แจ้งจางสางแสงแผลงผาด หวามหวาดขลาดเขลาเงาหัว ใจมืดจืดจางต่างกลัว มืดมัวชั่วมีบีฑา วายวุ่นกรุ่นกลิ่นถิ่นนี้ ใฝ่มีสุขสันต์ฝันหา ในนอกหลอกลิ้นจรรยา มองหาหนทางกลางใจ หนาวหนาวลมไล้ไม้อ่อน กลับย้อนคืนเปลี่ยนเวียนใหม่ ทุกข์ทนจนหนาวร้าวใน กาลใหม่หมุนเวียนเปลี่ยนมา เกิดตายกายเจ็บเหน็บจิต ใยคิดยึดยั้งสังขาร์ แก่งแย่งเยื้อยุดฉุดมา วิญญาเอาได้ไม่มี ผีเสื้อลอยล่องร้องเพลง ครื้นเครงเพลงฉันหรรษา ไม่นานฉันสิ้นวิญญา มอบกายไร้ค่าลงดิน ไม่สนทองพูนกูนกอง ลำพองหยิ่งเย่อในสิน แม้นใกล้วายต์ดับกลับบิน บรรเลงเพลงถิ่นพนา ลาแล้วฉันลาไปก่อน กลับย้อนวัฏฏะสังสาร์ หนาวหน้าฉันจะกลับมา โบยบินถิ่นป่าเหมือนเดิม.....................
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน 23 พ.ย. 2546 17:08 น. - ID 41879 
979
2
0
23 พฤศจิกายน 2546 18:48 น. - comment id 184415
ชอบกลอนบทนี้มากๆครับ กลอนงาม ความหมายงาม
23 พฤศจิกายน 2546 20:59 น. - comment id 184453
ชีวิตผีเสื้อมันสั้นนัก เปรียบเหมือน ดอกไม้ที่ถูกเด็ดแล้วเอามาปาทิ้ง
23 พฤศจิกายน 2546 21:40 น. - comment id 184478
กลอนบทนี้ไพเราะมาก แต่งได้ดีจังเลยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
