3 เมษายน 2549 10:12 น.
pepper_328
ในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง
ย่อมมีคนที่คิดถึงซึ้งและห่วงหา
ย่อมมีลมหายใจที่เหนื่อยล้า
ย่อมมีวันที่เสียน้ำตามากกว่าใคร
ในความทรงจำของผู้หญิงคนหนึ่ง
ย่อมมีวันซึ้งวันสมหวังในวันไหนๆ
และก็มีวันที่ต้องเสียใจ
วันที่ร้องไห้มากกว่าวันไหนๆเหมือนกัน
ในความอ่อนล้าของผู้หญิงคนหนึ่ง
มีมือมือนึงคอยโอบอุ้มประคองฉัน
พร้อมจะทุกข์และสุขไปด้วยกัน
แม้ในวันที่อ่อนล้าและอ่อนใจ
ในวันผิดหวังของผู้หญิงคนหนึ่ง
มือมือนึงก็ผละออกไปโดยง่าย
ทิ้งให้อยู่คนเดียวลำพังอย่างเดียวดาย
จนทำให้กลายเป็นเพียงคนอ่อนแอ
หากในวันนั้นวันหนึ่งๆ
ฉันอยากให้มือที่ซึ่งเคยโอบฉันเมื่อยามแพ้
กลับมาประคองฉันแม้วันที่อ่อนแอ
และดูแลอย่าให้บอบช้ำอีกต่อไป
คิดไปก็เป็นเพียงแค่ความหวัง
คนไร้กำลังอย่างฉันคงไม่มีที่พึ่งที่ไหน
แม้แต่คนที่เคยให้ความรักและสัญญาว่าจะเคียงข้างตลอดไป
ยังทิ้งฉันไปโดยไม่เคยเอ่ยถามความรู้สึกฉันซักคำ
**แต่งดีแต่กลอนเหงาๆคะ ถ้าแต่งกลอนสมหวังได้ดีจะเอามาลงเลยคะ***
2 เมษายน 2549 21:54 น.
pepper_328
แค่เสียงเพลงสะกิดใจ
ก็ทำให้หวั่นไหวไปได้ขนาดนั้น
เพลงของเธอเพลงที่ให้กัน
ทำให้ฉันรู้สึกสะท้านไปทันใด
ยิ่งฟังน้ำตายิ่งเอ่อ
ถึงกับเพ้อน้ำตารินไหล
เพ้อถึงเธอคนที่ฉันยังคงห่วงใย
ยังไม่เปลี่ยนไปง่ายๆหรอกความรู้สึกดีดี
งานเลี้ยงย่อมมีวันที่เลิกลา
วันหวานหนักหนาหมดไปแล้วรสชาติคงเป็นแบบนี้
แต่รู้มั้ยความขื่นขมมันเข้ามาแทนที่
เมื่อฟังเพลงในซีดีที่เธอคนนี้เคยให้มา
**แต่งดีแต่กลอนเหงาๆคะ ถ้าแต่งกลอนสมหวังได้ดีจะเอามาลงเลยคะ***
6 มีนาคม 2548 21:10 น.
pepper_328
เพียงคิดก็รู้สึกดี
เพียงไกลเหมือนมีเธออยู่ใกล้
เพียงเพราะหัวใจที่ข้างใน
มันคอยแต่ร่ำร้องหากัน
แค่เพียงกุมมือเบาๆ
แค่เพียงโอบกอดเท่านั้น
ก็รู้สึกถึงความห่วงใยที่มีให้กัน
รู้สึกถึงความผูกพันธ์อันแสนนาน
ในท่ามความเงียบงันบางครา
มีใครอยู่หนาคอยปลอบโยนจับมือประสาน
คอยให้ความสบายใจอยู๋นาน
ทำให้ใครบางคนรู้สึกอุ่นข้างใน
ในวันนี้เพิ่งได้รู้
จากไม่คิดดูสักครั้งว่าอนาคตเราจะไปถึงไหน
หากจะบอกเธอในวันนี้ว่าแน่ใจ
ว่าเธอคือคนที่ใช่ ดูแลฉันได้ไหม จากนี้ไปเราจะเคียงข้างกัน
2 ตุลาคม 2547 17:39 น.
pepper_328
ใต้ดวงจันทร์วันอับแสงเงา
ดาวพร่างพราวราวแข่งขัน
หิ้งห้อยอวดแสงแรงโรมรัน
ประชันกันท่ามกลางจันทร์มืดมน
เสียงเรไรแมลงหลากหลาย
ส่งเสียงเรียงรายทุกแห่งหน
ได้ยินเพียงเสียงแต่ไร้ซึ่งตัวตน
ซ่อนตัวล่องหนตรงพงลับสายตา
เสียงน้ำไหลเชื่องชานัก
คงอยากพักเหนื่อยนักหนักหนา
สายลมพัดเอื่อยเรื่อยๆมา
พาเกสรกลิ่นอ่อนมากร่อนใจ
ใกล้รุ่งแล้วหรือนี่
น้ำยอดหญ้าต้นนี้เริ่มเอ่อใส
พรมเม็ดสวยเปราะบางลูบไล้
ลอไคล้ไว้รอนๆดูผ่อนคลาย
2 ตุลาคม 2547 11:46 น.
pepper_328
ปิดเทอมนี้เหงาจัง
เธอรู้มั้ยฉันยังไม่ได้ออกไปที่ไหน
ได้แต่นั่งอ่านจดหมายทีละใบ
จดหมายที่เธอส่งให้ในคืนที่ผ่านๆมา
ยิ่งเปิดอ่านก็ยิ่งคิดถึง
อยากจะดึงเธอมาใกล้เพราะห่วงหา
ในแต่ละข้อความที่ส่งมา
เธอรู้มั้ยว่ามันสำคัญ
แม้ว่าเธอจะโทรกลับ
แต่ก็หลบไม่ลงไม่นอนฝัน
ก็แม่เค้าเล่นแอบฟังเราคุยกัน
แล้วถ้าเธอเป็นฉันจะทำไง
^0^ 5555555 55555555 555555 ^0^
หน้าส่วนตัว
1419
