เพียงสายตาเราสองสานประสบ
ฉันก็พบสบรักที่เคยหวาน
ภาพวันเก่าใกล้เข้าให้ร้าวราน
แกล้งเบิกบานเพียงเธอผ่านก็รานรอน
ไม่เคยคิดรักจะผิดจากที่หวัง
เพียงลำพังความหลังเข้ามาอ้อน
เธอหายไปใจเหงาเศร้าเว้าวอน
หากเพียงย้อนก่อนพบเธอแล้วเผลอใจ
จะขอเปลี่ยนวันคืนในครานั้น
เปลี่ยนให้เราไม่พบกันไม่เคียงใกล้
เหงาเศร้าแสบแนบชิดฤาผิดใจ
คงหายไปไกลจากฉันในวันนี้
3 พฤษภาคม 2547 14:38 น. - comment id 259309
ไม่อยากเจอเธอเลยเฉลยบอก ด้วยมิอาจจะหลอกบอกความหมาย เธอยังอยู่เสมอจิตคิดจนตาย ไม่เคยลืมเธอได้สักครั้งเดียว *-*อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*

3 พฤษภาคม 2547 14:41 น. - comment id 259311
คุณ ผู้หญิงไร้เงา
โห ... คุณไวมากเลยค่ะ โอเล่เพิ่งลงกลอนบทนี้ตะกี้นี้เองนะ!
ไม่เป็นไรแล้วค่ะ ... เป็นแค่คนที่เคยมีความหลังด้วยกัน ... ความเป็นเพื่อนอาจจะหายไปกับความรักครั้งนั้น ... ความรักที่ทำลายมิตรภาพลงไป ... ไม่น่าเลยจริงๆค่ะ โอเล่ไม่น่าเลยจริงๆ

3 พฤษภาคม 2547 14:58 น. - comment id 259318
ภาพฝันย้อนร้าวรอนตอนที่คิด ยังผูกจิตติดพันวันเก่าก่อน ด้วยภาพรักภาพหลังยังมิคลอน ยังตามหลอนตอนเศร้าเรามีใจ.. *เศร้าจริงจริงค่ะ* ..

3 พฤษภาคม 2547 14:59 น. - comment id 259320
คุณ กุ้งหนามแดง
เศร้าเพียงกลอนค่ะ ... คนเขียนไม่เศร้า ^__^

3 พฤษภาคม 2547 15:32 น. - comment id 259348
เพราะมากค่ะ เข้มแข็งดีค่ะ ขอให้ภาพเก่าๆเหลือไว้ความทรงจำดีนะคะ มาทักทายค่า

3 พฤษภาคม 2547 15:36 น. - comment id 259357
คุณ นางฟ้าซาตาน
ขอบคุณค่ะ ... โอเล่เข้มแข็งดีแล้วค่ะ

3 พฤษภาคม 2547 22:15 น. - comment id 259715
แม้ว่ารักจากไปไม่หวนกลับ แ่ต่ยอมรับกับรักที่หักหาย อาจมีบ้างที่เจ็บแสบจนแทบตาย แต่คิดได้ชีวิตเราต้องก้าวเิดิน... แวะมาทักทายครับ ถึงกลอนเศร้า เพียงแต่เรายังเข้มแข็ง...

4 พฤษภาคม 2547 03:01 น. - comment id 259882
เพียงฉากรักวาบไหวในม่านฝัน ฉากรักนั้นฤาสลายในกาลหลัง เป็นมายาเต้นได้ตื่นใจจัง แล้วก็พลั่งพรูหายจากสายตา กาลเวลาพาใจให้เราสอง คล้ายประคองม่านฝันพลันพบหน้า แต่เมื่อกาลผ่านผันพลันจากลา รักก็กลายสลายค่าไปจากใจ

4 พฤษภาคม 2547 16:38 น. - comment id 260373
คุณ เกียรติ กรัชกาย
แม้ความรักฝังจิตให้หวนไห้
ต้องทำใจให้เข็มแข็งมีแรงกล้า
วันฟ้าใหม่สั่งหัวใจปาดน้ำตา
เรามีค่าเพียงเขาไม่เคยแล
... เพราะฉะนั้น ก็อย่าไปแคร์เลยเนอะ!
คุณ ทิกิ
เพียงม่านฝันมากางกั้นฝันสลาย
ความจริงแท้กลับกลายเป็นขื่นขม
เขาร้างลาพาใจให้ตรอมตรม
รักระทมเหลือเราเหงาเดียวดาย
กาลเวลาเลยผ่านให้ร้าวจิต
ไม่เคยคิดรักที่มีจะจางหาย
กัดยืนฝืนน้ำตา ... รักมลาย
คืนสุดท้าย ... พ้นคืนนี้ ... จะลืมเธอ
