comment id 181529
....มาคิดถึง คุณตะแหง่วค่ะ ...

 
							
						
						14 พฤศจิกายน 2546 18:57 น. - comment id 181560
คิดถึงกัน เพียงแค่ วันละนิด แต่สะกิด ให้คิด ถึงบ่อย ๆ คิดถึงกัน เพียงแค่ วันละน้อย อย่าได้กร่อย จืดจาง ร้างลืมกัน

 
							
						
						14 พฤศจิกายน 2546 23:10 น. - comment id 181610
ถึงโรคร้ายรุมเร้ากายตน จะต้องทนความทุกข์ทั้งหลาย จะขอสู้กับโรคร้ายนั้นต่อไป ขอเพียงมีคนเป็นกำลังนะเธอ ความรู้สึกนึกคิด เป็นสิทธิ์ของเราเสมอ ที่จะคอยพร่ำเพลอ ระเมอคิดถึงกัน ขอความสุขในกายและใจจงมีแต่คนดี และขอให้มีแต่ความสุขมาก ๆ

 
							
						
						15 พฤศจิกายน 2546 01:30 น. - comment id 181658
คิดถึงเธออยู่เสมอ ไม่ได้ได้เจอหรือพบหน้า ก็ยังคิดถึงซึ้งอุรา กับเธอเสมอมานะคนดี ***คิดถึงซิค่ะ ใครจะลืมน้องที่น่ารักอย่างตะแหง่วได้หละค่ะ จริงไหมจ๊ะ (กลอนน่ารักมากเลยค่ะ ชอบค่ะ ใสใสดีค่ะ***

 
							
						
						15 พฤศจิกายน 2546 09:54 น. - comment id 181754
เมจิคเชี่ยน....ความคิดถึงที่ตะโกนก้องฟ้า
                   ภายในลมหายใจที่อ่อนล้าพร่าไหว
                   ท่ามกลางหมู่ดาวที่ระยิบระยับจับฟ้าไกล
                   ขอรับมันไว้ในใจให้อุ่ไอควมคิดถึงลึกซึ้งอุรา
เบญ....ซ้อมเสียงไว้รึยัง คืนนี้ก็เอาให้สุดฤทธิ์ไปเลยนะ
จะเชียร์อยู่ขอบเวทีเลยอิ อิ
คุณพาฝัน....ขอบคุณนะคะ
คุณอาชัย....คิดถึงอาชัยทุกวัน
                 คิดถึงแค่วันละน้อย
                 แต่ยังคิดถึงอาชัยบ่อยๆ
                 รวมแล้วก็ได้100%เต็มพอดี
สายรุ้ง....ขอให้สายรุ้งสบายกายสบายใจ
             ขอให้โรคภัยอย่าได้ข้องเกี่ยว
             ขอให้สายรุ้งที่น่ารักจักสดใสเร็วๆ
             อย่าให้ตะแหง่วดายเดียวเพียงลำพัง..
หายเร็วๆมีความสุขมากๆนะ สายรุ้ง
พี่หญิง....ขอบคุณค่ะพี่หญิง
             ตะแหง่วก็คิดถึงพี่หญิงเหมือนกัน
             แม้ไม่ได้เจอกันนั้น
             แต่ความผูกพันทำให้เราคิดถึงกันตลอดไป
							
							
 
							
						
						15 พฤศจิกายน 2546 12:19 น. - comment id 181813
คิดถึงจังตังหมดจึงอดเหล้า ไม่ได้เมาเหงาแล้ว..ตะแหง่ว..เอ๋ย เมาเมื่อใดได้มาหาดังเคย อย่ารีบเลยลืมกันเท่านั้นพอ

 
							
						
						15 พฤศจิกายน 2546 13:18 น. - comment id 181857
แถวบ้าน เขามีวิธีฝากรอยกันลืม ถ้าหนุ่มไหนซ่าก็จะเฉาะให้เป็นแผลเป็นเวลาส่องกระจกครั้งใดก็จะเห็นแผลเป็นนั้นทุกครั้งไม่มีวันลืมไปได้ จะใช้วิธีนี้บ้างไม๊ล่ะ อิอิ

 
							
						
						16 พฤศจิกายน 2546 12:31 น. - comment id 182100
คุณอาผี....แน่ะ...อาผี ไม่เมาไม่มาเหรอคะ นี่สงสัยต้องเมาแน่ๆ คุณฤกษ์....อึ๋ย..ไม่เอาหรอกค่ะ ตะแหง่วยังไม่อยากโดนข้อหาทำร้ายร่างกาย

