กาลล่วงเลยเคยตัดสลัดรัก คนอกหักเพราะเราเขาชอกช้ำ เฝ้าเททุ่มสุมรักปักใจทำ เรากลับย่ำเหยียบใส่ไม่ไยดี เขามีใจให้จริงกลับทิ้งขว้าง ทำเป็นหมางห่างเหินเมินหน้าหนี รักที่ย้ำพร่ำเพรื่อเบื่อเต็มที ไม่ยินดีที่เขาเฝ้าทนรอ คงเป็นกรรมทำไว้ในครั้งก่อน บาปมาย้อนกร่อนใจให้ทุกข์ท้อ แสนหนาวเหน็บเจ็บช้ำน้ำตาคลอ ต้องตามง้อขอรักสมัครทรวง ในตัวเธอเพ้อถึงคนึงหา รักเรื่อยมาพาใจให้ห่วงหวง แม้จะรู้ดูออกเธอหลอกลวง ยอมติดบ่วงหน่วงใจไม่ถอดถอน เพราะอะไรใจนี้มีเธออยู่ หวังเคียงคู่ดูแลแม้หนาวร้อน ถึงแม้ว่าน้ำตาต้องเปียกปอน เธอตัดรอนทอนบั่นหั่นหัวใจ เหตุอันใดไยรักไม่ลาเลิก จะเฉยเพิกต่อเธอทำไม่ได้ ด้วยความรักปักติดสนิทใน ชีวิตไซร้ติดบ่วงในห้วงรัก ( กรรม ) .....................................
ผู้หญิงสีม่วง 15 พ.ค. 2547 23:38 น. - ID 53556 
951
7
0
16 พฤษภาคม 2547 00:04 น. - comment id 268559
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4407 พิษรัก ฮอทเปเปอร์ : : Key C#m อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังใจ พิษรักที่คุณฝากไว้ ช่างแสนร้ายกาจ ถึงเป็นไข้ กินยาก็ยังหายขาด แต่พิศวาสตัดไม่ขาดอนาจใจ ไม่ควรริรักที่เกิดระทม พิษรักนี่มันขื่นขม ตรอมตรมหมองไหม้ เหมือนในอก หมกเพลิงราวภูเขาไฟ ตัดรอนถอนพิษไม่หาย ก็เปรียบดังตายไปแล้วทั้งเป็น อยู่ตรงไหน เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า อยู่กลางแสงจ้า เหมือนคนในตาไม่เห็น เบิ่งตาลอย คอยรักทั้งเช้าทั้งเย็น พิษรักมันบีบมันเค้น ไม่เป็นอันกินอันนอน อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังทรวง พิษรักที่คุณหลอกลวง ทำฉันร้าวรอน ฝังในเลือด เชือดกายต้องตายแน่นอน โอ้ความรักทำเดือดร้อน ถ้ารู้มาก่อนไม่ริรักเลย อยู่ตรงไหน เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า อยู่กลางแสงจ้า เหมือนคนในตาไม่เห็น เบิ่งตาลอย คอยรักทั้งเช้าทั้งเย็น พิษรักมันบีบมันเค้น ไม่เป็นอันกินอันนอน อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังทรวง พิษรักที่คุณหลอกลวง ทำฉันร้าวรอน ฝังในเลือด เชือดกายต้องตายแน่นอน โอ้ความรักทำเดือดร้อน ถ้ารู้มาก่อนไม่ริรักเลย... ด้วยรักและห่วงใย ตัดใจลืมนะคะคนดี
16 พฤษภาคม 2547 00:24 น. - comment id 268579
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=430 ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง สุนทราภรณ์ : : Key C ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง ลืมรสที่ซึ้ง ใจมั่น เพลงคิดถึง ตรึงใจไม่เว้นวัน ฟังแล้วตื้นตัน ต้องร้องไห้ ลืมเสียเถิดว่ามีฉัน ลืมรักเสกสรร เคยได้ จะคิดก็คิด จะเพ้อ ทำไม จะรักก็รัก อย่าหลงอาลัย ให้ขมขื่น นึกเสียว่า ความหลัง ครั้งกระนั้น เหมือนนอนหลับฝัน ชั่วคืน มันอาจจะหวาน มันอาจ จะชื่น พอลืมตาตื่น ความชื่น ก็หาย ลืมเสียเถิดเรื่องความหลัง ลืมรักที่ฝัง ใจไม่หน่าย บุญเราสอง ครองกันแต่เพียงใจ จะมั่นหมาย ปองกาย ไม่ ได้ เลย...
16 พฤษภาคม 2547 00:34 น. - comment id 268585
เขียนบทนี้ได้ดีมากค่ะ
16 พฤษภาคม 2547 00:49 น. - comment id 268595
ถึงต้องง้าวหลาวแหลนสักแสนเล่ม เสียตัวเต็มพอหลุดจะฉุดถอน แต่ต้องตาต้องใจอาลัยวอน สุดจะถอนทิ้งขว้างเสียกลางคัน พึ่งเคยอ่านผู้หญิงสีม่วงเขียนกลอน ประทับใจจจจจจจจจจจจจ
16 พฤษภาคม 2547 01:38 น. - comment id 268602
ทุกครั้งที่ต้องทรมาณเพราะรัก จะคิดอย่างนี้ทุกครั้งเลยค่ะ บางทีการปลอบตัวเองว่า ที่เราต้องเสียใจขนาดนนี้ อาจเป็นเพราะเราเคยทำกับใครมาก่อน เหตุการณ์นั้นจึงย้อนคืนมาหาเรา ด้วยความคิดถึงและห่วงใยค่ะ
16 พฤษภาคม 2547 07:12 น. - comment id 268637
ฉันจะรัก-รักไปแม้ใจเจ็บ ถึงหนาวเหน็บจะเก็บใจเอาไว้ฝัน แม้นรักนี้มิได้อยู่ได้คู่กัน แต่รักฉัน..นั้นคือฉัน..เพียงคนเดียว กลอนเพราะจังค่ะ
16 พฤษภาคม 2547 08:59 น. - comment id 268654
อนิจจา โอ้ว่างาม ในความรัก ใครประจักษ์ จับกมล แตะตนไซร้ ความรู้สึก ลึกล้ำ ฉ่ำชื่นใจ ฝังลงไป รากไชชอน ยากถอนขึ้น รักกันไว้ ดีกว่าแค้น แสนเศร้าจิต ใช้ชีวิต เรื่อยเรื่อยไป ไม่ต้องฝีน ยังมีหวัง ทางใหม่ ในจุดยืน คลายขมขื่น ชื่นชอบใจ ใครสักคน ก็ดีแล้วครับที่เรียกว่าพี่ ถ้ามาขอเป็นหลาน เดี่ยวหนุ่ม ๆ จะสงสัยว่า ยังเป็นเด็กหญิงอยู่ครับ
16 พฤษภาคม 2547 14:23 น. - comment id 268730
ใช่บุญทำกรรมสร้างแต่ปางไหน ก็หัวใจย้อนกลับให้สับสน รักที่เคยพลัดพรากจากกมล มาเล่นกลตอกย้ำให้ช้ำใจ
16 พฤษภาคม 2547 14:29 น. - comment id 268734
กลอนเพราะมคๆกาะ แวะมาทักทานย
16 พฤษภาคม 2547 15:35 น. - comment id 268794
เศร้าจังค่ะ...ความรักที่ติดในบ่วงกรรมนี่...เฮ้อ..เอาใจช่วยนะคะ... ................................................................................................ ลี่...ผู้มาเยือน .
16 พฤษภาคม 2547 16:27 น. - comment id 268847
แวะมาทักทายค่ะ เศร้าจังค่ะ
16 พฤษภาคม 2547 16:41 น. - comment id 268862
ในห้วงแห่งรักเหมือนมีห่วงรั้ง ให้พะวังหลงลุ่มถูกมนต์ขลัง เมื่อมีรักจึ่งต้องคอยระวัง อย่างดึงดันเอาแต่รักมิถอนตัว
16 พฤษภาคม 2547 17:51 น. - comment id 268892
หน้าส่วนตัว
อืม...เห็นจะจริงค่ะ
คนที่เราไม่รักก็มารัก ส่วนคนที่เรารักเค้าก็ไม่รักซะนี่..... เหมือนเป็นกรรมจริงๆ
หลงติดบ่วงห่วงรักประจักษ์แจ้ง
แต่ห่วงรักนั้นแสร้งแกล้งเมินหนี
หนึ่งความรัก...พร้อมมอบให้ไม่ใยดี
กลับยอมตรมรักที่...ไม่มีเรา
เหมือนเป็นกรรมติดบ่วงในห้วงรัก
ให้ประจักษ์ห้วงใจในคราวเก่า
จนยากถอน....ใจจากบ่วงห่วงรอยเงา
จึงต้องเศร้า....ร้าวทรวงในบ่วงกรรม (รัก)
แวะมาทักทายนะคะ...^_^
16 พฤษภาคม 2547 22:19 น. - comment id 268985
อ่านแล้วก็ประจักษ์แจ้งในจิตเยยนะครับ ได้อารมณ์เศร้ากลับมาเลยอ่ะ แวะมาทักทายครับ...เมก
16 พฤษภาคม 2547 23:54 น. - comment id 269056
..คุณพุดพัดชา..เพลงเก่ามากมาย..เพลงที่ 2 ไม่รู้จักค่ะ ^ ^; แต่สอนใจได้ดีนะคะ..ขอบคุณมากค่ะ..ดูท่าจะชอบฟังเพลงนะคะเนี่ย.. ..พี่ทิกิ..เหมือนเดิมเลย..คำชมคือกำลังใจที่งดงามค่ะ.. ..คุณปากกาเวทมนต์..แหะ ๆ..ถึงกับประทับใจเลยเหรอคะ..เขินจัง ^ ^; ..คุณนางฟ้าซาตาน..ถ้าเป็นเพราะกรรมที่ทำกับคนอื่นไว้.. ก็น่าจะเพียงพอแล้วที่ต้องมาชดใช้แบบนี้.. น่าจะหมดสิ้นได้แล้วนะคะ..มันหลายครั้งเกินไปแล้ว..ฮืมมมม ขอบคุณในความห่วงใยนะคะ .. ..คุณวนัสนันท์..ขอบคุณค่ะ..ทั้งคำชมและบทกลอนที่ลงไว้ ..พี่ชัยชนะ..หุหุ..เป็นสาวเต็มตัวแล้วค่ะ..ก็เลยเข้าใจความรักมากขึ้น.. ไม่รักแบบเอาแต่ใจเหมือนก่อน..ไม่งั้นคงทุกข์หนักกว่านี้เป็นแน่ค่ะ.. ..คุณชูรส..ขอบคุณสำหรับกลอนนะคะ.. ..คุณ pepper ฯ..ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ.. ..คุณลี่ ฯ..คุณเศษทรายแก้ว..ขอบคุณมากมายเลยค่ะ.. ..พี่ไอซ์..ห่างหายไปนานจังนะคะ..คิดถึงจังค่ะ.. ..คุณ ^Imagine^..อ่า..เรื่องของจิตใจ..ไหงเป้นเรื่องกรรมเวรไปซะได้.. ขอบคุณสำหรับกลอนนะคะ..เพราะค่ะ ..คุณเมกกะ..เข้ามาทักทายฉย ๆ ก็พอนะคะ อย่าเอาความเศร้ากลับไปด้วยเลย..อืมม ............... ช่วงหลังมานี้ รู้สึกจะใช้คำขอบคุณบ่อยเหลือเกิน.. แต่..รู้สึกดีจริง ๆ ค่ะที่ได้เอ่ยคำนี้.. .. ขอบคุณมากค่ะ ..
17 พฤษภาคม 2547 00:05 น. - comment id 269066
อึ้ง ...จ้า ~^_^~
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
