ปากกาที่หายไป

เจือจันทร์


@ด้วยสับสนจักสืบสานซึ่งงานสร้าง
จึงลาร้างห่างหันหลังหวังหลีกหนี
เร้นหัวใจเฝ้าใฝ่ฝันอันพึงมี
หลังหน้าที่ในสถูปรูปธรรม
@เยี่ยงเครื่องยนต์กลไกในระบบ
ที่หมุนเวียนไม่รู้จบกลบถลำ
ทับถมใจให้จิตเจ็บจนจดจำ
แดดิ่งดำดังเดือนดับดั่งลับดาว
@กลับหันหน้าเข้าหาแสงอันแรงกล้า
ระยิบระยับจับตาสีฟ้าขาว
บทกวีหลากสีสันอันพร่างพราว
วับแวววาวสกาวสะพรั่งดังดารา
@หวังใจว่าจักแต่งกลอนดังตอนก่อน
ให้สุนทรดังมุ่งมาดปรารถนา
กระดาษบางบนทางกลอนแต่ก่อนมา
อนิจจาปากกาเก่าเราหายไป
@ปากกาเก่าเจ้าหายไปใช่ไร้ทาง
ปากกาใหม่ยังคงวางอยู่ใกล้ใกล้
เขียนไม่ลื่นดังด้ามเก่าไม่เป็นไร
คุณค่ามันที่ฉันใช้..ได้เขียนกลอน  				
comments powered by Disqus
  • ผีเสื้อปีกบางฯ

    29 ธันวาคม 2546 08:26 น. - comment id 195683

    ตามมาหม่ำๆๆๆอาหารชั้นดีของจิตวิญาณ
    
    อ่านบทกวีที่ไพเราะ 
    
    ปากกาด้ามใหม่...ใช้บ่อยๆก็ลื่นไปเองนะคะ
  • ต๋องแต๋ง

    29 ธันวาคม 2546 09:11 น. - comment id 195703

    เดี๋ยวช่วยตามหานะครับ
  • somebody

    29 ธันวาคม 2546 11:53 น. - comment id 195732

    เมื่อทิ้งร้าง ห่างหาย ไม่เห็นหน้า
    เมื่อกลับมา ขอต้อนรับ กลับสู่ฝัน
    มารังสรรค์ บทกลอน ย้อนคืนวัน
    มาร่วมกัน สรรสร้าง ผลงานดี.......
    
  • เจือจันทร์

    29 ธันวาคม 2546 19:46 น. - comment id 195862

    แหะๆ ติดขัดบ้างเพราะเพิ่งหัดขัดเกลา
    ขอบคุณผีเสื้อปีกบาง ต๋องแต๋ง และ ....ทุกท่านที่แวะมาครับ   จากใจเจือจันทร์
  • ผู้หญิงไร้เงา

    29 ธันวาคม 2546 21:07 น. - comment id 195879

    ปากกาใหม่ที่คุณใช้ในวันนี้
    ดูแล้วดีเหมือนของเก่าที่เราเห็น
    ปากกาเก่าหรือไม่ใช่จำเป็น
    เพราะแค่เห็นก็รู้ว่าดูดี
    
    *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ  ฝีมือไม่เคยตก  สุขสันต์วันปีใหม่นะค่ะ  ขอให้มีความสุขมากๆๆๆๆๆนะค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน